Laïs VOETSTAPPEN IN 'N ANDERE WERELD Een kinderspelletje dat niet erg kinderlijk is door 'M BAH NANG l.i.l.l.M Nadat de padi gesneden en binnen gehaald is, valt er maar weinig regen. Dikwijls is het weer mooi. Bij volle maan is de avond fris en schoon. De kinderen zijn door 't maanlicht aan getrokken om buiten te blijven en een spelletje te doen. Vele huizen met een ruim erf zijn druk bezocht door kinderen. Hier hoort men kindergezangen, daar ziet men ze krijgertje spelen, en ergens anders weer verstoppertje spelen. Tot tien uur's avonds blijven ze buiten om van 't maanlicht te genieten. Als er veel kinderen bij elkaar zijn, kiest men soms een spelletje dat ge zamenlijk gespeeld kan worden. In be paalde streken van Midden-Java is "Laïs" een bekende verpozing. Daar bij worden eerst voorbereidingen ge nomen. Men verzamelt eerst een stel mooie kleren, netjes opgevouwen en opgestapeld op een houten blad. Daar op wordt nog een stuk opgerold touw gelegd. Een goede kippenkooi zonder bodem wordt helemaal afgedekt met kains. Deze kooi is een meter hoog en de afgedekte kooi lijkt nu op een stolp. Een schaaltje geurige bloemen plus wierook heeft men ook nog nodig. Als deze maatregelen genomen zijn, worden de benodigdheden midden op 't erf geplaatst. Alle kinderen zitten met de benen gekruist op de grond in een kring. Alleen ten Oosten van de stolp mag niemand zitten. De kring van de kinderen is dus niet helemaal gesloten. Nu wordt de leider van 't spel, de koemlandang, gekozen en onder zijn leiding wordt de hoofdrolspeler ge kozen. Hij wordt de "laïs"; een vrou welijke heet de "Sintrèn". Hij moet bij de leider zitten met het gezicht naar 't Westen. Men legt het houten blad met de kleren en 't touw op zijn armen, daarna zet met de stolp over hem heen, zodat men hem van buiten niet meer kan zien. De lieder leidt de deelnemers, jon gens en meisjes tussen zes en vijftien jaar onder het zingen .terwijl hij wie rook brandt. Het schaaltje met bloe- Misschien maar één op de duizend Hollanders in Indi'è heeft ooit iets van de Laïsgehoord. En misschien maar één op de honderd Indo's. Dat merk waardige "spel", soms beschreven als een fantastische goocheltoer, soms met verbijstering en halve angst verteld als een wonder van magie, is daarom zo vreemd en huiveringwekkend, omdat het altijd gebracht wordt als onschul dig kinderspelletjeen plotseling worden alle wetten van logica, van stoffelijkheid en onstoffelijkheid, ver broken. De bovenzinnelijke ingreep voltrekt zich zó plotseling, dat het zel den gelukt is aan toeschouwers de af wikkeling van het "spel" te reconstru eren. Wat hier verteld wordt, is bij al zijn ongeloofwaardigheid koele en exacte waarheid. men heeft hij voor zich staan. De lie deren zijn melancholiek en worden tel kens herhaald. Na vijf minuten in koor zingen, probeert de leider de stolp weg te halen. Als zij nog zwaar is, laat hij haar nog eens een poosje staan en de kinderen beginnen weer te zin gen. Zodra de stolp licht wordt haalt men haar weg. De Laïs is al netjes gekleed in kain en hoofddoek. Maar zijn armen zijn vastgebonden. Hij zit nog precies op dezelfde plaats en in dezelfde houding als tevoren. Niemand kan er met de hersenen bij om er achter te komen, hoe dat alles mogelijk is. De stolp is maar één meter hoog. Om de kain aan te trekken is 't beslist nodig dat men op staat. Zich opmaken met 'n hoofddoek heeft nog niemand van die kinderen geleerd. En toch is dat werk binnen enkele minuten onberispelijk gedaan. Wie bindt hem met het touw om de armen? Niemand kan het weten. Het qezang van de kinderen begint weer. De Laïs staat nu op en danst op een onbegrijpelijk mooie manier, nog altijd met de armen vastgebonden en de open dicht. Het lied is nu minder droefgeestig, maar vrolijk is het ook niet. Na een paar liedjes gaat de Laïs naar zijn plaats om weer te gaan zit ten. De leider bedekt hem weer met de stolp. Hij vraagt hem of hij aan een bepaald lied de voorkeur geeft. Om het antwoord te krijgen drukt hij met 't oor tegen de wand van de stolp. Als het gekozen lied onbekend voor hem is, laat hij zich door hem leiden door 't oor gedurig tegen de wand te druk ken. Op die manier kan hij de deel nemers leiden in 't zingen. Als dit ge vraagde lied goed gezongen wordt, wordt de stolp weer weggehaald. De Laïs is nu niet meer vastgebon den. Het touw ligt netjes opgerold op 't houten blad. Hij staat op en danst met vrije armen. Natuurlijk is zijn dans nog mooier dan te voren. Dansende gaat hij langs de zingende deelnemers heen. Een poosje later gaat hij ineens op zijn hurken zitten, achter een jon gen. Met zijn handen bedekt hij hem de ogen. Na een korte poos is het de jongen net, of hij zijn bewustzijn kwijt is. Hij staat met gesloten ogen op en danst mee met de Laïs. In de gewone dagen kan hij niet eens dan sen, maar nu bewondert iedereen zijn danskunst. Als ze een paar liederen hebben ge danst gaan ze naar hun eigen plaat sen terug, steeds met gesloten ogen. De Laïs krijgt weer de stolp over hém heen. Als tevoren wordt hem gevraagd, of hij een bepaald lied wil hebben. Als hef koor weer begint te zingen, wordt de stolp weggehaald. Gedurende die dans mag een van de deelnemers een verzoek doen wat de tweede helper, die gekozen zal worden, moet doen. Om maar een voorbeeld te noemen, moet de volgende jongen de kwak zalver op de passer nadoen. De leider van 't spel geeft dit te kennen aan de Laïs, want hij is de tussenpersoon on der dit spel. Als de Laïs een andere jongen kiest als zijn tweede helper dan doet deze precies het doen en laten na van de bedoelde kwakzalver. Zelfs de toon- kleur van zijn praten is van de be doelde madicijnverkoper. Het verschil ligt alleen in zijn ogen, want deze jon gen doet alles na met gesloten ogen. Na de derde rust mag iemand buiten de kring ook 'n verzoek of 'n vraag doen. Soms komt men met een leeg glas bij de Laïs met tussenkomst van de Leider om medicijnen te vragen voor haar zieke zoon. De Laïs gaat naar de tuin om bepaalde bladeren te plukken en brengt ze naar de plaats, waar hij de stolp weer over zich heen krijgt. Als de stolp weg is, ziet men hem met het glas in de hand, half ge vuld met vloeistof. De bladeren zijn fijngemalen, met andere ingrediënten vermengd en nog met een beetje water erbij. Niemand kan begrijpen hoe dat al les mogelijk is. Er zijn zoveel dingen, die onbereikbaar zijn met ons ver stand. En het kind geneest spoedig na 't drinken van deze medicijnen. Soms 8

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1969 | | pagina 8