1001
avonturen
met de
soetil
Nooit zal ik die dagen vergeten
Fluisterend gingen de bedienden door
't huis en 's avonds op de stoep onder
de boom vertelden ze ons lange won
derlijke verhalen.
Toen, op een nacht - en ik weet zelf
na al die jaren niet meer, of 't werke
lijkheid was of een droom - werd ik
in een door het maanlicht gevulde ka
mer, wakker. Het licht lag, door de tra
lies, in witte banen over de tegelvloer.
Maar dat was niet, wat mijn aandacht
trok. Aan mijn linkerkant, daar waar
mijn bed tegen de muur stond, was in-
plaats van de muur een grote, lich
tende aanwezigheid. Duidelijk nam ik
die waar, en ook, dat er van die aan
wezigheid een onbeschrijfelijke rust en
stilte de kamer in straalde.
Ik zag alles duidelijk: mijn klamboe,
de tegels, het maanlicht en links van
mij die wonderlijke, stille krachtbron.
Hoe lang 't duurde, weet ik niet, maar
een nieuwe, stille zekerheid vervulde
de hele kamer. Toen viel ik misschien
in slaap.
Maar de volgende morgen vertelde
mijn moeder ons, dat de ziekte van
pa een gunstige keer had genomen.
Een paar weken later mocht mijn va
der op en werd spoedig weer de oude.
Maar de twee directeuren, die boven
hem stonden, zijn een week na elkaar
op een reis door Amerika, aan long-
griep gestorven.
Niet lang daarna verhuisden we naar
Bandoeng, waar het hoofdkantoor was,
het vreemde, stille huis, dat ons in die
tijd van zorg en angst zo lief gewor
den was, achter latend.
En toen we twee dagen in Bandoeng
waren, kwam het bericht van de grote
uitbarsting van de Kloet. Kan het zijn,
dat natuurrampen, wanneer ze op
komst zijn, hun schaduwen vooruit
werpen? Ik heb het mij vaak afge
vraagd.
En ook, hoe het met ons huis is ge
gaan. Zouden er na ons nog andere
mensen in gewoond hebben? Of zou
het glanzende pad, dat regelrecht naar
de Waringinboom voerde, nu door de
bedevaartgangers gebruikt worden?
En zou nu de Boom voorgoed bezit
van het huis genomen hebben?
Wie, die de raadselen kent van het
eeuwig bewegende leven, kan deze
vragen beantwoorden?
Yfke.
OBRAL BESAR
van Pasar Malam restanten, nieuw
aangebrachte en Pasar Rombeng (dus
2e handse) artikelen. We willen op
ruimen, dat betekent voor U voor
deeltjes!
Noteer op Uw kalender: 30 novem
ber, 1 en 2 december Toko Tong-Tong
open van 9 uur v.m.-4 uur n.m., 6.30
uur n.m. - 9 uur n.m.
Voor Uw goedkope en toch aardige
Kerstinkopen!
HE WAN
Ik hou van Tjap Tjay en ik kook hier
in huis, dus ben ik zo brutaal om jullie
het hieronder volgend recept voor
1001 te schrijven.
Voor Tjap Tjay is essentieel de ei
erkoek, ook voor He Wan Tjah.
Duur recept: 3 eieren, 1/2 ons garna
len, I/2 ons ham gesnipperd, 3 tenen
knoflook, zout en peper, 2/3 kop meel
plus wat melk. Eieren klutsen daarna
meel inroeren plus zout, peper, fijn
gesneden knoflook, met melk een glad
papje maken iets dunner dan panne-
koekbeslag, dan de fijngesneden gar
nalen plus ham er door mixen en in
de rijststomer gaar stomen 1 uur).
Goedkoop recept: 1 klein blikje (Por
tugese) sardines, 3 eieren, 2/3 kop
meel, fijngesneden knoflook, melk,
zout, peper. Sardines fijnprakken en
met eieren klutsen, verder bewerking
als boven.
