HET „EEUWIGE TELAAT"
EVEN EERDER HELPEN
Verreweg de meeste lezers hebben
hun abonnement lopen van 1 januari
t/m 31 december. Dat is (ook voor de
boekhouding) een heel gemak. Alleen
brengt dit natuurlijk elk jaar omstreeks
de jaarwisseling een ontzaglijke ban
djir van administratie met zich mee als
opeens al die duizenden giro's en post
wissels binnen komen.
En als er in die koude december
maand gewoonlijk ook zieken zijn en
extra veel beslommeringen rondom
Kerst en Nieuwjaar, kunnen wij lelijk
kedjepit raken. Daarom wilden wij U
net als het vorige jaar vragen of U,
geheel vrijwillig en als het voor U ver
der toch niets toe doet, Uw betaling
voor 1968 eerder wilt doen.
Zij die gewend zijn aan stipte betalin
gen op vaste tijdstippen, gaan natuur
lijk rustig hun gang. Er zijn er ook die
(na de dure decembermaand) wat later
zijn. Dat is okay. En U weet het dus:
voor wie wat vroeger zijn is het ook
okay!
Zo verspreid over een aantal maan
den wordt ons incasseringswerk veel
soepeler. Voor alle medewerking: har
telijk dank!
HET IS WEER BIJNA ZOVER
En dan bedoel ik natuurlijk Sint en
Kerst. Net als elk jaar zeggen we: dit
jaar gaan we het een beetje tammetjes
aan doen, niet te veel cadeautjes, elk
één goed ding en misschien nog een
kleinigheidje. Klopt toch niet, we ein
digen wel weer met stapels geschen
ken over en weer. Op het laatste nip
pertje rennen om nog iets te kopen
voor Elly en Nelly, Ferry en Gerry,
kassian, toch ze krijgen anders zo
weinig, want voor Doortje en Floortje
had U juist zo iets leuks. Elk jaar weer.
Er is maar een echte oplossing: als
je iets heel origineels geeft, dan kun
je inderdaad met één cadeau volstaan.
Of maak iets heel bijzonders van de
verpakking als het mogelijk is. Koop
een mooie fles of pot, doe daar iets
in. Een leuke schaal alleen is mis
schien te iel, vul het schaaltje met
manisan of katjang Sjanghai (zelf ma
ken, recept hebt U toch?) en U heeft
een (w)aardig cadeau.
De kunst zit 'm in het bepiekeren van
een ideetje. Maak een budget, probeer
daar binnen te blijven, vul aan met
originaliteit, medeleven en hartelijk
heid. Voor Kerst vind ik dat het voor
naamste, waar of niet?
We laten ons toch niet kisten door
deze dure tijd met zijn schaamteloos
hoge prijzen?
Toko Tong-Tong is niet zo rijk voor
zien als de doorsnee winkel, maar we
hebben toch geprobeerd in onze voor
raad afwisseling en originaliteit te
brengen. U zult op zo'n zaterdag, voor
al de komende zaterdagen, heel wat
nieuwe artikelen vinden.
Verder groot nieuws voor onze abon
nees: 30 november, 1 en 2 december
(donderdag, vrijdag en zaterdag) hou
den we op de Prins Mauritslaan
Ons laatste nummer verscheen weer
een week te laat, had 30 oktober bij
U moeten zijn en de meeste abonnees
kregen het blad pas op 6 of 7 novem
ber, dus een week te laat.
Dit ellendige verschijnsel dat ons
altijd weer extra correspondentie en
boze afschrijvingen bezorgt beleven
wij zoals de lezer weet nu al ettelijke
maanden. Telkens weer moeten wij op
op klachtbrieven antwoorden dat de
schuld niet ligt bij de redactie of bij
de post, maar bij de late aflevering
door de drukkerij.
Telkens zijn er op de drukkerij weer
andere oorzaken: óf personeelsmoei-
lijkheden óf technische moeilijkheden
van diverse aard. Over de volslagen
verwringing hierdoor van het werkplan
op ons kantoor zwijgen wij dan nog.
We hebben een ruim begrip voor de
vele moeilijkheden die elk bedrijfsleven
in de laatste tijd ondervindt, maar zien
ons voorlopig gedwongen tot de vol
gende maatregel:
Elke keer als een nummer wéér te
laat komt, laten wij het rustig één num
mer opschuiven en vervalt het volgend
nummer.
