Vrienden in de maneschijn
Zo'n 13, 14 jaar was ik en hij woonde schuin aan de overkant. Als ik 's middags
"the Sheik of Araby" op de gitaar hoorde, wist ik: hij denkt aan mij, want dat
liedje was ons onafgesproken teken van herkenning (mijn bijnaam was Arab).
Het gaf mij altijd een stil blij gevoel.
Op de vele maanlichte avonden (scheen de maan daar zo vaak? ik weet hier
nu nooit wanneer het volle maan is) kwamen de jongens en meisjes uit de straat
bijna rustig naar ons huis, achteloos hun gitaar dragend.
Meestal was ik dan nog bezig met
mijn laatste taak: het uitrollen van de
bultzak die overdag om ruimte te spa
ren opgerold lag en vastgesjord met
banden. Overdag was die bultzak mijn
"podium" daar declameerde ik uit Hil-
debrand's familie Kegge of Stastok.
Mijn broer en zusje konden niet meer
van het lachen als ze de negentiende-
eeuwse taal hoorden, vooral van de
interieurbeschrijving sloegen ze dub
bel. En al was ik dan beledigd, ik deed
het telkens weer want ik was toen dol
op de Camera!
Als de bultzak was uitgerold moest
de tikar erover gespreid worden en de
klamboe bevestigd aan muurhaken. Ik
deed altijd zo lang mogelijk over dit
werkje omdat ik dat verrukkelijke mo
ment van begroeting, het begin van
weer een heerlijke avond, zuinig wilde
bewaren!
De bantals frommelde ik tegen mij aan
van ingehouden opwinding en span
ning. (Ik was bezig een vrouw te wor
den maar dat wist ik toen nog niet). En
dan werd ik geroepen: "kom je nog,
iedereen is er al". Eigenlijk deed ik
nog maar voor spek en bonen mee,
al had ik een forse alt.
De oudjes (alles wat boven de 30
jaar was viel daar wreedweg onder)
zaten in de voorgalerij die eigenlijk
een gewone voorkamer was - de jon
gelui op de nog warme muurtjes van
ons platje.
Gitaren werden gestemd en terwijl de
oudjes zaten te ngobrol en te luisteren
zongen wij twee- of driestemmig, cow
boyliedjes zoals Home on the range,
carry me back to old Virginy, of Ha
waiian songs Aloha Oe; you are the
one rose, Sweet Leilani en natuurlijk
ook de weemoedige Ambonese liedjes
tanah Ambon soeda djaoe, olé sio sio
né en zelfs Javaanse als Bengawan
Solo (om de oudjes te plagen die dat
niet konden waarderen). Ook gewone
songs waren geliefd, zoals South of
the border; Strike up the band en Ro
zen bloeien in de hoven (tegenwoordig
bekend als Careless love), waarbij de
jongens het door hen bewonderde
meisje veelbetekenend aankeken!
Het toppunt van gelukzaligheid was
de enkele keer dat mijn aangebedene
en ik hand in hand zaten.
Er werd natuurlijk ook gewoon ge
praat, waarover weet ik echt niet meer
het enige wat ik mij scherp her
inner was die innige tevredenheid, dat
saamhorigheidsgevoel, het weten dat
je onder vrienden bent en dat het goed
is om bij elkaar te zijn. Zulke avonden
waren lang, maar nooit lang genoeg!
En er werd altijd gesputterd als we
door de oudjes naar bed gestuurd wer
den.
Aan deze avonden denk ik als:
ik een avondje wil geven en het kost
zoveel moeite om een afspraak rond
te krijgen, want die kan niet op dins
dag, die niet op donderdag, iedereen
heeft het druk met cursussen, T.V. en
films of hij heeft geen kinderoppas.
