Radio
BOLLAND
oooooooooooooooooooooooooooo
3 LEZERS IN AMERIKA
ooooooooooooooooooooooooooot
zou beter vrouwelijk meervoud moeten
zijn. De vrouwen beheersen het be
langrijkste deel van het gewone leven,
daar is reeds zoveel over geschreven,
ik zeg hier niets nieuws. Het is de
vrouw die haar man aanzet voor het
maken van overuren, tot het nemen van
een tweede baan.
Dat geld alleen niet gelukkig maakt
gaat in Amerika niet op, want alles is
er voor geld te koop. Huizen, auto's,
kleren, posities, eer, liefde, liefdadig
heid, respect en medelijden. Het gaat
zo soepel, vanzelfsprekend en natuur
lijk dat je met je ouderwetse Indische
verstand nauwelijks de oorzaak achter
deze gang van zaken zoekt. Alles is
te koop, speel het spelletje handig en
geraffineerd en de wereld ligt voor je
open. Een vrije, heerlijke wereld, ogen
schijnlijk zorgeloos, ogenschijnlijk vrij.
"Oh, afterall it's not too much of a
change. Isn't working just a matter of
making dollars? Whatever you do and
where?" (O, zoveel verschil maakt het
niet uit. Is werk niet een kwestie van
geldverdienen. Wat en waar je het ook
doet?)
"Je mag alles in Amerika" is een
sprookje dat je misschien een jaar lang
gelooft, daarna niet meer. Dan is het
sprookje uit en je leeft in het kunst
matige wereldje van Walt Disney waar
het natuurlijk nog heerlijk toeven is.
Maar het is niet echt, je voelt een
zekere onrust, een verlangen naar het
echte dat je vroeger gekend hebt. De
echtheid van een biliken huis, van sim
pel meubilair en sober eten. Van blote
voeten en baden in de kali niet als een
ontspanning, maar omdat het de ge
woonste zaak van de wereld was. Na
tuurlijk liep ik in Amerika op blote voe
ten en baadden de kinderen in de kali
in de bergen. Maar na afloop springen
ze in een slee van een wagen, eten
dure spareribs in een restaurant en
willen gauw naar huis om Bonanza niet
te missen. Ik noem maar een voor
beeld.
De blote voeten blijven heerlijk, de
auto en de tv ook, maar niet prettig is
als je merkt dat leven zonder dure mid
delen niet mogelijk is. Dat je niet van
je AOW en een pensioentje kunt leven
en dat alles in Amerika zo duur en
veeleisend is, dat je toch wel moet
werken op je oude dag.
Een van de onaanvaardbare dingen
in Amerika vond ik de overdaad, on
verdiende, nutteloze overdaad.
Heeft U ooit in de kleerkast of kin
derkamer van een Amerikaans kind ge
keken? Wat U daar ziet is genoeg om
10 kinderen voor de eerste 5 jaar te
kleden en gelukkig te maken. Of onge
lukkig misschien.
"Ben je nu gelukkig met die 30 paar
schoenen, je 138 japonnen?" vroeg ik
eens aan een goede vriendin. (De ge
tallen zijn niet verzonnen).
"Gelukkig?" vroeg ze verbaasd. "Je
verwart noodzaak met geluk, jij weet
ook wel dat geluk niet kan bestaan uit
materieel bezit!"
"Waarom kopen jullie dan zoveel?"
"Omdat we kopen mogen," zei ze
nogal vinnig. "Omdat we een democra
tisch land zijn en niet gebonden wor
den door bespottelijke bepalingen zo
als bij de communisten. Een mens heeft
het recht te leven zoals hij wil?"
Ik weet wel dat ik niet mag generali
seren, maar de gevallen van werkelijke
innerlijke tevredenheid in de States zijn
gering in aantal. Niemand gelooft ook
meer in een werkelijke vrede. Mijn
persoonlijke antipathie tegen het John-
son-regiem, tegen de hele politiek die
Amerika de wereld opdringt hebben
wel degelijk invloed op me gehad.
"Je moet je niet zo emotioneel laten
beïnvloeden," raadde een goede vriend
me aan.
"Laat jou dan alles koud?"
"Neen, maar alles heeft nu eenmaal
zijn loop, je kunt in je eentje geen
wereld hervormen. Of je zou geld moe
ten hebben natuurlijk".
