X-MAS
1001
avonturen
met de
soetil
Radio
BOLLAND
Brisbane calling
Als een warme mantel ligt de hitte op
het huis. Ik bedenk, zuchtend, dat het weer
een snikhete Kerstmis wordt. Plumpudding
en gebraden kip! De Kerstboom moet ik
nog ergens uit de ,,bush" halen. Ergens
buiten Brisbane is een vlakte vol in het
wild groeiende sparreboompjes. Elk jaar
haal ik daar mijn Kerstboom. Er zijn ook
echt Indische tjemara's. Maar die worden
gauw slap. Eens plantte ik, in een onbe
zonnen ogenblik drie heel kleine dennetjes
in de tuin. In de loop der jaren verander
den ze in reuze bomen, vèr boven het huis
reikend, kwistig denneappels rond gooiend.
Er nestelen nu perkoetoets in, soms uit hun
nest gezet door een brutale „magpie". Als
ik niet kan slapen, luister ik naar het ru
ziën van hun toppen. De nieuwe groeipun-
ten vormen naar de hemel wuivende kruis
jes. Soms wiegt zich op zo'n kruisje een
„Wille Winkie", het staartje mal heen en
weer zwiepend.
Het is al weer veertien jaar geleden, dat
ik Kerstfeest vierde in mijn huis aan de
Coenboulevard in Soerabaja. En iets daar
voor in de Nassauschool in de van Rie-
beecklaan.
Zelden heb ik het Kerstfeest zo innig
beleefd als daér: vanuit mijn klas luisterde
ik naar het zingen van de zesde en ze
vende onder leiding van Nep de Krieger.
„Onder de sterren, die heilige nacht!" Er
was een aparte boom voor de kleintjes en
de Fröbelschool zong: „Het staldeurtje
kraakte, de os loeide zacht." Heel zuiver
en innig. Mijn lange zoon was toen pas
vier. En hij zong met een devoot stemme
tje: - de os bloeide zacht!"
Mijn eigen Kerstboom kocht ik op de
passer aan de Coenboulevard. Baboe ging
altijd mee en ik had aan elke hand een
kleine zoon. Ze zochten elk een eigen
boom uit en het kostte mij de grootste
moeite tot een vergelijk te komen. Het
rook er heerlijk naar denneloof en de zo
nen vonden het een feest door al die laan
tjes van dennen te kuieren.
Dan komt er een „beroerde" tijd voor
Soerabaia. Er wordt gemoord en geplun
derd. De stem des vredes valt moeilijk te
beluisteren.
„Ben je- blij, mammie?" vraagt mijn oud
ste zoon argwanend. „Je kijkt zo anders,
wacht je op iets?"
„Ja, ik wacht en ik zoek, want ik wil
toch èrgens die stem horen. Als mijn klei
ne jongens hun Kerstliedjes zingen! Als de
grote lummels van de zevende invallen bij
het: „Hoort, hoe het ju'lend Eng'lenkoor!"
Zo tegen Kersttijd dwaal ik door de
stad. In Woolworth zijn vele Kerstmannen,
„The dear old gentleman goes on forever:
patient, gentle and understanding." Boven
hun hoofden deinen de veelkleurige ballon
nen. De kleintjes lopen met piepers en
toeters. Uit de microfoons schettert: „Oh
come let us adore him!"
Ik luister vergeefs naar de stem, die de
kerstboodschap in glorie zal uitbazuinen.
Bijna platgedrukt staat het grijzende,
donkere vrouwtje over het uitgestalde
speelgoed gebogen. Eén van de Oma's uit
Bandoeng, Sigli of Bagan Si Api-Api. Se
cuur bekijkt ze de speelgoed-autootjes
waaronder een goudkleurige „Holden" met
friction drive. Ik had hèm nog niet gezien.
De schrale, pezige figuur néast haar. Al
leen de jas toetoep ontbrak.
„Ah, déze te duur toch, Nennèh!"
Er groef zich een koppige trek om Nen-
nèhs ingevallen mondje. „Kan wèl, als deze
maand minder klóbot!" Ze knikken een
drachtig. De gouden „Holden" verdwijnt in
een bonte Christmas wrapping. Verslonden
kijk ik naar de oude reticule (een echt
stukje tempo doeloe), die Oma te voor
schijn trekt. Voorzichtig fritselen de vin
gers aan het schaarse bankpapier.
