"Het gevaar"
Exit
ri
Het bericht onder bovenstaande kop
in ons nummer van 30 november 1967,
waarin we bekend stelden dat we onze
abonnementsprijzen NIET zouden ver
hogen, heeft schijnbaar verreweg de
meeste lezers onberoerd gelaten. Uit
de weinige reacties die we tóch binnen
hebben gekregen maken we de vol
gende twee bekend, die o.i. de tegen
gestelde opinies vertolken, die bij on
ze lezers bestaan t.a.v. onze weigering
de prijzen te verhogen:
"In de "Haagse Courant" van 16
december heeft de redactie van dit
blad de abonnementsprijzen van dit
blad bekendgemaakt i.v.m. "de nog
steeds stijgende kosten". Het Minis
terie van Econ. Zaken heeft de prijs
verhoging goedgekeurd. Geen opi
nieonderzoek; geen discussie over
wat wel of niet kan. Doen wat moet.
Punt. Ik vind dat de Directie van
Tong Tong dit ook moet doen."
R. F. Kramers
Verder kregen wij van andere zijde
een giro voor 'n bepaald bedrag waar
op slechts dit stond:
Lucas 16 19.
We sloegen de Bijbel ervoor op en
vonden:
"En daar was een zeker rijk mensch,
en hij was gekleed met purper en
zeer fijn lijnwaad, levende alle dag
vroolijk en prachtig."
Technisch beschouwd heeft de eer
ste inzender het grootste gelijk van de
wereld. ALLE publiciteitskosten zijn in
de laatste tijd erg omhoog gegaan.
Tong Tong is evenals de Haagse Cou
rant een publiciteitsmiddel en zal dus
ook de prijzen moeten verhogen.
Er zijn echter ook aanzienlijke ver
schillen. Een dagblad is veel meer dan
een gespecialiseerd tijdschrift een ge
bruiksvoorwerp: een soort dagelijks
brood dat de communicatie met de
gemeenschap in stand houdt: wie de
krant niet leest, blijft (soms op zeer
schadelijke wijze) verstoken van voor
lichting die nodig is voor zijn bestaan.
Er is dus t.a.v. dagbladen een 'abon-
neringsNOODZAAK" die voor Tong
Tong (helaas) niet bestaat. Dat maakt
dat men er bij Tong Tong veel gauwer
toe overgaat af te zeggen dan bij welk
dagblad ook. En onze ervaringen in de
afgelopen jaren hebben een maar al
te duidelijke taal gesproken!...
Maar nu: wat kunnen respectievelijk
dagbladen en Tong Tong door zulk een
afval lijden? De Haagse Courant heeft
300.000 abonnees en als U nagaat dat
dagbladen kunnen bestaan met 40.000
abonnees, dan ziet men wel in dat al
die bladen beschikken over een massa
"bezuinigings-speling", die Tong Tong
NIET heeft.
Verder: bij de dagbladen groeit de
garde nieuwe abonnees automatisch
aan. Elk jaar weer, als er zoveel jonge
mensen een baan krijgen en een nieuw
huishouden opzetten, hebben zij be
hoefte aan een krant: het leger moge
lijke nieuwe abonnees groeit dus auto
matisch. Bij Tong Tong is dat NIET zo.
Het zijn dus alleen de weinige trouwe
oud-gasten die proberen moeten sa
men dit blad overeind te houden. En
deze garde wordt toch al zo zwaar ge
troffen door de Dood en door pen-
sioenering waardoor het inkomen plot
seling zó sterk verminderd wordt, dat
men zich krankzinnig veel moet gaan
ontzeggen: dan staat Tong Tong altijd
het eerst op de lijst.
WIJ MOETEN UITERST ZUINIG ZIJN
OP ONZE ABONNEES!
Elke honderd abonnees minder be
tekent 1800,minder, terwijl daar
naast onze BASIS-leefkosten steeds
duurder worden. Wij kunnen ONMO
GELIJK elke keer een paar guldens
bovenop de abonnementsprijzen leg
gen, omdat daardoor de mogelijkheid
van afzegging steeds onrustbarender
wordt. Automatisch abonnementsprijs
verhogen zoals bij dagbladen met tien
duizenden lezers zit er voor ons dus
NIET bij.
