KERSTSPROOKJE
Jos. van Arcken
Gelooft u in sprookjes? Neen, dat kan
ik heel goed begrijpen in deze hyper-mo
derne tijd. En toch is het me vorig jaar
overkomen. Het was fantastisch!
Daags vóór Kerstmis ging ik met één
van de zoons de stad in om onze kerst
boodschappen te doen. Er moest een
prachtige kerstboom gekocht worden. Mijn
zoon wist een koopman op de markt te
staan, die dennenboompjes heel goedkoop
verkocht. En zo zetten we onze eerste
schreden marktwaarts.
„Deze is de laatste kerstboom en die
mag u gratis hebben."
„Wat?" Ik kon mijn oude oren haast niet
geloven. Het boompje zou zowat f 3,50
kosten.
„Kijk, mevrouw", zei de marktkoopman,
„mijn goede oude vader heeft altijd ge
zegd: Jongen als je op Kerstmis een goe
de daad verricht, dan zal je hiervoor be
loond worden."
Ik knikte en stamelde verlegen een
„dank u wel". Dankbaar torste mijn zoon
die als pakjesdrager fungeerde, de den
nenboom. Nu een bezoek brengen aan een
warenhuis. Want papa en de kinderen
moesten met een cadeautje bedacht wor
den. Het duurde nogal een tijd, om de
juiste pijp, grote bal, gezelschapsspelen
enz. te vinden. Eindelijk kon de winkeljuf
frouw mij de bon geven en een nummer.
„Hoe?" vroeg ik haar verbaasd.
„Bij de kassa kunt u zien of u een ge
schenk getrokken hebt. Het is een kerst
attractie, ziet u. Veel succes!"
„Misschien trek je wel een reep choco
la," zei mijn zoon.
In een lange file stonden de mensen voor
de kassa te wachten. Voor de gezelligheid
ging ik tellen en toen ik tot vierhonderd
kwam, was ik eindelijk aan de beurt.
„Je reep chocola," fluisterde zoonlief me
in het oor. Ik vergeleek mijn nummer met
die op de lijst, die op de toonbank stond.
Jippy, ik had wel willen gillen van pret.
Ik had een snoezig servies gewonnen. On
willekeurig moest ik aan het aantal kop
jes en schoteltjes, die gebroken waren, van
het hele jaar denken.
„Het wordt wel thuis bezorgd," zei de
juffrouw van de kassa met een knipoogje.
Heel gelukkig wandelden we het waren
huis uit. En nu nog even een jumpertje voor
zoonlief van vier kopen. Dan waren we
klaar met onze kerstboodschappen. De
wollen jumpers hingen in lange rijen aan
het rekje.
„Och, juffrouw, maar dit is een beeldig
kleurtje en het zal mijn zoontje beslist
goed staan."
„Kijkt u eens," zei ze plotseling verschrikt.
„De naad van het mouwtje is losgetornd.
En het is notabene het laatste." Het klonk
nogal spijtig.
„Dat geeft niks," zei ik. Ik dacht: „Thuis
kan ik het nog wel verhelpen."
Verwonderd keek ik naar de baas van
het spul, toen ik de rekening wou betalen:
,,U krijgt hierop korting."
Het jumpertje kostte f 10,en ik hoef
de maar 7,50 er voor te betalen.
„Hemel, hemel, wat is mij nu overkomen,"
vroeg ik mijn zoon toen we weer op straat
stonden.
„Misschien is één of andere toverfee u
goed gezind," was het laconieke antwoord.
Hij kon gelijk hebben.
Gelooft u nu in sprookjes? Ik wel, hoor!
Mevr. L. v.d. Worm-Flohr
Vervolg "Plantaardige"
maar dan zijn ze dood en ook thuis
kunnen ze niet aan de kust groeien
Zelfs de voorkeur voor rivieroevers
is niet duidelijk. Overigens - over
grootheid gesproken - zijn er nede
rige wieren in zee, die nog veel langei
worden. Trouwens, de hoogste bomen
(Sequoia en Eucalyptus) groeien bui
ten de tropen.
En dan nog iets, Tjalie! Spreek niet
over uitbundige vruchtbaarheid van de
tropen, die te zien zou zijn in het ge
weldige regenwoud. Het regenwoud
kan op vrij arme bodem leven, alle
rijkdom zit boven de grond. Als dit
bos gekapt is blijkt de intrinsieke ar
moede al gauw. Het bos had langzaam
alle voedingsstoffen in de bomen zelf
opgezogen, de afgestorven delen ver
gaan weer snel (dank zij warmte,
schimmels, en termieten), maar de
ontstane zouten komen direct weer in
circulatie. De snelle groei wordt niet
geremd door een winter en de planten
behoeven niet daarvoor zetmeel te
sparen op de bank.
