•i
VOETSTAPPEN IN 'N ANDERE WERELD
'M
DE HUISGEEST
Haren van een tijger
,"F
'Mil
.'■•.1.1.1.1.
Als wij vroeger eens iets niet meer
lusten of er geen belangstelling meer
voor hadden, zeiden we altijd: Nou ja
laat het maar aan de huisgeest over.
Dat betekende dan, dat de bedienden
er zich verder over mochten ontfer
men. Het is mij vaak opgevallen, dat
kinderen zo tussen de 6-10 jaar wei
eens met vreemde verhalen kwamen
aandragen. De volwassenen luisterden
er dan welwillend naar, en de kinderen
waren tevreden met de aandacht hun
door de ouders geschonken. Maar ge
loven deden zij hun fabeltjes niet. Hun
belevenissen wisselden zo vlug, dat zij
al gauw het een voor het ander ver
gaten. En dat is maar goed ook. In
het gedachtenleven van een kind ge
beurt zeer veel. Voor de ouderen is
dat echter niet belangrijk genoeg en
dus gaat het hun aandacht voorbij.
Wij volwassenen maken ons ook al
druk over dingen die immers veel be
langrijker zijn.
De huizen in Indonesië zijn meestal
zo gebouwd, dat de bijgebouwen
haaks op het hoofdgebouw staan.
Daar bevinden zich dan de keuken,
badkamer, bediendenvertrekken enz.
En de achterkant is door een hoge
muur afgesloten. Zo is er meestal een
stuk ingesloten erf van ongeveer 100
vierkante meters, waar het speelgoed
van de kinderen rond zwerft en de
waslijnen zijn gespannen.
Op een dag tegen het vallen van de
avond zat ik op de stoep van de huis
kamer met een poes op schoot. Het
was een ogenblik erg stil en rustig
want het werk was gedaan, en om
half 8 zou ik als 9-jarige naar bed
worden gezonden. Mijn ouders waren
zich op dat ogenblik aan het kleden en
keken niet naar mij om. Terwijl ik daar
zat zag ik het silhouet van de kokkin,
een wat oudere vrouw, uit de bedien
denkamer komen met een brandend
kaarsje in haar hand en een handdoek
over haar rug naar de badkamer gaan.
Alleen haar gezicht kon ik bij het flak
kerend kaarsje even zien. Toen zij de
deur van de badkamer bereikte ging
het licht plotseling uit. De gedachte
flitste door mijn hoofd; zeker is dat
kaarsje opgebrand. Ik werd toen plot
seling naar binnen geroepen en door
mijn ouders in een gesprek betrokken.
Zo vergat ik het geval helemaal.
Enige tijd later hoorde ik, dat ons
huis een zeer oud huis was en dat er
af en toe een geestverschijning in de
bijgebouwen werd gezien. Op de een
of andere manier werKte deze gedach
te in mijn onderbewustzijn door. Ik
vertelde mijn moeder wat ik had ge
zien en dat er om 7 uur 's avonds ie
mand naar de badkamer ging, maar
dat was helemaal geen geest. Het was
de kokki, die ging baden. Als het weer
gebeurde zou ik waarschuwen. Maar
het gebeurde niet meer. Men had mij
inmiddels verteld, dat de kokkin na
haar werk naar huis ging en dus nooit
op die tijd nog op het erf kon zijn.
Mijn nieuwsgierigheid was toen op
gewekt. Of ik daarna elke avond al
posteerde, het hielp niets. Ik zag de
gestalte nooit weer. Wat mij ertoe
dreef weet ik nu nog niet, maar op een
dag nam ik een nieuwe kaars en plaat
ste die op de rand van de mandibak
met 5 geurige melaties eromheen, en
mompelde bij mijzelf: Dit is voor jou
kokki, zeep heb ik niet.
Na een paar maanden kreeg ik zwa
re malaria met koortsen van bij de 42
graden. Mijn ouders waren bezorgd.
Om de andere dag kwamen die koort
sen op.
Terwijl ik ziek lag kwam op een
avond de vermeende kokki aan mijn
bed. Zij keek mij vriendelijk aan. Toen
ik haar zag zei ik: "Dag kokki", alsof
ze een oude bekende van mij was.
Ik zag haar lippen bewegen. Zij
sprak tot mij en ik hoorde haar stem,
hoewel die geluidloos was. Zij zei:
"Ik ben de djaga roemah en kom je
waarschuwen, dat deze stad niet goed
voor je is. Je moet hier zo gauw mo
gelijk vandaan".
De nacht was al ver gevorderd, toen
vader en moeder aan mijn bed kwa
men. De koorts was aan het afnemen
en ik was flink aan het transpireren.
Zij vertelden mij, dat ik de volgende
dag met moeder zou vertrekken. Later
zou vader nakomen. Ik hoorde later
pas, dat ook zij in de droom waren ge
waarschuwd om de ongezonde stad te
verlaten. Het was maar goed ook want
een maand later brak er cholera uit.
Dit is mijn persoonlijke ervaring met
een huisgeest geweest en sedert heb
ik van anderen vele verhalen hierover
gehoord. Er waren zowel droevige als
vrolijke verhalen bij.
Waarom vertelt niemand hier eens
wat over? Vergeten of...?
Mevr. M.J.O.
Een 63-jarige grootmoeder en haar
19-jarige kleinzoon pleegden giste
ren met twee handlangers een roof
overval op een 35-jarige boer, die
met zijn twee geesteszieke zusters
in een alleenstaande boerderij woon
de.
Twee jongemannen hebben gister
middag omstreeks vier uur een 64-
jarige invalide in 't water gesmeten.
Het slachtoffer, een zware hartpa
tiënt, zat aan de Van Assumweg te
vissen. Hij kon niet zwemmen en hij
kreeg een wond aan de linkerhand,
die in het ziekenhuis moest worden
gehecht. Een kist met visgerei werd
eveneens van de kant geschopt.
Knokploeg van vier ranselt onder
wijzer af. Het slachtoffer wordt met
de vingers in de ogen gestoken en
loopt beschadigd hoornvlies op
naast ander letsel.
Berichtjes als deze kan iedere lezer
regelmatig uit zijn dagblad halen. Ze
vallen ook door hun bescheiden for
maat nauwelijks op. Men leest er
(soms geirriteerd) gauw overheen. Wie
ze opmerkt, wordt een zwartkijker ge
noemd. "Zulke dingen zijn er toch al
tijd geweest, Tjalie..." zeggen anderen.
Ook als dat laatste zo is, is het een
bewijs van toenemende afglijding van
onze beschaving, die immers veron
derstelt dat "zulk soort dingen" min
der en minder horen plaats te vinden.
Zijn ze erg? Is het waar wat som
migen denken: dat ze "een vinger aan
de wand" zijn, en de tijd komt dat
steeds meer boeaja's heer en meester
zijn in deze maatschappij? Ben je "cul
tuurpessimist"? Ben je anti-Europees
(anti-westers, anti-Nederlands, enz.)?
Laat het ruziemaken aan anderen over.
Ga door het leven als een jager.
Kijk scherp. Ook op het vredigste
gras, tussen de mooiste bloemen, als
je haren ziet van de tijger, haal kalm
de haanpal om, wees waakzaam! Er
bestaat geen maatschappij van uitslui
tend brave Hendrikken met klare ogen
van Delfts blauw...
T.R.
l MEDICOR-NIEUWS
t IS GOED NIEUWS
I Vraag een gratis
t proefnummer aan!
MEDICOR - DEN HAAG
I Van Alkemadelaan 506
i telefoon 070-2416 67
14
