„cJ-lotei jikini
f
In verhalen over "de Indische Ho
tels" laat men meestal de grote en
luxe hotels de revue passeren, maar
raken de kleinere hotels helaas ver
geten. Toch zijn juist deze hotels "ty
pisch Indisch in merg en been": een
voudig, huiselijk, gezellig, rustig, waar
men vaak als familie onder één dak
woonde. De meubels waren "net als
thuis" en zo was ook het eten: niet in
handen van een Europese chef, maar
van een Indische huisvrouw.
ledereen kende iedereen en men lo
geerde er soms wel maanden en zelfs
jaren, terwijl de grote hotels hoofd
zakelijk daggasten hadden: "here to
day and gone tomorrow".
Wie denken mocht dat deze kleinere
hotels "met de franse slag" beheerd
werden, heeft het glad mis: er was een
solide en onberispelijke verzorging van
alle rechten en verlangens van de gas
ten en er werd bovendien streng gelet
op de levenswandel der gasten: niet
iedereen werd toegelaten, terwijl men
juist in de "internationale" hotels niet
zo nauw keek.
Deze kleinere hotels waren meestal
ondergebracht in ruime oud-Indische
woningen, dus: grote kamers, grote
zalen, grote badkamers, ruime erven.
Niet die kleine hokjes van grote hotels.
Wie aan echt-lndische hotels denkt,
denkt niet aan: modern, duur, prachtig,
maar aan: HEERLIJK.
Op deze pagina "Hotel Tjikini" op
de hoek van Tjikini en Raden Saleh-
laan, beheerd van 1937 tot de oorlog
door het echtpaar Koevoets-Gelens,
nog steeds warme vrienden van Tong
Tong, ook al zitten ze heel ver, in
Australië. Op 17 maart a.s. zijn ze 50
jaar getrouwd. Boekan main! Seriboe
kali selamat, ja! En Poekoe! teroes!
14
