1001
avonturen
met de
soetil
ALLEEN WIJ
In een pan liggen 10 eieren hard
te koken. Ik sta er maar wat bij te
suffen, onderhand wat vaat af te dro
gen. Niets maakt een vrouw zo filo
sofisch als een kort verblijf in een
keuken vind ik. Je gaat allerlei belang
rijke dingen "zien" behalve de normale
ongerechtigheden die 'n keuken meest
al wel heeft. Het gezegde dat "de
vrouw de scepter zwaait in de keuken"
bevat wel waarheid als het zo wordt
uitgelegd dat je in de keuken ongeli
miteerd de wildste gedachten de vrije
loop kunt laten zonder daarbij direct
gestoord te worden. Ze denken altijd:
moeder is in de keuken, daar komt
altijd wel iets eetbaars van. Ook al
was het maar 10 hardgekookte eieren.
Tussen fornuis en aanrecht heb ik
een stapel oude kranten, want geen
plaats waar een krant zo nuttig is als
in de keuken. Voor onderin de asbak,
om schillen in te pakken, om op de
vloer te leggen als je iets spetterends
aan het bakken bent, om de kroepoek
op uit te laten lekken. Ja, een krant is
een kostelijk bezit, een óude krant wel
te verstaan.
De nieuwe krant is een gevaarlijk
monster dat vuurspuwt en onheil
brengt. Wanneer staat er iets prettigs
in de krant? Heeft U wel eens met
rood potlood aangestreept wat afschu
welijk was ?Je hoeft geen kolom over
te slaan, het is altijd raak: moord, aan
randing, ongelukken te land, ter zee
en in de lucht. Oorlogje hier, oorlogje
daar, herrie van het brave Israël tegen
de boze Arabieren, het communisme,
fascisme, socialisme, land- tuinbouw,
veeteelt, lange haren, korte rokken,
geen onderwerp of er is altijd wel iets
deprimerends over te schrijven. Tus
sen al deze ellende door de politieke
leuterpraatjes en de economische
rampberichten, afgewisseld door cri-
tieken van erbarmelijk slechte toneel
stukken en zo-zo boeken.
Het enige juichende stukje blijkt te
zijn van je vriend de tv-redacteur die
zoals gewoonlijk buitengewoon geno
ten heeft van een uitzending waar je
je groen en geel aan geërgerd hebt.
Waardoor je meteen zin hebt om die
man een brief te schrijven.
Als je dan even wilt zoeken naar
wat ontspanning dan sla je de bios
coop-advertenties op. Nu kun je de
meest intelligente en hoogstaande krant
hebben, de bioscoop-advertenties blij
ven dezelfde natuurlijk, daar mag niets
aan worden veranderd. Dus edelman,
bedelman, dokter, pastoor allemaal
krijgen dezelfde platvloerse, onbe
schofte en domme vertalingen van
buitenlandse titels. Al komt er in de
film geen naakte juffrouw voor, op de
advertentie moet ze haar bloesje uit,
anders komen de mensen toch niet?
Kijk eens aan, 50 bioscopen en al
lemaal jagen ze je de stuipen op het
lijf met moord, doodslag, aanranding
en oplichting. Je hoeft helemaal niet
naar de bioscoop eigenlijk, aan de
voorpagina van je eigenste lijfblad zou
je toch wel genoeg moeten hebben?
Het enige werkelijk leuke van elke
krant is het modenieuws. Sinds een
paar jaar noem ik het carnavalsnieuws.
Er zit altijd wel een model bij waarvan
je kan zeggen: "Voor 1000,durf
ik daarmee door de Kalverstraat!"
Maar niemand biedt me 1000 pop en
zo blijf ik zitten met de vraag waarom
men journalistes dure reizen laat ma
ken naar het buitenland om hoera-
stukjes te schrijven over de wonderen
van de mode, die ze over een paar
maanden weer afkraken.
Dan zijn er nog de schuingedrukte
stukjes in de krant. Dat cursieve moet
een waarschuwing zijn: hier schrijft 'n
geestig persoon. Maar het blijft bij een
waarschuwing, zegt U dat wel. Als ik
nu dit hele artikel cursief had laten
zetten, zou ik dan de leukste thuis zijn?