Dus alweer geld.
Een mens is nooit helemaal tevreden,
maar hij is pas diep ongelukkig als hij
merkt dat niets hem tevreden zou kun
nen maken. In Holland voel ik me door
lopend misplaced, op zijn minst gezegd
zoudt U dat unhappy kunnen noemen.
In het land Amerika ben ik jaren lang
erg gelukkig geweest en toch had ik
voortdurend het gevoel of ik in het
sprookje van Walt Disney 'n rol speel
de. (Slot volgt)
Stationsweg 143
tel. 0 70-60.17.03
Stationsweg 77
tel. 0 70 - 60.15.12
DEN HAAG
o Zo juist ontvangen:
Nieuwe Balinese gamelan L.P. o.a. Baris;
Legong; Wayang Koelit f 17,50.
Tielmann Brothers: Nina Bobo; met Engelse
tekst Nina don't go f 4,25.
Rudi van Daim: Daar op de sawah 4,25.
Komt U eens kijken naar onze Stereo Hi-Fi
apparatuur met kortingen van 10-20%.
«iiiiiiiiiHMiiiiiimiiniiiHiiiim»iHHininnnm»fmTninTn«iiiiiiiHm»»tiHnmHMiwittiimt»HUiniHmiwm
Sterren stralen overal
Kokkies rijsttafel-artikelen staan
1 bovenal. I
KOKKIES Rijstwinkels:
Witte de Withstraat 128
Telefoon 89438
Slotermeerlaan 125
Telefoon 130362
AMSTERDAM - W.
P.S. Wij verzenden rijsttafel-arti- 1
kelen over de gehele wereld.
nnniiiiiiil
RECEPTEN GEVRAAGD
Wie kan mij (gevraagd door enkele
dames) helpen aan de recepten van:
Bidji Ketapang, Ketjipoet, Ondé-Ondé
en goede Ragi? Lilian Ducelle
Q Denkt U eraan dat voor zoekge-
8 raakte of extra Tong Tong num-
Q mers, U altijd terecht kunt bij
8 Marijke Steevensz,
Q 12255 Allardstr., Norwalk,
8 California 90650
Op hetzelfde adres kunt U ook
8 vele Nederlandse boeken bestel-
V len. Informeert U eens!
8 Vlugger en goedkoper dan
Q naar den Haag schrijven!
TE VROEG, TE LAAT
Het kind, ze was 12 jaar, kwam uit
school. Ze ging de huiskamer binnen,
gooide haar tas neer en vroeg Oma
die zat te lezen:
"Oma, gebruik jij de pil?"
Oma de pil-leeftijd ver te boven en
bovendien uit een tijd dat dergelijke
problemen niet aan de orde waren:
"Maar kind, waar heb je het over?"
"Nou de pil, die van de kindertjes."
"Maar Ingrid, hoe kom je daarbij, ik
begrijp je niet!"
"Maar U weet toch wel, wat de pil is
Oma?"
"Ja, maar er zijn zoveel soorten pillen,
ik weet niet wélke je bedoelt?"
"Nou, ik heb het ook niet precies be
grepen, maar ze hadden het er op
school over".
Een meisje van 12 jaar. Gesprekson
derwerp: de pil.
Zorgelijke jeugdjaren. LODEWIJK
Aan dit ingezonden stukje moest ik
die middag denken toen ik in de boek
winkel zat. Een oude dame van een
jaar of 70 komt binnen, koopt een paar
boeken. Dan loopt ze ineens naar een
plank toe en neemt er "Het sexuele
leven van de Mens" af. "Ik wlide dit
ook nog erbij," zegt ze, even naar de
prijs van het boek kijkend.
"Dat boek ook?" vraag ik, "een goed
en leerzaam boek mevrouw, maar weet
U niet allemaal allang wat erin staat?"
"Ach," zegt ze een beetje timide,
"eigenlijk wel natuurlijk. Ik koop het
zomaar, omdat het nu mag. Vroeger
mochten we niet eens naar zulke boe
ken kijken, laat staan lezen!"
Met het dikke boek in haar bood
schappentas gaat ze triomfantelijk
heen. Zes lieve kinderen, 11 schatten
van tjoetjoeks, zonder voorlichting.
Onbezorgde oude dag. LILIAN
uint/iiniimi'J,
13
