DE BOTOLS
<~Panclan
"SPORT" IN 1917
DE BRUTALEN
- -
X.
"p m 1
warme en droge zomer heeft hem er
toe gebracht twee vruchten te produ
ceren. Die zijn rijp geworden en zijn
opengebarsten.
Mevr. v. d. Bosch, Zutphen
Widoeri, gegevens uit Kloppenburg:
Calotropis gigantea. Bladeren blauw-
achtiggroen, stengels wollig en de
bloemen lila van kleur. De getah is
dun vloeibaar, wit van kleur en bitter
met zoete nasmaak. De Javanen ge
bruiken deze getah om rotte tanden en
kiezen te laten uitvallen. Voorzichtig
zijn dat de gave, die met de getah in
aanraking komen ook niet afbrokkelen
en uitvallen!
De getah van widoeri, poele of sam-
bodja trekken dorens uit de huid. Voor
zichtig zijn want de getah is gevaarlijk
als ze in de ogen komt.
Vraag: Is de widoeri van mevr. v. d.
Bosch nu die uit Kloppenburg of mis
schien aangetrouwde Hollandse fami
lie ervan?
INDISCHE NOMADEN
Dat ik als "nomade" geboren ben
moet U letterlijk opvatten. Mijn guru
bedoelde er mee, dat ik tot diegenen
behoor die als "reiziger" op de wereld
zijn gekomen. In de grond zijn wij dat
natuurlijk allemaal, maar sommigen ko
men hier zonder aan bloedverwanten
of een vaste woonplaats te hechten, zij
die zich overal thuis (en niet thuis)
voelen, zij het dan in dit geval de voor
keur aan een warm klimaat geven.
Paul Storm van 's Gravesande
Zoals bekend worden sportwedstrij
den tegenwoordig uiterst nauwkeurig
vastgesteld, wat de tijdopname betreft.
B.v. hardlopen, schaatsen, enz. tot in
onderdelen van seconden. Dit ge
schiedde vroeger op geheel andere
wijze. Ik was n.l. 15 a 16 jaar, pad
vinder, en deden wij veel aan sport.
In hardlopen 100 meter was ik (met
alle bescheidenheid) de beste loper
van de 500 jongens en meisjes, w.o.
H.B.S.-ers e.a. In 1917 werden wed
strijden gehouden op het Marine-ter
rein Oedjong, Soerabaja (Pasiran),
waaraan ieder mocht deelnemen.
Ik koos de 100 meter. Majoor W...
had zijn militairen getraind en f 25,
beloofd voor zijn deelnemer, die win
naar zou zijn. Ik werd met 4 van zijn
mannen ingedeeld en stelden wij ons
in de bekende starthouding op. Het
startschot klonk en wij sprongen voor
uit. Tijdopnemers waren een paar he
ren die nooit te voren een stopwatch
hadden gezien, voor elke baan één.
Ik kwam met 3 meter voorsprong als
eerste over de eindstreep, doch de
tweede man had volgens de tijdop
nemers een kortere tijd gemaakt en
was dus winnaar! Protest had geen
succes, want, volgens de heren "de
tijden wezen het aan". Ik zei: "U hebt
toch alle 5 gezien dat ik 3 meter vóór
was?" "Ja, maar de tijdopname is be
slissend". "Maar je mag het over
doen".
Enigszins vermoeid ging ik naar de
startstreep en kreeg een nieuwe ploeg
van 4 militairen. Dom genoeg nam ik
dezelfde baan (had geluk gebracht)
met dezelfde opnemer. Resultaat idem,
2 meter voorsprong, maar de twee
de man "had weer de kortste tijd ge
maakt". Protest mijnerzijds. "U hebt
het toch gezien?" "Ja, maar nummer 2
maakte een kortere tijd". "Maar je mag
het weer overdoen". Ben toen maar
gestopt en deed niet meer mee. Wat
waren het spannende wedstrijden des
tijds, vindt U ook niet? K.M.G.
In het begin van deze eeuw woonde
mijn grootvader met zijn gezin in een
voor die tijd reeds oud-indisch huis te
Batavia.
Regelmatig kwam er een oude dame
bij hen logeren. Deze vrouw bracht al
tijd haar baboe mee. Nu hadden m'n va
der en z'n broer opgemerkt dat de laat
ste dienst van deze baboe, alvorens
naar bed te gaan, bestond uit het vul
len van twee botols tjebok voor haar
mevrouw. Dit vullen vond bij de put
plaats aangezien er in de w.c. geen
aansluiting was op de waterleiding. De
beide jongens opperden het plan om,
nadat de baboe was gaan slapen, de
flessen te "bewerken". Dit bestond
hieruit dat er in de flessenhalzen een
kurk werd geduwd en wel zover de
hals in dat de bovenkant van de kurk
ca 3 cm lager was dan de bovenkant
van de fles. Onder de kurk was de fles
geheel met water gevuld. De kleine
cilindervormige ruimte boven de kurk
werd tot aan de rand met water ge
vuld.
De oude dame had de gewoonte
's morgens om ongeveer 5 uur op te
staan, ledereen sliep dan nog. Haar
eerste gang was naar de w.c., welke
zich helemaal aan het einde van de
lange gang met goedangs bevond.
Op die bewuste ochtend waren mijn
vader en zijn broer reeds wakker toen
het oude mens naar de w.c. liep. Enige
tijd later hoorden zij door de nog over
al heersende stilte luid roepen: baboe,
baboe!!,, en toen die (nog) niet rea
geerde: toeloeng, toeloeng. Beide jon
gens en de inmiddels wakker gewor
den baboe arriveerden vrijwel tege
lijkertijd ter plaatse als redders in de
nood. Een lege fles was gauw opge
scharreld in een van de goedangs zo
dat het leed gauw geleden was.
Mijn grootvader kon niets bewijzen
maar heeft toch zijn beide zoons in
aanwezigheid van de oude vrouw de
mantel uitgeveegd, waarbij hij echter
grote moeite had zijn lachspieren te
bedwingen. E. H. Merens
Nog steeds laat menige Indischman
(Totok en Indo) zich in de omgang of
in allereli soorten organisaties veel te
gemakkelijk opzij douwen, menen vaak
flinke mensen. Dit is nu eenmaal een
harde wereld, zeggen zij, en de bru
talen hebben daar de helft van im
mers?
Het merkwaardige is dat deze men
sen zelden één stapje verder denken,
want dan zouden ze vinden: DUS heb
ben de NIET-brutalen de andere helft,
dus bagi sama-sama toch? Dus nie
mand heeft koerang, toch?
Misschien zullen sommigen dan tóch
nog denken: ja, maar die brutalen mo
gen hun halve wereld maar met wei
nigen verdelen, dus iedereen heeft
méér. Deze mensen moeten echter be
denken dat die halve wereld der bru
talen tóch met veel geruzie, luidruch
tigheid, reclamelawaai, ellebogenwerk
en vuistslagen gevuld is, dus helemaal
zo'n leuke wereld niet is. En laten we
desnoods bedenken dat alle niet-
brutale mensen zich alles laten wel
gevallen (wat niet waar is), hun halve
wereld biedt zoveel andere compen
saties van een veel hoger gehalte, dat
ze met een duizendste wereldje tóch
nog rijker zijn en ruimer leven dan die
brutalen met hun halve wereld.
Heus: dat oude spreekwoord "De
brutalen hebben de halve wereld" is
toch pienterder dan de meeste men
sen wel denken! Dachten de mensen
er maar meer over na...! T.
m
Dit is een rasechte Indische pandan-
plant en mijn trots en liefde!
Em. Teekamp
15