„Wah, déze, dollars en ponden, ik wor
kalang kiboet. Hoe kén, nèks meer over!"
Maar leer Opa kennen! Éérst een enor
me zakdoek, dan een oude, oude tabaks
doos (zó uit de tijd van Jan Compagnie).
En zowaar uit de plukjes warrige tabak
komt een dollar note uitkijken.
„That will make it" zegt monter de lady
achter de counter. Opa glundert. Nu pas
hoor ik de Stem in al zijn glorie.
Tilly Breeman - Obdeyn
Australië
Wie niet sterk is moet slim zijn.
Al is de hoofdpersoon in de litera-
tuurschat der Indonesiërs niet overal
de kantjil (maleis) of de pelanduk (ja-
vaans), het loze dwerghertje, en al
worden de slimme streken b.v. op
Tjampa in Achter-lndië, toegeschreven
aan de haas, en in de Toradja-landen
op Celebes aan de spookaap, inhoud
en structuur der verhalen zijn overal
dezelfde. Dr. F. H. van Nerssen
Stationsweg 143
tel. 0 70-60.17.03
Stationsweg 77
tel. 0 70 - 60.15.12
DEN HAAG
Wij wensen onze cliënten een voorspoedig
1968 I
In 1967 was U onze afnemer voor kron-
tjongmuziek. gamelan. Indische songs, cow
boyplaten, toppers enz.
U kocht Uw artikelen tegen extra lage
prijs, Grundig stereo meister van f 698,
voor f 548,Radio grammofoonmeubelen
Grundig Como en Mandello met f 100,
KORTING! Alles goedkoper als ergens an
ders Wij geven U in 1968 weer goede
kwaliteit en banjak service.
KOEL HAPJE VOOR DE WARME
HUISKAMER
Als meisje van een jaar of 10 her
innerde ik me, dat mijn vader me vaak
mee op zijn speurtochten naar ouwe
boeken in de 2e hands stalletjes op de
Petjinaan in Malang en de passer. Al
tijd in de middaguren, het warmste
deel van de dag, als ieder ander mens
de koelte van slaapkamer of achter
galerij zocht, zwierven wij rond in de
hitte. Maar met wat een schatten kwa
men we dan meestal (met de dogcar)
thuis! Schatten waar het hele gezin
nog jaren plezier van had.
Even onvergetelijk als die litteraire
escapades is de traditie die mijn va
der dan altijd voor me had: Es-pod-
ding bij de Chinees.
Er was in de Petjinaan (vlak bij
schoenhandel Raaff?) een smal pijpe-
laadje waar een Chinees koude dran
ken en vruchten op ijs verkocht. Zijn
specialité: es-podding met leechi (lè-
tji moest ik zeggen van Pa). Met de
herinnering aan deze zaligheid op dat
warme uur, verbeeld ik me dat die
net zo heerlijk zou vinden straks, na
een misschien iets te zware Kerst
maaltijd, teveel banket en zoet. Zo
maar een tropisch hapje, niet te zoet
en ijskoud.
Es-podding
Maak op de gewone manier hoen-
kwee-pudding. 1 pakje meel, 6 kopjes
melk (ik neem half melk, half water),
V/2 kopje suiker, een tipje zout, 1 klei
ne eetlepel cacao. Alles tezamen glad
roeren in koude toestand, dan op een
laag vuurtje dik koken. Massa over
gieten in 10 (naar gelang aantal gas
ten en de grote van uw) kopjes of
kleine Chinese kommetjes. Koud weg
zetten.
2 blikken leechi in kleine stukjes
snijden. De pudding serveren met 'n
flinke kegel es-pasra (geraspt ijs, zo
smakelijk te maken met de ijsmachine
van Tino en Gijs), een stuk of wat
leechi mèt saus. En last but not least:
een ferme sliert dikke, zoete melk
over alles heen.
De puddinkjes moeten absoluut
klein genoeg zijn om compleet met ijs
en leechi geserveerd te kunnen wor
den in een normaal Chinees komme
tje. Kleine hapjes smaken veel exqui-
ser dan enorme porties. Ook met
Kerstmis!
Moge het u wel bekomen!
LILIAN DUCELLE.
20