Tjap Tjay proper
Wat groene kool, grofgesneden, 1 a
2 ons peultjes in tweeën snijden, 1
grote ui in grove ringen (kan ook prei,
maar dat vind ik nogal soepachtig),
veel knoflook. In plaats van ojong
ojong, 1 dunne komkommer in 2 cm,
grote schijven snijden (kan ook weg
blijven), '/2 bosje selderij, vrij grof ge
sneden, 1/2 pond dorregen en 1/2 pond
magere varkenslappen plus wat kip
penvlees in dobbelsteentjes, 1/2 pond
kippelevers in tweeën snijden (kan
ook varkenslever), 1/2 ons gepelde gar
nalen (voor rijke mensen).
Kippen- en varkensvlees in 8 dl.
water met zout en peper gaar koken,
daarna vlees uit de bouillon nemen.
In de bouillon de groene kool, kom
kommers en peuljes nagenoeg gaar
koken plus de lever en eventueel de
garnalen, daarna de in blokjes gesne
den eierkoek plus vlees bijvoegen,
daarna de selderij en de uien. 2
minuten doorkoken en dan hantem
kromo.
TH. VAN LOON
ANNO 1900
EEN KLEINE WENK
VOOR ALLEEN REIZENDE DAMES
Laat me eens in korte trekken me
dedelen in welk een onaangename po
sitie ik onlangs verkeerde, toen ik al
leen een landreis maakte.
Bij het ontvangen van een telegram
dat er een familielid zwaar ziek te bed
lag, werd besloten dat ik zo spoedig
doenlijk den zieke zou gaan opzoeken
en geen uur later zat ik met een mij
onbekend heer in een compartiment
der 2e klasse van den trein.
In alle opzichten verwaarloosde mijn
reisgenoot de burgerlijke beleefdheid
tegenover mij als volstrekt niet preten-
sieuse dame en toonde zich anders
zins erg opdringerig, maar men kon
niet anders verwachten want mijnheer
was een zoon van Albion, een echte
Engelschman dus.
Te S. aangekomen, moest ik daar
overnachten, aangezien ik pas den vol
genden ochtend per stroomtram mijne
bestemmingsplaats kon bereiken. Ik
accepteerde aan het station het kaartje
van een der voorname hotels en de
Javaansche runner wees mij zeer hof
felijk het hotelrijtuig aan, waarin ik di
rect plaats nam. Intusschen ging de
man mijn koffer uit de bagagewagen
halen en nog voordat hij die taak vol
bracht had, kwam die mij onbekende
Engelschman, waarover ik me uren lang
in den trein had zitten ergeren, zonder
een woord te zeggen ook zijn bagage
in mijn rijtuig brengen enwilde
naast mij plaats nemen.
Toen ik me daartegen verzette, kreeg
ik tot antwoord: Ik heb evenveel recht
op dit rijtuig als U, want het is de
hotelwagen en ik ga ook in dat hotel
logeren." Hij stapte er dan ook in om
naast me plaats te nemen, maar ik
was zo vrij er weer uit te stappen en
per dos-a-dos naar het hotel te rijden.
Mijne lezeressen zullen mijne han
delwijze toch zeker niet aan overdre
ven preutschheid toeschrijven niet
waar? Stelt U eens voor om als piep
jonge vrouw, tegen toertijd, met een
wildvreemden Engelschman samen
door een grote stad te moeten rijden
en samen in een groot hotel aan te
komen! Wat zouden de vele logés dan
stof tot babbelen gehad hebben, ten
koste van mijne toch reeds zoo over
spannen zenuwen.
En het mooiste is nog dat de En
gelschman recht had want het rijtuig
was niet voor mij, maar voor de logés.
Toen ik dan ook den volgenden
ochtend per dat zelfde rijtuig naar het
tramstation zou gaan, weigerde ik in
te stappen en vroeg speciaal een rij
tuig voor mij alleen.
Mijn kleine wenk voor U, alleenrei-
zende dames is deze: maakt nooit ge
bruik van een zogenaamd hotelrijtuig,
tenzij gij er zeker van zijt dat er geen
Engelsche spullebazen - want dat bleek
de door mij bedoelde Engelschman te
zijn - in Uwe nabijheid zijn.
Adriane.
fniinninninininicitmnninnniiiinmiiiinnminimin
De laatste Indiase kaftans
Originele handgebatikte
japonnen
Verlaagd in prijs 55,
Iiiiiiiiiiiiiiiiiiinnnniiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinmnnniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinniiiiiiiiiiiiiniiinniiiniiil
13