Ach, ik wil helemaal niet leuk zijn,
ik wil alleen wijzen op het nut van
oude kranten in de keuken. Je zou
eigenlijk alléén oude kranten moeten
hebben. De ellende en de rampspoe
digheden moeten lezen als ze verleden
tijd zijn geworden. Kunnen zeggen:
"Gelukkig dat de oorlog in Vietnam
voorbij is. Of: wat een geluk dat ze
tegenwoordig psychopaten liefderijk
verplegen achter prikkeldraad. Of: dat
de mode weer normaal is geworden en
dat de kwestie met Israël is opgelost
en de Arabische vluchtelingen nu toch
weer recht hebben op een woning. Of:
wat een zegen dat er strenge censuur
is gekomen op radio, toneel en tv zo
dat er geen smerigheid te zien en te
horen is voor de kinderen.
Er is zoveel te wensen en zoveel te
geloven, als die nieuwe krant maar
niet elke dag in de bus gestopt zou
worden. Is die nu zo belarigrijk? 7ü-
wij, de mensen die de wereld leefbaar
moeten maken niet veel belangrijker
dan die kranten die vaak volgeschre
ven worden door mijnheren en juffrou
wen die in de eerste plaats voor sen
satie betaald worden?
Zijn wij met onze hardgekookte eie
ren beschilderen, onze hulpvaardigheid
voor onze medemensen, eerbied voor
ouderen, verdraagzaamheid voor jon
geren, niet belangrijker? Je kunt zon
der die krant toch doorgaan met vech
ten voor een betere wereld, geloven
in een veilige toekomst voor je kin
deren?
Voor goede dingen had een krant
van 50 jaar geleden aandacht, nu geldt
alleen de sensatie van het slechte.
Maar het gaat wel over weet U, echt.
Nieuw proberen te denken, proberen
te verrijzen boven het pessimisme en
de opstandigheid. Alleen wij kunnen
de wereld beter maken, elk mensje
alleen op zijn eigen manier. Gewoon
doen. LILIAN DUCELLE
DR. EHRLICH EN ZIJN
TOVER-KOEKJES
Net als ik zat Lin Scholte die avond
tv te kijken naar "Dr. Ehrlich and his
magic bullet", allebei natuurlijk ge
boeid door al die medische wonderen.
Laat ons nou toch op hetzelfde ogen
blik net zo geboeid worden door de
aardappel-pannekoekjes die mevrouw
Ehrlich hem en een gast voorzette.
Mijn man zei prompt: "Waarom maak
je die dingen ook niet eens?"
"Ik zal het recept wel eens opzoe
ken of vragen," antwoordde ik.
Op dat moment zei Lin Scholte te
gen haar man: "Ik heb best zin in die
pfannekuchen van tante Lies!" Ze her
innerde zich namelijk dat haar tante
Liesel een Osnabrückse van origine
was en dat ze haar die pannekoekjes
had leren eten in '46 toen ze er lo
geerde.
Dit vertelde Lin me in haar brief en
ze was zo lief om er meteen het recept
bij te doen, plus de garnering van sla
en gehakt.
Ik laat dus Lin maar aan het woord:
"Ik nam een kleine krop andijvie
voor groente, sneed die draadfijn, was
te die uit en liet alles goed uitlekken.
Slasaus uit een flesje aangelengd met
suiker, zout, peper, cayennepoeder
(moet iets pedés toch?) en dan nog
een halve, fijngeraspte golden delici
ous. Goed vermengen tot een mooie,
rose massa.
Dan twee ons gehakt, vermengd met
een half pakje porky-kruiden (dat zijn
gehakt-kruiden) twee sneedjes oud
brood zonder korst, zacht gemaakt met
ei en wat melk, met de andere helft
van de porky-kruiden. Gehakt erbij ge
daan, tikje vetsin erbij. Doe ik altijd
met masakan waar geen trassi in voor
komt (gantinja trassi, zegt mam altijd).
Ik kreeg er vier grote platte bollen uit.
In margarine bruin bakken. Afmaken
met water, peper en jusblok (hartstikke
zout dus geen zout meer) voor de jus.
Nu de pannekoekjes. 5 Grote ken-
tangs aan kleine stukken snijden in de
vleesmolen fijnmalen. Twee eieren ge
klopt met wat zout, peper, nootmus
kaat en daarin de kentangbrij gedaan.
Goed mengen. Pannekoekjes ervan
bakken, ongeveer zo groot ais een
schoteltje.
Als de aardappelkoekjes klaar zijn,
de andijvie vermengen met de slasaus.
Samen met gehakt eten."
Lins man heeft gesmuld van de kar-
toffelpfannekuchen. Lekker Lin, maar
zwaar op de maag! Heb je gezien hoe
dik dr. Ehrlich was? Lilian
13
