Tüiiïf füiTi!
BIJ DE VOORPLAAT
<^VVAN HIER EN GUNDER
DOORKIJKJE IN PARADIJS
(Foto: Dick Peters)
Het geruis van een bamboebos in de mid-
dagzoelte, het murmelen van een bergbeek-
je, hier verlangen zij die Indonesië gekend
hebben "tot in het klokhuis van hun ziel",
het meest terug. Hoe vreemd dat naast al
die succesvolle carrières, de sporttriomfen,
de gevarieerde geneugten van de grote
stad, juist dat naamloze beekje het langst
en het sterkst in ons geheugen is achter
gebleven!
En helaas méér nog: dat er in Europa
niets is dat ook maar bij benadering deze
bijzondere ervaring vergoeden kan! Hier
kunnen we een nieuwe betrekking met toe
komst, nieuwe boeiende bezigheden vinden,
maar op een wonderlijke manier blijft er
ergens in ons hart een leeg holletje dat we
met heel Europa en Amerika niet vullen
kunnen!
Misschien komt het omdat dit niet zo
maar een "doorkijkje in het Paradijs" is,
maar omdat wij, daar zittend in een rust
pauze op de jacht, of afgedwaald zijnd van
een wandeling rond het hotel, of kelilingend
op de onderneming even afgedaald zijnd in
de djoerang, ons even helemaal los hebben
kunnen maken van ons zelf.
Van deze hele drukke wereld met al zijn
verplichtingen en zorgen. Om vijf minuten
-en tevens een eeuwigheid tjapoeng
te zijn op de trilling van de lucht. Of kepala
timah, schichtend in het water.
Oertijden kwamen terug in ons weefsel
en onze geest kon zwerven milleniums voor
uit. We waren niet meer rustend wandelaar
voor vijf minuten, maar Algeest, zwevend
door Tijd en Ruimte. En geen zwoegende
Blanda meer of trieste Indo. Geen koloniaal
en geen fortuinzoeker, maar Verloren Mens,
in de Verlorenheid een Geluk vindend.
Hoor je het water weer?
Zie je het kabbelen en wielen en sprin
gen tussen de keien?
Zie je het bamboeblad als een moedig
schuitje van Tong Tong de verre tocht on
dernemen naar de Oceaan?
We kunnen het niet vergeten.
Het zit in ons.
En het leeft in onze nazaten nog vele,
vele generaties.
Dit doorkijkje, wij zijn het ZELF!
TJALIE ROBINSON
De GASTDOEKEN,
behorend bij onze Selamat Mandi hand
doeken, worden deze maand oktober door
de fabriek afgeleverd. Als U geboekt (en
betaald hebt) ziet U ze deze maand nog
in Uw huis.
inilllllllllliiiiiililililllllillliillllililllllllliiiaiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiillii^
Vergeet U het niet?
Toko Tong Tong is
zaterdag open 12-3 u.n.m.
Gezelligheid, voordeeltjes, altijd
I wat nieuws.
njlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllNllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllfl
DE MAANDELIJKSE GULDEN
,,Dat „Als Iedere Indischman Maandelijks
Een Gulden Wilde Geven, Waren We Mil
jonair" heb je al vaker aangeroerd. Waarom
eigenlijkJe weet net zo goed als iedereen
dat dat niet kan. De organisatie kunnen wij
niet aan Abonnee
Om u er bij langer denken van te door
dringen dat het niet ligt aan welke orga
nisatie ook, welke hoeveelheid mensen of
guldens ook, maar aan dat WIJ. Bij de
Indischman ontbreekt het „Wij-besef". Mis
schien omdat we altijd in kleine plukjes
mensen verspreid over een archipel bijna
zo groot als Europa geleefd hebben, mis
schien omdat we al vroeg verscheurd wa
ren in Totoks en Indo's, misschien omdat
we verscheurd waren in ontelbaar vele
sociale milieux en milieutjes, die niets van
elkaar wisten, zijn we allemaal opgegroeid
met sterke „ZIJ-bewustheden": zij, dat zijn
b.v. de „soldaten" als je burger bent; zij,
dat zijn de „oedikers" als je zelf stede
ling bent; zij, dat zijn „die Kemajoranboe-
aja's" als je aan de Oranjeboulevard woon
de; zij, dat zijn de uitgezonden krachten
als jezelf niet eens gelijkgesteld bent, enz.
enz. enz.
Daar komen dan de „moraliteits-zij's"
bij: zij die in sarong-kebaja lopen: zij die
jenever drinken; zij die petjoek praten; zij
die bij de koffieboer zitten, enz. enz. enz.
En dan de gewone „té-erreh-zij's": die
echt of vermeend oneerlijk of onzedelijk
geweest zijn (vervolg ze tot in den dood!)
De .summing-up": „leder voor zich,
Tjalie, en God voor ons allen!"
MAAR HET LIGT NIET AAN DE MENSEN
SOORTEN.
