DE DJAKARTA FAIR
„Van de redactie" uit de „Indonesian Observer"
Zelf naar de „Fair"
ttfir
Als wij hier in Holland onze Pasar
Malam Tong Tong houden, dus telken
jare in de maand juni, viert Indonesië's
hoofdstad Djakarta zijn stichtingsdag
met een groots opgezette "Djakarta
Fair", waarop uiteraard elke Djakar-
taan zeer trots is.
Hierbij wordt het historische feit her
dacht dat in het jaar 1527 (dus bijna
honderd jaren vóórdat Batavia werd
gesticht) aan de mond van de Tjili-
woeng de stad Djajakarta of Djakarta
werd gesticht.
De "Djakarta Fair", die elk jaar
schijnt toe te nemen in belangrijkheid
en populariteit, ook door buitenlandse
deelname, is in belangrijke male het
werk van de jonge energieke Gouver
neur van Djakarta gen. Ali Sadikin,
die op vele terreinen ijvert voor een
snelle groei in welvaart en schoonheid
van zijn stad. Als "Anak Betawie" in
hart en nieren wenst Tjalie hem daar
bij veel succes toe.
Annemarie Blomberg (die vanuit In
donesië en Singapore regelmatig erg
veel voor Tong Tong doet, Was tijdens
de "Djakarta Fair" in de hoofdstad en
stuurde ons bijgaande vertaling van het
hoofdartikel uit de "Indonesian Obser
veren observeerde er verder nog heel
wat persoonlijks bij.
Ons Grote Dorp
Djakarta, 21 juni 1969, zaterdag
Vandaag is het een speciale dag voor
Djakarta's ingezetenen.
Het is hun grote dag van vreugde op
de 442ste verjaardag van hun stad,
Djakarta.
Sinds enige tijd loopt Gouverneur Ali
Sadikin al rond met het idee om wat
plezier te brengen aan Djakarta's in
gezetenen, die over het algemeen
geen plezier kunnen hebben omdat zij
het dagelijks druk hebben met het
probleem hoe ze elké dag moeten rond
komen.
Onze Gouverneur dacht daarbij waar
schijnlijk aan een dergelijke kommer
volle toestand die de Romeinen in heel
oude tijden te lijden hadden.
Hun keizers hadden te kampen met
hetzelfde probleem als Gouverneur
Sadikin en zij kwamen toen op het
idee van Geef het volk brood en spe
len". En dit inspireerde Ali Sadikin.
Hij introduceerde verscheidene ver
nieuwingen, niet alleen om het leven
in Djakarta wat draaglijker te maken
(beter openbaar vervoer, verbeterde
riolering, meer electriciteit en drink
water etc. etc.) maar ook om de inge
zetenen wat gelukkiger te maken.
"Ik wil niet dat Djakarta een dode en
saaie stad zal worden", zei de gou
verneur eens in een T.V.-intervieuw. "Ik
wil het volk in een vrolijke stemming
zien in plaats van dat ze somber thuis
zitten in een schemerige verlichting".
Bij gebrek aan heldere neon uithang
borden van winkels warenhuizen bios
copen etc. liet de gouverneur de stra
ten versieren met guirlandes van vro
lijk gekleurde lampjes om daarmee de
mensen uit hun schaarsverlichte hui
zen te halen.
Voor de beter gesitueerden gaf de
gouverneur toestemming tot het ope
nen van casino's en nachtclubs waar
bepaalde shows vertoond worden die
nog maar kort geleden verboden wa
ren,.. Voor mensen uit de middenstand
en die met een nog lager inkomen zal
de kunstkring "Ismail Marzuki" heel
wat doen om enige afleiding te geven
van de dagelijkse kopzorgen. Eens in
het jaar reserveert onze Gouverneur
Djalan Thamrin vanaf Hotel Indonesia
tot aan de fontein voor Djakarta's milli-
oenen mensen om zich uit te leven in
een roes van ongelimiteerde vreugde.
Dit jaar zal het vannacht zijn om 12
uur.
Jong en oud, rijk en arm krijgt de kans
om samen plezier te hebben door te
dansen en te zingen midden op straat.
Eniqe uren lang kunnen zij dan het
verdriet en de moeilijkheden van het
verleden opzij zetten.
Op deze dag willen wij onze hartelijke
gelukwensen uitspreken tot Gouver
neur Ali Sadikin voor zijn onvermoeide
pogingen om ons grote dorp te maken
tot een draaglijke woonplaats.
Overgenomen en vertaald
(zo goed mogelijk)
door A. Al. Blomberg.
Vanaf de 9e verdieping van het Hotel
Indonesia hadden wij een prachtig uit
zicht op het speciaal afgezette gedeel
te Hotel Indonesia tot aan de grote
fontein bij de Merdeka Square (Ko
ningsplein). Van heinde en ver stroom
de het volk steeds maar toe naar dit
centrum, allemaal gekleed in hun beste
kleren. Het was 3 uur in de middag.
Om 4 uur zou er vanuit de stad een
"allegorische" optocht beginnen waar
aan diverse drumbands en versierde
wagens van diverse verenigingen,
sportclubs etc. zouden meedoen. Zo
heeft Hotel Indonesia ook zijn eigen
drumband die meedeed aan deze op
tocht.
Het werd steeds drukker en voller
daar beneden, maar toch bleef alles
rustig en ordelijk. Balonnenverkopers,
limonadeverkopers, katjang arab kerel
tjes en meer van deze figuren deden
goede zaken. Daar kwam de stoet al
aan en daar zag ik een stuk of 6 jonge
mannen op motorfietsen (Harley Da
vidson) die al rijdende allerlei kunsten
en capriolen vertoonden op hun gelief
de voertuigen, die zo'n prettig brom
mend geluid hebben zo van dmm,
dmm, dmm, dmmGeef mij deze
H.D.'s maar boven die knetterpotten
met hun frustrerend geluid als die
lichte Japanse Honda's, Vespa's en
hoe ze nog meer mogen heten.
Toen het al schemerdonker werd floep
ten opeens alle gekleurde lampjes aan
die in sierlijke guirlandes hingen boven
Gezicht op de Djalan Thamrin vanaf het Hotel Indonesia. Deze boulevard strekt zich uit
tot de zuidwesthoek van het Taman Merdeka (oude koningsplein). Op dit stuk weg werd de
Djakarta Fair gehouden.
4
