V Komedie is er enorm veel gereisd tot aan Medan, Singapore en Penang toe. Men maakte eigenlijk tournee's. Eén zo'n tournee bestreek b.v. achter el kaar Batavia, Buitenzorg, Bandoeng, Djocja, Semarang, Kediri, Blitar, Soe- rabaja, Batavia. Met een aantal suiker fabrieken en ondernemingen in één moeite door. Altijd ging een agent al vooruit om een huis te huren waar het gezelschap in werd ondergebracht. Meestal werd bij SS of NIS een hele persoonswagon afgehuurd voor het ge zelschap en een hele goederenwagen voor alle coulissen en andere toneel- paraphernalia. De artisten zelf leefden zo eenvoudig als hobo's: een mat of een bultzak en een klein koffertje met kleding was alles wat men nodig had. Naar hotels werd niet gevraagd. Met z'n allen in één huis als in een grote picnic was mooi genoeg. Aan de rei zen dacht iedereen altijd met veel ple zier terug. In de afgehuurde wagon was men ook eigen baas en er werd geac teerd, gemusiceerd en gedineerd dat het een lieve lust was. VECHTEN TEGEN MENSEN EN HET LOT Vaak kreeg men een minder mooi stadsdeel toegewezen om er de keet op te slaan. Marie Oord vocht altijd voor beter. In het begin van deze eeuw werd er in het algemeen op Indo's neergezien en op Indo-artisten dus nóg meer. Toestemming voor een uitvoe ring werd vaak alleen met grote moeite verkregen. Aan de andere kant ook werd van mensen met begrip de groot ste goodwill en medewerking onder vonden. Toen Marie eens bij de resi dent van een ressort een vergunning aanvroeg, werd deze haar bot gewei gerd. Van ,,dat zoodje" moest de resi dent niets hebben. ,,Zo", zei Marie onvervaard, ,,ik wil wel eens zien wie zijn zin krijgt. U of ik!" En ze ging prompt op audiëntie bij niet minder dan de Gouverneur Generaal. Daar onder vond ze wél een begripsvol gehoor en binnen 24 uur had ze haar vergunning! In Bandoeng kreeg ze aanvankelijk niet meer toegewezen dan een afgelegen terrein op Tjitjendo. Maar in de heer Arendsen de Wolff van de brandweer vond ze een onverwachte kampioen. Niet alleen wist deze door te drijven dat Marie Oord voortaan voorstellin gen mocht geven op de aloon-aloon, maar eens zelfs liet hij de loods door zijn brandweerpersoneel bouwen! Stond de loods er, dan moesten er stoelen gehuurd worden. Marie Oord had overal haar vaste leveranciers. In Batavia b.v. Pak Seng, die de stoelen verhuurde voor 2j/2 cent per stuk. Al tijd werd het buffet goed verpacht. Aan het buffet waren bier en limonades en klein snoep verkrijgbaar. Overigens wemelde het rondom de Komedie van verkopers van gado-gado, laksa, koe- weh poetoe, katjang arab, siropen, ban- drek, enz. Als 's avonds overal de lich ten aan gingen, was er een complete Pasar Malam, die van heinde en verre bezoekers aantrok. Een keer echter vloog de gasoline- lamp van een katjangverkoper tegen de wand van de loods in brand en ver brandde de hele Komedie met alles wat erin was als een fakkel in een paar minuten af. Dat gebeurde in Gresik, een uur voor de voorstelling. Schade tien mille! Toen bleek echter ook welk een goede reputatie de Komedie en Marie Oord hadden. Van alle zijden werden leningen aangeboden en na 'n week stond de Komedie weer op po ten. Een begunstiger die Marie Oord nooit vergeet was de architect Meel- huysen, die elke keer als de Indo's Komedie in Batavia voorstellingen gaf, wel honderd kaartjes kocht om daar gedurende een maand kennissen een plezier mee te doen. Marie Oord heeft natuurlijk veel ups en downs gekend met haar Komedie. Ze heeft voorstellingsseries gehad die tienduizenden opbrachten en ze heeft diep in de schulden gezeten. Ze is o.m. door de burgerij van Padang ge huldigd met een gouden medaille en heeft een dankbrief gehad van H.M. de Koningin voor het organiseren van voorstellingen voor een liefdadig doel. Vaak gaf ze kindervoorstellingen in de namiddag gratis. Flinke percentages van recettes gin gen o.m. ook naar het Zendingshospi taal, het Blindeninstituut, het Parapat- tan Wezengesticht, comité's voor aardbevingsrampen en b.v. lazen wij ook een dankbetuiging voor wat ge daan werd „ten behoeve van de door storm en watersnood geteisterde be volking van de Provinciën Holland en Zeeland" in 1911 De ondergang van Marie Oord's po pulaire en karaktervolle „Indo's Kome die" is door een schampere speling van het Lot juist veroorzaakt door hen voor wie zij het meest beoogde te doen; de Indo-groep. Naarmate immers de Indo er (mede door het zwoegen van het I.E.V.) sociaal beter voor kwam te staan, nam de minachting voor de Komedie toe. Zich veilig ge huwd wetend met het B.B.L. keerde de brave burgerlijke Indo zich af van alle vrije ondernemingslust; naarmate de concordantie met Nederland groter werd, zag men lager neer op de „kam- pong-indo". Dit gold overigens ook voor die an dere Indo „vrijbuiters" de broodjagers, de kleinlandbouwers en kleine vrije ondernemers, op wie vaak laag werd neergezien. Toen o.a. Marie Oord's dochtertjes op school steeds meer gesard werden door hun brave schoolgenootjes, hief Marie de Komedie op en deed wat. alle Indo's deden; ze aanvaardde een fatsoenlijke kantoorbaan. Haar man, die het vrije ondernemersleven niet vaar wel kon zeggen, opende een café restaurant „Wilhelmina" te Meester Cornelis op de hoek van de Emmalaan (waar o.m. ook Nieborg heeft ge staan). Zo eindigde een stukje kernachtig en moedig honderd procent eigen Indo leven, maar Tong-Tong is er trots op het aan de vergetelheid te hebben kunnen ontrukken. Pas bij een aandachtige bestudering van alles wat door deze eenvoudige ongestudeerde vrouw Marie Oord en haar even eenvoudige man op poten werd gezet, en gemaakt tot een flore- Weet u dat vorsers van Indische cultuur en historie over vele jaren zullen ont dekken dat de laatste „stamboel-uitvoering" in Nederland heeft plaatsgehad in 1958 en wel door Tong-Tong, gesponsord door het CCKP en het Roode Kruis? De opbrengst kwam ten bate aan de repatrianten en zelfs de schrijvers Rob Nieuwenhuys en Johan Fabricius zijn ervoor op de planken geweest. Ook Ben Snijders (zie boven) en Belloni waren van de partij. De Nederlandse pers begreep van het „rommeltje" niets en heeft er laag op neer gekeken. Maar alle - letterlijk alle! - elementen van de Indo's Komedie van Marie Oord heeft men erin kunnen terugvinden! 7

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1967 | | pagina 7