Wat een soesahü! Waarom kan het
nooit meer als toen, dat je als bij stil
zwijgende afspraak komt als de maan
schijnt?
ik na zo'n "gezellig avondje" met
een enorme afwas achter blijf. Wat
heb je toch onmogelijk veel nodig te
genwoordig! Taart, koekjes, koffie,
wijn, bier, long drinks, chips, dips,
crackers, kaas, soep en noem maar op
(en het genoegen is omgekeerd even
redig aan de gespendeerde guldens,
eerlijk is eerlijk). Vroeger deden wij
absoluut zonder. Het was feest als bij
uitzondering een stopfles satroe asem
of goela batoe voor de keel rond ging,
die kwam uit de geheimzinnige kamer
van Oma Tien.
ik de beatbands op TV hoor; geen
simpele gitaren meer, hele batterijen
versterkers hebben ze nodig (als maar
geef geluid). En toch grijpt gitaarmu
ziek me nooit meer zo aan als op die
Indische avonden. Idealiseer ik nu?
Waar ligt het aan?
KENÊSSE HEKS
•BmiiiiimiuiiiiiHiiiiiuiiiiiHiiMiuiiuinTironHTrTiiinnwiiiiiiHHMHflUHmHiMUiUHMimitiuuiiunuHii»
Sterren stralen overal
Kokkies rijsttafel-artikelen staan
1 bovenal.
KOKKIES Rijstwinkels:
Witte de Withstraat 128
Telefoon 89438
Slotermeerlaan 125 j
Telefoon 130362
AMSTERDAM - W.
P.S. Wij verzenden rijsttafei-arti- j
kelen over de gehele wereld.
BOLEH TAWAR
Voor onze Boleh tawar stand op de
Pasar Malam kunnen wij nog goederen
aannemen. Gebruikt en nog goed of
ongebruikt en voor U niet meer lakoe
(voor anderen misschien wel).
Liefst geen grote voorwerpen, dus
geen frigidaires, kleerkasten of centri
fuges. En géén kleren. Heeft U iets
waarvan U niet zeker weet of het voor
de stand geschikt is, bel of schrijft U
dan eerst?
Sluitingsdatum voor de inneming van
goederen 20 MEI. En dan werkelijk
geen dag later. Vorig jaar zijn we erg
inschikkelijk geweest met de sluitings
datum, dit jaar kan het beslist niet
omdat we nog meer aan ons hoofd
hebben dan anders. Werkt U mee?
Adresseer aan Lilian Ducelle, Prins
Mauritslaan 36, Den Haag. Tel. 545500.
OLEH-OLEH VAN OVERAL
Over smaak valt niet te twisten! Zullen
de ex-Djakartanen daarom niet kwaad
op me zijn als ik zeg dat hun gado-
gado maar zó-zó is en niet in de scha
duw kan staan bij die van Soerabaja?
Djangan marah boeng!
Tahoe van Kediri.
Nasi rawon van ja, die waroeng op de
driesprong Porongbrug, schuin rechts
naar Lawang, links richting Goenoeng
Gangsir! Na de jacht even mampir!
Madre de Dios! Hewèldih!
Babi panggang van Hong Wan Lauw
(Pasar Besar Wetan) Mama Mia! Deze
man is geen k-o-k, kok, maar een
Groot en begenadigd Kunstenaar met
de Chinese kookkunst van eeuwen in
zijn handen.
Pangsiet, boeroeng dara di boeang ke-
palanja, masak sama amandel en ang
siau hie (je mag zelf de "levendige"
krapoe uitzoeken in de bak) van Kit
Wan Kie.
Mie basah van Depot Tiga schuin te
genover de Sirene bioscoop van toen
froeher.
Es pasrah van Topo (you telling me).
Gerookte bandeng van "het Loodje".
Satee babi Luxor.
Satee ajam (laler) Lawang.
Ket, ket, ket, korrrket en prr, prr, ajo,
lemperrr Bangil!
Wiengko Babad (maar eerst mliwis
schieten op rawa Mlangi, héé Jo!)
Ananas Klakah en Langsep Singosari.
Blimbing Demak.
Doeren (two times as big as a rugby
ball) Sendang (Trawas).
Druiven en perziken van Florence en
Siena!
Djoewet, nangka, pisang radja Madoe-
ra.
Lak 'an van Pak Sabolah, Ardjasa, en
"Champagne" van Griséé.
En last but not least: Lontong "con
contorno" zoals mijn lieve moeder die
maken kon en ajam panggang bij mij
thuis hier in Eindhoven.
Hè! Ik heb weer lekker gegeten, maar
dat is dan ook het enigste dat ik goed
kan.
Basta cosi! G. H. BARTMAN
12
