BINGIL-BAY NORTH QUEENSLAND
t^ucUtpoM
w MW ÜT ^aütrjg»
STEMMEN VAN VER
Jp Mm# Jmmr Mmw jMSSm Jimm Mmw Js^w ^JHP JKSw
ct«ss
Nu wij de winter weer achter ons hebben aangenomen wordt dat in Septem
ber het voorjaar begint nu komen zo zoetjesaan de vogels weer terug en
begint de "bird-season" hier weer.
IJverig zien we ze af een aanvliegen met grassprietjes en veertjes in hun bek
en hebben we al drie verschillende nesten in onze tuin. Erg jammer is het dat
nu ook de boomslangen actief worden en zowel de eitjes als de jonge vogels
uit de nesten halen. Met elke snake wordt korte metten gemaakt, maar als ze
's nachts hun prooi belagen, kunnen wij er helaas weinig aan doen. We moeten
het maar trachten te zien als "part of nature".
Met de vogels komen ook de Bird
watchers weer naar het Noorden en
deze mensen zijn bij ons altijd welkom,
leder jaar zijn het weer anderen. Ik
vind het heerlijk om met hen van ge
dachten te wisselen, je steekt er zo
veel van op en het geeft je bovendien
een gevoel van saamhorigheid. Zo
kwam er een week geleden iemand uit
Zuid-Australia die niet uitgepraat was
over de vele en prachtige papagaaien
soorten in dit land en dit is dan ook
één van mijn liefste wensen om nog
eens de gelegenheid te krijgen Austra
lië te doorkruisen om deze voqels te
zien.
Een man uit Zuid-Queensland had
kortgeleden een stuk land gekocht aan
zee, met bos erachter en een creek
stromend er doorheen en hij is van
plan om enkele hier in deze omgeving
voorkomende diersoorten over te bren
gen en ze daar in het wild te laten le
ven. Hij heeft zelfs aan een paar casu-
arissen gedacht, maar ik weet niet of
het toegestaan zal worden, want deze
dieren zijn n.l. "beschermd".
Een paar maanden geleden heb ik
een bezoek gebracht aan een "bird-
sanctuary", 65 mijl ten zuiden van
Brisbane. De eigenaar van dit stuk
land was gewoon uit aardigheid begon
nen om de lorikeets (kleine papagaai)
die daar in het wild voorkomen, wat
brood met honing te voeren. Deze vo
gels brachten al gauw hun vriendjes
mee en momenteel is het geheel uit
gegroeid tot een "tourist-attraction".
Tweemaal per dag worden ze gevoerd
en zodra de emmers met brood, ge
weekt in verdunde honing, buiten wor
den gebracht, komen ontelbare lori
keets uit de bomen op de aangebrach
te stellages neerstrijken onder oorver
dovend gekrijs en beginnen hun maal
tijd. Een prachtig gezicht is dat en ze
zijn zo tam dat ze naar je toekomen en
zelfs op je hoofd blijven zitten.
Het vorig jaar ben ik begonnen aan
een vogelnest-collectie. Het was mij
opgevallen hoe kunstig vele nestjes in
elkaar gevlochten waren en hoe ver-
schilend van vorm en materiaal. Als
de jonge vogels uitgevlogen zijn, haal
ik het nest binnen, doe er een naam
kaartje bij en de plaats waar ik het
gevonden heb, en bewaar het in een
daarvoor bestemde kast. Alle nesten
zijn prachtig schoon van binnen, daar
zorgen de vogels zelf voor en ze blij
ven wonderbaarlijk lang goed; ik heb
er nog geen één behoeven weg te
doen. Er is een nest bij, dat van de
"Rifle bird" (fam. van de paradijsvo
gel), dat van binnen mooigemaakt is
met een slangenhuid en het laatste
gedeelte van de huid hangt er heel
sierlijk als een slip uit. Een kennis van
me vond dit nest boven op een tros
pisangs in haar tuin. Iedere naturalist
die hier bij ons komt, vraagt me of
hij mijn collectie mag zien.
Een paar dagen geleden kreeg ik
een schrijfster op bezoek, gewapend
met een tape-recorder en zij heeft mij
twee uren lang geinterviewd. Zij is be
gonnen aan een boek en wil alles we
ten over het leven in de natuur hier,
o.a. ook hoe ik hier terecht ben ge
komen. Dus dezelfde vraag die jij mij
indertijd gesteld heb, Lilian.
Toen ik haar vertelde dat er een
stukje hierover in Tong Tong had ge
staan, was ze zo geinteresseerd, dat
wij op dit onderwerp doorgeborduurd
hebben. Ook vertelde ik haar dat als
gevolg van dit artikel in Tong Tong,
verschillende personen mij geschreven
hadden om informaties in verband met
een eventuele emigratie naar Australië.
Enfin, al dit moois is op de tape ge
komen. Ik ben erg benieuwd wat zij
er van gaat maken in haar boek; het
zal pas over een kleine twee jaar uit
gegeven worden, zei ze. Wat ik zo
grappig vind in dit land, is, dat je el
kaar al heel gauw bij de naam noemt;
het geeft iets vertrouwelijks en het
vervelende onzekere gevoel dat een
niet-Australiër hier maar moeilijk kwijt
kan, verdwijnt vlugger. Wij namen dan
ook heel vriendschappelijk afscheid
van elkaar met een "Thank you so
much, Grete" en een "Good luck, Pat".
Of wij elkaar ooit terug zullen zien?
Patricia woont in Sydney en Bingil-
Bay is maar een hele kleine neder
zetting ergens aan de kust van tropi
cal North-Queensland.
GRETE VERHEY
..."Heb nu een goede verzameling van
"Tong Tong" welke bij herlezen steeds
weer interessant is. Jammer dat Costa
Rica zo ver ligt, doch bij gelegenheid:
kom eens overwippen. In Puntarenas
kunnen wij "es shanghai" en saté
eten. Niet zo goed als in Soerabaja,
doch kan ermee door gaan"...
Ellis Martin
Costa Rica
..."Ik heb namelijk een stuk land ge
kocht en een huis gebouwd (weliswaar
van adobe, met een dak van bamboe)
met de bedoeling om t.z.t. een cham
pignon kwekerij te beginnen. Je weet
dus als je ooit eens in Peru komt waar
je of één van je vrienden terecht kunt.
Wij genieten altijd van Tong Tong,
het enige blad dat van a tot z gelezen
wordt. De beste stukken vertaal ik in
mijn pasar Spaans voor enkele perso
nen op kantoor, en deze mensen heb
ben er zoveel belangstelling voor dat
ze mij eens gevraagd hebben, waar
om de TT niet in Spaans vertaald kan
worden, omdat zij er zoveel yan kun
nen leren"...
Eduard Weiffenbach
Peru
..."Momenteel ben ik werkzaam aan
de Perzisch-Russische grens in 't land
van de Turkse Wild West, namelijk
Koerdistan. ledereen draagt hier een
vuurwapen en een schietpartij wordt
hier als gewoon en dagelijks be
schouwd"..
A. Benjamins
Turkije
"LANGS GARDOEHUISJE EN
TONG TONG"
...vóór in 1873 op Java de eerste
spoorlijn in gebruik werd genomen,
reden de met vier tot zes paarden be
spannen postwagens .onder vrolijk
zweepgeklap, over de oude landelijke
wegen...
Hein Buitenweg en Willem Krols
18
