In memoriam Soemardio
Verre begrippen
VOOR INDISCHE
GOUDEN SIERADEN
C.MER.KJLE
JUWELIER,
SPUI 167a - DEN HAAG
TELEFOON 070-60 48 85
Een biertje voor Soetjahjo
Attente lezers
Nog meer korter
Met enige vertraging bereikte ons
het bericht, dat onze goede vriend
Soemardjo, voormalig Hoofdcommis
saris van de IPINDO (Ikatan Pandu
Indonesia) op 10 februari 1969 in de
leeftijd van 66 jaar is overleden.
Soemardjo is in de ontwikkeling van
het Spel van Verkennen in Indonesia
een der meest markante, zo niet de
belangrijkste, figuur geweest.
In 1937 maakte hij deel uit van de
staf van het Indisch Contingent naar
de Wereld Jamboree in Nederland en
volgde, samen met Soediani, de Gil-
wellcursus in Engeland, waarna hij
jarenlang grote invloed had op de vor
ming van de verkennersleiders in In
donesia als D.C.C.
Door zijn vriendschap met padvin
dersleiders van alle ras en huidskleur,
dus ook met Nederlanders, had hij
vooral in, en na de oorlog, veel kritiek
van de zijde van de meer extreem
nationalistische elementen in de Ipin-
do_en de Pramuka, te verduren.
Hij was de eerste, en enige, Hoofd
commissaris van de eerste na-oorlog-
se nationale padvindersfederatie in In
donesia, de Ipindo, welke in 1961 werd
ontbonden en vervangen door de, alle
jeugdgroepen omvattende, Pramuka.
Voor Soemardjo, met zijn tolerante
levensbeschouwing, was daarin geen
plaats. Dit heeft voor hem de periode
tot 1966 tot een uiterst moeilijke ge
maakt, en ook zijn lichamelijke ge
zondheid heeft er sterk onder geleden.
De laatste twee jaar was hij volledig
gehandicapt.
Toch heeft hij mogen beleven, dat
de Pramuka de vlag van Scouting
weer heeft opgenomen en zich weder
om bij de Wereldbroederschap van
Padvinders heeft aangesloten.
Padvinders in Nederland herdenken
Soemardjo niet alleen als een voor
vechter van zuiver Scouting, maar ook
als een trouw vriend onder vaak zeer
moeilijke omstandigheden, en mede
stander en medewerker in andere, in
ternationale, bewegingen. Wereldbroe
derschap was voor hem een realiteit.
F. J. van der Veer
JUST TO REMEMBER
A wise old owl lived in an oak;
The more he saw, the less he spoke;
The less he spoke, the more he heard.
Why can't we all be like that bird?
(Ingez. door W.H.M.)
Af en toe (alleen maar héél af en
toe als je ouder wordt!) kan ik me
nog wel eens boos maken om al die
mensen die maar steeds zaniken over
ons Indische "heimwee" en "verlan
gen naar wat voorbij is".
Ook al weet je zo zoetjes aan drom
mels goed dat het nu eenmaal altijd
zo zal blijven in een samenleving die
voor 80% bestaat uit kleine burger
mannetjes met klein heimwee, die
NOOIT benul kunnen hebben van
"Fernweh" van "Vertewee", van
SAUDADE...
Mensen die alsmaar leuteren over
voorbij, omdat in hun geest het begrip
"eeuwig" ontbreekt, het begrip lijn
ontbreekt; die altijd denken aan stuk-
kies-aan-mekaar.
Pas dan merk je dat ook het hele
HEDEN uit stukkies-an-mekaar be
staat. En dat je nóg zulke idiote na
men kan verzinnen als "fascistoïde
maoïsten" en nóg zo lang indrukwek
kend kan oreren over wat pornografie
is en wat niet, je een "stukkies-mens"
blijft, waar de Indischman steeds ver
der vandaan komt te staan tegen wil
en dank... T.R.
naar:
3
22 Kt en 24 kt gouden
Schakel-armbanden
Slang-armbanden
Krintjing-armbanden
Colliers van 7-100 gram
Briljant ringen
Briljant hangers
Briljant oorknopjes
Kabaja speldjes
Haarspelden
Trouwringen
Het moet mij toch even van het
hart, hoe zeer ik de schetsen van
"Soetjahjo" in Tong Tong waardeer.
Het zijn zulke letterkundige juweel
tjes dat de beschreven personen
vooral geheel tot leven komen en
we weer in Soerabaja terechtkomen.
Straks gaan we een biertje kopen
bij Hellendoorn. C. Schong
Dit briefkaartje en vele mondelinge
contacten hebben me een hoop ple
zier gedaan. En we brengen hierbij aan
"Joop" Soetjahjo gaarne de dank en
genegenheid van vele Tong Tong-ers
over. Een goede vriend vroeg me: "Is
hij soms in de leer geweest bij De
Straatslijper?" Mijn antwoord: "Neen,
maar hij is zijn leven lang in de leer
geweest op straat".
Joop zelf schreef me eens: "Ik heb
nu de slag van het schrijven te pak
ken. Weet je het "hechijm"? Als ik
iets schrijf om mijn beste beentje voor
te zetten, dan lukt het meestal niet.
Maar als ik iets zeg om mensen ge
lukkig te maken, dan lukt het meestal
erg goed. Heb jij dat ook?"
Ja, en méér dan dat: het is de enige
"akal" om goed te schrijven: natuur
lijk zijn, gewoon mens-tot-mens zijn.
Alle mooischrijverij, je-best-doenerij,
mooi willen is verkeerd. Maar als je
hartelijk en rechtuit vriend bent van
een medemens, dan schrijf je zelfs
"literair verantwoord" (whatever that
might be...).
Maar ook, lezers, zulk werk is nooit
"aan de lopende band" te verwachten!
T.R.
Naar aanleiding van het artikel "Ro
mantische bezettingstijd" van Zus
Beynon (T.T. 31 maart 1969) merkte
Mevr. H. C. de Haan-Jongbloed op,
dat de huizen aan de Villalaan in Dja
karta niet grensden aan de achtertui
nen van de huizen van de Oranjebou
levard, maar aan die van de van
Heutzboulevard.
Een andere trouwe lezer, Ir. P. Trap,
schreef ons na het lezen van "Bandjir
of een zwembad?" (Bij de Voor
plaat, T.T. 15 april 1969) dat Gajamprit
nooit een koffieonderneming, maar uit
sluitend tabaksonderneming is ge
weest. Dank voor Uw attentie!
Met verwijzing naar het artikel "Wie
weet het nog" van Ir. P. W. M. Trap.t.
in Tong Tong van de 31e maart jl.
betreffende de samentrekking siroloe-
patmo in het Javaans, het navolgende:
Als men met de trein Bangil binnen
rijdt lopen de venters langs de trein,
terwijl ze roepen: "KETPERDOK", het
geen in goed Indonesisch betekent;
Kroket lemper endok!
Weet U het nog? W. E. Grashuis
(Kroket, lemper, endok (eieren):
snoep).
4
