HOE JE AAN EEN
BLIKIE KYRIAZI KUNT KOMEN
DJOÜA Co
sebelah rotan armbanden van 24 krts goud (mas kertas)
Komt U van BUITEN
Den Haag
Met zekere eerbied haalden we de
splinternieuwe voetbal uit het goedan-
kje en gingen ermee naar het trapveld
achter het gebouw.
Wij dat waren de joncheluizen van
de I.E.V. Kweekschool en het gebouw
stond in Tjikoedapateuh. Merkwaardig
was het, dat de officiële ingang zelden
werd gebruikt; meestal kwam je van
de stationszijde eerst in het fietsenhok,
dan door de loods en zo de klassen
in. Aan de linkerkant waren de lagere
klassen van de leerschool, waar we
meestal weinig belangstelling voor
hadden later kun je lang genoeg
voor de klas staan, dachten we. Ik her
inner me de mooie sonobomen en de
zorgvuldig onderhouden bloembedden
vol leeuwebekjes van de binnenplaats,
het kantoortje van de toenmalige Di
recteur Van der Riet, het gezellige te
kenlokaal, de (verboden) wijkplaats
voor vrije uurtjes: Restaurant Monte
Carlo in werkelijkheid een beschei
den optrekje, waar je heerlijke lotèk
en roedjak kon krijgen temidden van
een ketellatuin.
In de onmiddellijke omgeving van de
school waren S.S. dienstwoningen,
waar we dikwijls kwamen, omdat een
stel schoolgenoten in de kost was bij
meneer Ros, uiteraard ook S.S. amb
tenaar. Daar zaten ze met z"n drieën:
Van Krimpen, Beem en Stücken. Het
was een gezellig aanloopje bij de fa
milie Ros. Als er een huisfeestje was,
werd er braaf op de piano getjingeld
of op de grammofoon gedanst, o ja,
ernaast woonden allerliefste meisjes,
die uiteraard niet ontbraken. En de
ouweheer Ros zat er stralend bij te
kijken en probeerde soms om aan ons
een Bolles kwijt te raken, wat later in
de koude avondlucht wel eens slojon-
gan op de fiets veroorzaakte. Gelukkig
was toen in 1927 "Glaasje op" nog niet
uitgevonden. En alle kinderen Ros za
ten erbij en bewonderden ons hevig;
ik vraag me nu nog af wat er in die
kinderhoofdjes van o.a. Totok Ros
moet zijn omgegaan.
iiiiiiiiiiiiiiiiniiiii.v >miiiiiiiiiiiiimiiniiiiniinuniiiiiiHiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiinniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHuiiu
Je had ons moeten zien, als we uit
gingen naar de Bandoengse Stadstuin
of Jaarbeurs. Aksinja baukan main,
maar vraag niet naar de pingping! Zo
waren we gewoon om voor het bezoek
aan de Stadstuinbioscoop natuurlijk
met dansen na eerst een flinke hoe
veelheid gloeiendhete kuwo putu in te
slaan. Netjes onder de "mantel" ge
stoken en zo naar binnen. Achterste
rij vanzelf en onder de film naar bin
nen werken; je moet toch iets in je
maag hebben om tot twaalf uur vol te
houden? Niet te vergeten: van de
bungkusan een net pak maken en stie
kem wegwerken. En tijdens de jaar
beurs was het heel gewoon, dat je in
je keurige palmbeachpak een slippertje
maakte om in de buurt van de stam
boel zo ongemerkt mogelijk een paar
porties soto Bandoeng soldaat te ma
ken.
Waar is opeens de voetbal geble
ven? O ja, we hadden 's middags gym
les en als bijzonder grote gunst was
het ons toegestaan om vóór de les
wat te mogen trappen. Op het grasveld
stond toen nog geen gymzaal en we
speelden er kastie of korfbal. Nu liep
er dwars over het veld een afvoergoot,
die ongeveer een halve meter lager lag
dan het terrein. Halverwege ging de
goot linksaf en zo onder de school
door. Onder het spel belandde af en
toe een bal in de goot, maar die was
er gauw genoeg weer uitgevist. En op
die middag vloog de bal via de voet
van Co Rambaldo weer in de slokan,
maar nu net voor de opening van het
riool. Als de bliksem vloog Bert Klaar
mond er achteraan, maar kon de bal
net niet grijpen, die nu met de stroom
meedreef. Als een stel schapen ston
den we elkaar aan te kijken.