Andere bezuinigingsmogelijkheden
zijn er voor ons niet. We werken met
een minimum-staf op minimum-inkomen.
Daar kan werkelijkniets meer af. De
rekeningen van de drukker, de post,
de expeditie, enz. enz. blijven onver
murwbaar hoog en worden steeds ho
ger. Wij zitten KEDJEPIT.
Het enige waarop we nu nog bou
wen kunnen is onze KAMERAAD
SCHAP, onze "grote-familie-verbon-
denheid": hoevele van onze iets rijkere
adiks willen iets meer blijven doen, op
dat de armere adiks niet afvallen?
Voor vrijwilligheid en kameraadschap
zijn geen tarieven. We kunnen niet zeg
gen: als de helft van onze lezers per
jaar twee gulden meer betaalt, zijn we
er dan? Want DOEN ze het wel? KUN
NEN ze het wel doen? Moeten WIJ
zeggen hoeveel de mens van Lucas
16 19 ons geven moet? Dat is toch
iets wat alleen zijn eigen hart hem
zeggen kan?
Schieten we wel wat op met die
kleine extra giften die van vele kan
ten binnenkomen? Het jaarverslag over
1966 wijst aan dat er aan donaties 12
mille ontvangen werd. Ja! Twaalf dui
zend gulden! Haast zonder pijn en zon
der dat iemand er wat van gemerkt
heeft, heeft broederschap méér bereikt
dan een harde koude abonnements
prijsverhoging over de hele linie.
Dit is de ware en de mooie Indische
geest. Houd hem wakker. Laat de dag
bladboekhoudingen met rust en kijk
naar de boekingen van het hart. Want
daarmee kunnen we nog langer staan
dan honderd automatische prijsverho
gingen garanderen kunnen... T.R.
TROPISCHE LEESKRING TONG TONG
De directie van Tong Tong heeft ge
meend ertoe te moeten besluiten de
Tropische Leeskring Tong Tong OP TE
HEFFEN.
Het aantal inschrijvers is zó ver be
neden de minimum maat gebleven dat
voortzetting van de Leeskring geen zin
heeft. Zij die nu nog een bepaald be
drag hebben uit staan (waarvoor onze
Moesson Reeks geen boek(en) meer
op stapel heeft kunnen zetten) kunnen
voor dit bedrag naar eigen vrije keuze
in onze boekhandel wat van hun gading
kopen.
En hiermede is de Tropische Lees
kring Tong Tong definitief afgesloten.
Zoals de lezer zich misschien her
innert besloten wij ruim een jaar gele
den deze Leeskring op te richten met
de bedoeling de regelmatige uitgave
van Indische manuscripten te GARAN
DEREN. Als wij b.v. tweeduizend in
schrijvers gehad hadden, zou er (a
10,per jaar 20.000 op tafel kun
nen komen om daarmee de uitgave van
twee Indische boeken mogelijk te ma
ken, die we dus "anyway" aan de twee
duizend leden zouden verkopen en
verder een eventueel overschot aan
andere geïnteresseerden verkopen.
Ook al zouden deze "restant-verko
pen" niet veel in het laadje brengen,
we zouden in elk geval elk jaar twee
nieuwe boeken op de markt gebracht
hebben tegen nu NUL. Het was een
"prestige-kwestie". Wij zouden zelf 'n
brede Indische boekerij stichten.
In ettelijke gesprekken en corres
pondenties die wij intussen over de
Leeskring gevoerd hebben, is ons wel
gebleken dat men hier weinig voor
voelde, omdat men "geen kat in de
zak wenste te kopen". Voor een boek
waar men niets in zag wilde men niet
betalen. En daarmee gunde .men dus
een andere "adik" het plezier niet dit
boek toch op de wereld te helpen. Om
gekeerd bleef dus ook de eigen wens
onvervuld omdat een ander daar wei
nig in zag. A wilde B niet helpen en B
op zijn beurt A niet. Nu hebben beide
niets...
Que sera, sera; whatever will be, will
be...
3
