SPELEN MET BAAIEN
"Mam, mogen Maudi (Gina, Hilde, Pau
la, Meitie, Thelma enz.) bij ons spelen
met baaien?" Spelen met baaien bete
kende vriendjes en vriendinnetjes te
eten en te spelen hebben zonder dat
zij tussendoor naar huis moesten om te
baden. Geen verjaardag was kompleet
zonder dat gezamenlijke bad, en vrien
dinnen kenden eikaars badkamers
even goed als de voorgalerij.
Bij Paula bijvoorbeeld, was de badka
mer tamelijk klein en de gedèk buiten
muur verschafte talloze kijkgaatjes aan
de jongens die ongeduldig op hun
beurt wachtten. Hun gegiechel ver
raadde hen en dan ging er 'n gajong
water srót tegen de muur aan! Weg
waren de gluurders dan, en wij zongen
vrolijk verder, of zaten op eikaars rug
(sado rijden) of werden op de schou
ders rondgedragen (in een kossong
rijden).
En wat heerlijk als de mandibak ge-
koerast moest worden en wij erin
mochten!
Bij Paula werden de kleren gedistribu
eerd door oma, die op de balé balé
zat, omringd door stapeltjes pas gestre
ken goed. Ik probeerde net als zij op
de balé balé te zitten, maar op de een
of andere manier werd ik altijd wel er
gens kedjepit tussen de venijnige bam
boelatjes.
Meisjes deden altijd langer over hun
toilet dan jongens; soms moest een
Sitih of Mina helpen met lastige
knoopjes en strikjes. Ik herinner me
dat hun snelle vingers de warme geur
van ingevocht linnengoed hadden.
Wij zijn allemaal tegelijk klaar en in
gespannen verwachting wat we bij de
thee zullen krijgen. Zal het ketan met
klapper en suiker zijn? Of zalige kolak,
of boeboer soemsoem, wadjik, ketella
poehoen of oebie.
Misschien katjang idjoe, of is er wat
lekkers gebakken?
Dat waren middagen vol gezellige
feestelijkheid.
Soms, als ik geteisterd werd door de
hoofdpijn, vond ik het prettig om al
leen te baden. Op klompen, voorzichtig
om zo min mogelijk het hoofd te be
wegen, loop je over de lange gang
naar de badkamer, ogen halfdicht te
gen het schelle licht. Heerlijk om in de
koele badkamer te zijn. Even stil blij
ven staan: genieten van het weldadige
groenig gezeefde licht...
Deze badkamer noemde ik heimelijk
mijn groene tempel. Langzaam de zonr
neplekjes in het water van de mandi
bak volgen, dan de klompen uit, ai!
wat zijn die tegels koud. De hoofdpijn
is al half over. Dan, eindelijk, pak
je de gajong. Een voorzichtige schep
water over je heen, daarna sneller
en steeds overvloediger, o wat is dat
koele frisse water verkwikkend! Niet
die zuinige lauwe straaltjes van de
douche, nee, gulle gajongs vol, dat is
pas baden.
Mijn kinderen spelen ook in het bad.
Als zij geurig de trap afdansen vis ik
op de tast duikerbrillen, snorkel en
bootjes uit het bad. De badkamer staat
vol stoom. Eerst het raam open! spie
gel zemen, talk wegvegen, bad en
"MAATJE" NITZSCHKE
Over Harry Nitzschke (zie TT No. 5,
"Oók Harry") schreef Bapa Allard nog
het volgende: "Ik heb geen van de
gebroeders Nitzschke persoonlijk ge
kend, maar ik heb ze alle vier bewon
derd als voetballers. Prima sportkerels,
zowel in fysiek als geestelijk opzicht.
Ik heb nooit van één van hen ook maar
iets dat op een unfaire daad leek, ge
zien. Het enige wat ik nog aan je
artikel zou willen toevoegen^s de rol
van de moeder van het viertal Guus,
Fred, Vic en Harry. Zoals zij heeft
meegeleefd niet alleen met haar vier
voortreffelijke zoons, maar ook met
heel Vios, dat is wel een unicum..."
Dit eenvoudige, korte briefje hoort
écht bij Tong Tong. Want de groei en
bloei van het Indische voetbal zijn on
denkbaar met de vele voetbal-paatjes
en maatjes die onze sport gekend
heeft. Stoelde elders in de wereld de
sport op de maatschappij, in Indië
stoelde de sport in het gezin en waren
het op de eerste plaats de familie-eer
en familie-geest die de sport in het
oude Indië zijn cachet gaven van apar
te broederschap en trouw. Goed ge
zien, Opa Allard!
SLANGEN IN HOLLAND?
Op een dag wilde ik een zakdoek
pakken en opende argeloos de linnen
kast, maar had op 't zelfde moment de
deur alweer dichtgeslagen, want on
derin de schemerige diepte had ik de
beruchte zwart-witte kronkels gezien.
Bevend stond ik voor de dichte kast
en zag ineens mijzelf als klein meisje
op blote voeten in een grote Indische
tuin. De kebon liep weg, triomfantelijk
met aan een stok de dode slang. Het
was een fel gevecht geweest tegen de
zwart-wit geringde. En Kokkie stond
naast me: "Nóóón, pas toch op voor
deze, als deze jou bijt ben je dood, in
een uur".
Maar nu wil ik nuchter nadenken. Hoe
komt een oelar welang in een Haagse
linnenkast? Dat kan niet. Onmogelijk.
Toch nog met trillende handen open
ik voorzichtig de deur en zie daar...
Dat is waar ook. Mijn nieuwe strijk
ijzer heeft een zwart-wit snoer. L.'tH.
Zó LOOPT HET INDISCHE MEISJE
Recht als een pinangstam, met de soe
pel deinende gang van een panter en
de sierlijk lichte tred van 'n kidang-
hinde... G. H. Bartman
vloer schoonmaken, jassen en hand
doeken uithangen tegen de tijd dat
ik alle badsporen verwijderd heb, voel
ik me een makreel, glad, nat en vooral
gestoomd! Maar de kinderen zijn
schoon, dat wel. En zij houden van
hun manier van baden.
kenèsse heks
12