Na loe, hoe deze? Het was een
prachtbal van vijfentwintig gulden; pre
cies een kwart van mijn maandelijkse
studiebeurs, schoot door m'n hoofd.
Afgezien nog van het feit, dat wij niet
eens in staat waren om balletje te
trappen zonder gevolgen. Co Rambal
do zei: "Lui, wie hem eruit haalt, krijgt
van mij een blik Kyriazi". Onmiddellijk
bood Egy Macaré zich aan. Hij had zijn
tengere lichaamsbouw mee en zou wel
een eindje het riool in kunnen. Gewa
pend met een fietslamp kroop hij erin.
Een paar van ons waren naar de voor
zijde van het gebouw gerend en waren
daar in het verticale rioolgat gekropen,
waar ze Macaré konden waarnemen.
Niemand van ons dacht eraan, om hem
een touw om zijn middel te binden uit
voorzorg, omdat we dachten, dat hij de
bal gauw te pakken zou hebben, maar
dat viel tegen. Plagend dreef de bal
in het gele lamplicht telkens net buiten
zijn bereik, tot hij naar schatting al
onder het fietsenhok zat. We riepen
hem al toe, om het op te geven, maar
Egy wilde doorzetten. We hoorden hem
roepen: "Ik zit onder de W.C." en toen
werden we echt bang. Stel je voor...
Even later klonk het: "Lui, ik kan me
hier niet meer omdraaien; ik ga maar
door". En weer een tijdje later: "Ver-
d mijn lamp is omgevallen!"
Zo vervolgde hij zijn riooltocht ge
bukt in het donker; voor zich de bal
en in de verte de gloeiende spijker van
de fietslamp, die aan de andere zijde
brandde. Ik heb het nooit aan de an
deren gevraagd, maar ik zat vreselijk
in de rats en het leek wel een eeuwig
heid later, toen Klaarmond riep: "Ik
zie de bal al!" Even later had hij de
bal te pakken en bukte zich om Macaré
te grijpen. Vraag niet, hoe hij eruit zag
en wat voor luchtjes hij had opgedaan.
Hij moest eerst even bijkomen, voordat
we hem naar Ros brachten. Daar ging
hij de badkamer in en werd bovendien
van top tot teen met kajuputiholie in
gesmeerd. Vanzelf mankeerde hij op
de gymles, maar we zeiden, dat hij ge
vallen was, of zo iets. Egy had zijn
blikje Kyriazi verdiend; vraag niet, hoe.
Eigenlijk geen schokkende gebeur
tenis, bovendien zijn de meeste drama
tis personae niet meer in het land der
levenden, maar toch vind ik 't de moei
te waard om aan de vergetelheid te
ontrukken. Geen van de leraren heeft
er ooit van geweten, anders... "beslis
dikrontjong", zouden ze op de Mulo
zeggen. V. N. Moens
iiiiinaruiiiiiiuuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiaiiminuminniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinnuHiiriiHniiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiumiiinniwimiiniiiiiiniiiiniiiimiiinnNHumBiiimiiiiiiiiiiiiiHiiHiiiiHiiiiiNiiiimniiiniiiiiMimiiiHiiiiiiiiiiiiiiiinnmii
Vlamingstraat 5, Den Haag,
Tel. 11 66 77
BRILJANTEN
markiesringen
hangers
oorknoppen
gezet in 22 karaats goud
MIDO
GOUDEN
schakelarmbanden
krintjing
slangen
colliers
van 22 karaats goud
polshorloges
miiiihuiiiiiriirinnmm
Wij betalen, bij aankoop vanaf 200,de reiskosten voor één persoon
geheel terug I I
11