Als de drukkerij dus het nummer van
de 15de van de maand niet haalt, ge
ven wij de drukkerij de gelegenheid om
het maar later de deur uit te krijgen
maar verschijnt het nummer van de
30ste niet. Hiermede doen wij dus on
ze lezers telkens weer een heel num
mer tekort, maar wij beloven onze
lezers hiervoor Tong Tong-lectuur te
geven in een andere vorm, die dan
extra geleverd wordt.
Het is een teleurstellende en moei
lijke gang van zaken, maar we schijnen
er niet aan te ontkomen. Stelt U zich
voor dat Uw dagblad of een ander tijd
schrift óók periodiek te laat kwam. U
zou er tenslotte ook geheel afstand
van doen, tenzij U op een andere wijze
compensatie zou krijgen. Moeilijkheden
schijnen ons niet bespaard te mogen
worden. "Tarik napas" is er zelden of
nooit bij. Als we geen kans zien tel
kens weer op een nieuwe manier te
"poekoel teroes" verwatert ons blad
helemaal.
Maar misschien zijn de zorgen van
korte duur. De lezer blijve er echter
van overtuigd dat wij voor zijn belang
zullen blijven zorgen.
Als Tong Tong een volgende keer te
laat is, NIET SCHRIJVEN AAN ONS,
maar 15 dagen wachten. Later krijgt U
tanggoeng een "inhaalnummer".
HET "BEDELEN" VAN TONG TONG
"In ons blad heb je je vaak beklaagd
dat we moeten bestaan met een per
manent tekort en dat het eigenlijk
treurig is dat we alleen overeind
blijven door de extra vrijgevigheid
van zoveel lezers. Je ziet er geloof
ik iets beschamends of vernederends
in. Maar dan zou ik je willen aan
raden de "Time" van 3 november te
lezen dat zijn "cover-story" wijdt aan
de befaamde William Buckley. Ook
zijn blad, de beroemde "National Re-
view", zit constant "in de beren"
(om jouw eigen term te gebruiken),
en maar eventjes jaarlijks met een
tekort van gemiddeld 200.000 (een
dikke zeven ton Hollandse guldens),
maar elk jaar komt er ook uit vrij
willige bijdragen het hele verlies
weer binnen! Er zijn veel paralellen
tussen aan de ene kant William
Buckley en National Review en aan
de andere kant Tjalie Robinson en
Tong Tong. De opvallendste zijn de
menselijkheid en het conservatisme
(de "ouderwetsheid").
Zolang Buckley teroes poekoelt, zou
ik het ook maar kalm doen..."
JAN J.
1. Ik ken Buckley en National Review.
Was een trouw lezer in Amerika. Zowel
de paralellen die jij noemt als andere
die Time noemt, zijn inderdaad aan
wezig. Alsook verschillen natuurlijk.
2. Het "beschamende" zit niet in het
tekorten hebben, maar in het feit dat
een half millioen Indischgasten bij al
hun eventuele betere inzichten en ver
mogens dan die van Tong Tong niet
tot wat beters in staat zijn, dat wél
"self-supporting" is. Bekijken wij de
bestaansstrijd van Tong Tong op zich
zelf net als die van de National Review
op zichzelf, dan bedel ik net zo min als
William Buckley het doet. Als Buckley
niet elk jaar opnieuw moest "bedelen"
zou de National Review niet bestaan.
Toch vraag ik me af of ook hij dit
periodiek appèl op hulpvaardigheid niet
voelt als beschamend.
3 .Wat bij beide bladen wel typerend
is, is dat ze beide blijkbaar in moeilijk
heden verkeren omdat ze "conservatief
en menselijk" zijn. Alsof er dus in het
normale leven geen bestaansrecht is
voor deze twee waarden. Alsof wij dus
"voor spek en boon meedoen". Dat is
een pijnlijke realiteit, nietwaar? Om het
persoonlijk te zeggen: al Uw dierbare
en opofferende gedachten en daden
rondom Tong Tong zijn voor deze maat
schappij waardeloos! Want we kunnen
alleen leven "bij de gratie" van goed
geefse mensen...
ZO ROOD, ZO BLAUW
IJzersterke, geheel verchroomde ballpoint met twee-kleurenstift, dat met
een draai van de huls automatisch overspringt van rood naar blauw en
terug. Gemakkelijke stiftverwisseling.
Sterk, betrouwbaar en onmisbaar voor school, huis, kantoor. Inclusief
porto f 8,50.
Een kleine zending speciaal voor de feestdagen.
Niet te lang, anders uitverkocht!
TOKO TONG-TONG
3