Want precies dezelfde verscheidenheden
heb je overal op de wereld. Maar elders
is er een ideaal of geloof dat duizenden
verscheidenheden overkapt. Denk b.v. aan
de Sako-gakkai beweging in Japan, waarbij
millioenen Boeddhisten zich verenigen tot
één solide front, iedereen onder hun vanen
trekkend OMDAT ZIJ GEEN VIJAND ER
KENNEN WILLEN. Denk aan de millioenen
die naar het woord van Billy Graham lui
steren in prachtig georganiseerde massa
bijeenkomsten. Als er maar een WIL is om
elkaar te zoeken, is geen tegenstand te
groot. Maar wij Indische mensen zijn zo
knus verdeeld, weet je, we zijn zo zalig
gebrouilleerd tot zelfs in onze familie toe.
En God wachtT.R.
INDISCHE CLUB
en we waarderen het allemaal
dat je Tong-Tong voortzet zo lang je
kan en zolang er genoeg abonnees zijn.
Maar wat is genoeg En wat doen ive
als het minimum bereikt is?...."
L. O. v. d. Maat.
Zeker is onze groep aan het uitsterven.
En zeker wordt ergens in de toekomst 'n
minimum bereikt, waarmee het niet moge
lijk is dit blad uit te geven. Dan zal ik
(als ik nog leef) deze Laatste Garde trach
ten te bundelen in een Indische Club met
een (desnoods gestencild) orgaan. En wij
zullen nieuwe wegen, nieuwe bindingen en
nieuwe cellen stichten. Vergeet één ding
niet: dit „kleiner worden" is een „natuur
lijk zuiveringsproces". Zij die sterven val
len uit; zij die moe of moedeloos worden,
vallen uit; zij die twijfelen vallen uit. Maar
zij die NOOIT twijfelen worden sterker en
sterker en sterker. Van de 300.000 Indi
sche Nederlanders zijn maar 6.500 gezins
cellen rond Tong-Tong met dus van elke
cel minstens één „die-hard". Van die 6.500
verliezen wij na enige tijd zeker 90%. Dan
blijven er 650 over, tetapi jang paling koe
wat, Njoo! De betoel onverwoestbaren. Als
Christus en Mohamed met minder getrou
wen beschavingen stichtten, waartoe zou
den wij in staat kunnen zijn? Geloof in je
zelf. Geloof dat God je érgens voor op
aarde heeft gezet. Ontdek dat, houd het
vast. En je kan niet vernietigd worden.
Bedenk verder dat onze groep langza
merhand „zuiverder" wordt. Al onze klei
ne en grote vijanden (die buiten Tong-
Tong NIETS doen) sterven ook. Met hen
verdwijnen alle splijtzwammen en ziekte
kiemen spoorloos.
Bedenk tenslotte dat onze groep ook
steeds rijker wordt aan geestelijke waar
den. Met elk nummer neemt onze kennis
toe, worden „missing links" in onze leg-
puzzle aangevoerd, wordt de problematiek
t.a.v. veel ideeën minder, wordt ons in
zicht in onze waarde en betekenis dieper.
Zo lang de mensheid bestaat zijn groe
pen ten onder gegaan, wereldrijken ineen
gestort, maatschappelijke lagen gedesinte
greerd, maar altijd zijn de gezondste spo
ren blijven leven en hebben nieuwe rijken
gesticht. Het is een kwestie van „survival
of the fittest". POEKOEL TEROES!
T.R.
P.S. En bij de velen die ons door de
dood ontvallen zullen, bedenk dat zij niet
vergeten mogen worden. En dat zij erop
vertrouwen dat de voortlevenden dit werk
zullen voortzetten. Tel ons nooit met cij
fers, maar met waarden en verplichtingen!
WAARDERING OM HARDHEDEN
„Even maar een paar krabbels om je
te doen iveten hoe ik je stuk „Tjilaka
en een pajoeng" waardeer. Tjalie
(Lees verder pag. 22)
ONAFH. IND. TIJDSCHR. 12e JAARG. No. 6
Pr. Mauritsl. 36, Den Haag - Telegramadres: Tong
Tong DenHaag - Tel. 070-54.55.00/54.55.01 - Giro 6685
Uitgave: Publ. en Handel MIJ Tong Tong N.V.
Directie en Hoofdredactie: Tjalie Robinson.
Verschijnt de 15de en 30ste van iedere maand.
Prijs per nummer f 0,85. Abt. Nederl.: kwart, 4,50;
halfj. 9,jaar f 18,Abt. Europa: jaar f 23,
Abt. buitenl. (p. jaar en p. luchtp.): Australië en
Nw. Zeeland f 63,Indonesië f 58,Z.-Afrika
en Z.-Amerika f 48,Canada en V.S. f 39,
Suriname en Antillen f 33,Abt. buitenl. (p. jaar
en p. zeepost): voor alle landen f 28,
ALLE ABONNEMENTSGELDEN ZIJN BIJ
VOORUITBETALING VERSCHULDIGD.
ADVERTENTIES KUNNEN ZONDER OPGAAF VAN
REDENEN GEWEIGERD WORDEN.
ZOEKT OP BASIS VAN DE NUTTIGE ERVARIN
GEN IN DE GORDEL VAN SMARAGD NIEUWE
INTERESSEN IN NEDERLAND TE WEKKEN VOOR
DE TROPENGORDEL.
De directie behoudt zich het recht voor hen die
schadelijk geacht worden voor het welzijn van
Tong Tong als abonnee te weigeren of af te
voeren.