Een mooi geval van (ook physiolo-
gische) eenheid en integratie, maar
24
als economische onderneming gelijk
aan..., zonder reservekapitaal. Na
grondige vernieling komt er ook direct
weer een regenwoud. Trouwens de
zaden zijn ook al opgebruikt, konden
niet wachten. De eerste twintig jaren
komt er, na wat kruiden, een vegetatie
van meer brutale en agressieve pio
niers, die wèl taaie, zuinige zaden be
zitten, en die wèl in het volle licht kun
nen kiemen.
Dit is het zgn. secundaire bos (blu-
kar). Het bevat uitbundige, ook boom
achtige, maar sneller groeiende on
kruiden. Later zullen deze door de
langzamer groeiende aristicraten weer
ingehaald, overschaduwd en gedood
worden. Veel zogenaamd bos is zulk
boomachtig onkruid. Ja, Tjalie, je zou
nu kunnen zeggen: in de tropen is
gras een bamboe en onkruid een boom.
Ook: de bomen in het Noorden (nog
in de naweeën van de ijstijd) zijn pio
niers, die alsmaar voorlopig blijven om
dat er niets hogers is.
Tjalie zegt: Ik weet nu wie de lang
ste boom kan opzetten uit een klein
zaad van een vraag.
EEN KERSTMIS, DIE MIJN OUDERS
NOG LANG HEEFT GEHEUGD!
De dagen voor Kerstmis kenmerk
ten zich bij ons steeds door een on
gekende bedrijvigheid, 't Hele huis
werd grondig „gebongkard" en vooral
de logeerkamers kregen een extra
beurt. Want vele familieleden en
vrienden wilden graag met de vrije da
gen bij ons op de onderneming een
koude neus halen. Maatje confereerde
dagenlang met kokki over de „maka-
nan besar" op de 25e december.
Natuurlijk moest ik ook „helpen" en
nu nog bewonder ik het geduld en
lankmoedigheid van de bedienden,
waarmee ze mijn voor-de-voeten-lope-
rij verdroegen.
Niet alleen het huis kreeg een goe
de beurt, ook de kebons waren dagen
lang bezig het tuinvuil in een verre
hoek van het grote erf te „sapoeën"
met de bedoeling het daarna te ver
branden. Nu was het altijd mijn ge
woonte vaders prullemand daarboven
op leeg te storten. Maar voor 't zover
was, zocht ik eerst naar mooie plaat
jes uit catalogi enz., die ik dan uit
knipte en in een doos bewaarde. En
zo ook die ochtend voor Kerstmis.
Reeds had ik mijn hand halverwege
de prullemand gestoken met de be
doeling er in te graaien of er iets van
mijn gading zou zijn, toen ik me plot
seling bedacht, mijn hand snel terug
trok, de prullemand oppakte en naar
kebon holde. Was ik misschien bang
dat hij niet op me zou wachten, wat
nog nooit was gebeurd, en dat hij,
zonder mij, er de brand in zou steken?
Nu, meer dan 50 jaar later, weet ik
nog niet wat me toen weerhield te
doen, wat ik altijd deed. In elk geval,
vrolijk in het vooruitzicht van een ge
zellig vuurtje, schudde ik de prulle
mand boven de berg tuinvuil leeg. En
meteen voelde ik een hevige ruk naar
achteren. Kebon, die met zijn sapoe
naast mij had gestaan, had mij met
kracht achteruit getrokken. Want ge
lijk met de snippers uit de prullemand,
viel er een zeer giftige oeler-welang
uit, die zich voor mijn blote voeten
kronkelde!
Later zeiden mijn ouders altijd, dat ze
er niet aan moesten denken wat voor
Kerstmis ze gehad zouden hebben,
als ik mijn hand in de prullemand ge
stoken had. Vooral omdat we in die
tijd geen auto of zelfs telefoon had
den om snel medische hulp te verkrij
gen, die bovendien 7 paal van ons ver
wijderd was.
M.R.S.
Ruime sortering I
GOUDEN RINGEN
bij
Laan van Meerdervoort 520
Den Haag - Telef. 33 64 41
