B.S. SOERABAJA
HEHOOR BIJ KETJIL
Nogmaals de foto van de leraren en leraressen van de H.B.S. van Soerabaja genomen ter
gelegenheid van het afscheid van de directeur Both in 1925.
Wat een herinneringen hebben de fo
to's van de Soerabajase H.B.S. bij mij
opgeroepen. Hoewel ik noch Mevr.Per-
kins-Kunst, noch Hr. en Mevr. 't Hart-
de Vos heb gekend, moeten ze toch in
mijn tijd dezelfde school bezocht heb
ben. Doordat ik zakte bij de overgang
van 3 naar 4, heb ik het genoegen ge
had op alle drie H.B.S. gebouwen te
hebben gezeten, n.l. het filiaal op Ke-
pandjen, onder de heer Barto, (hier
werden de 1ste en 2de klassen onder
gebracht) toen bij de overgang naar de
3de klas op het oude gebouw tegen
over de Stadstuin en toen ik dat jaar
bleef zitten ook nog in het nieuwe ge
bouw op de Ondomohenweg in Keta-
bang, de laatste 2 jaren onder direkteur
Both. Mijnheer Zijp heb ik niet meer
gekend, hoewel ik weet dat hij na Both,
direkteur werd.
Gek eigenlijk, dat zo'n paar foto's je
zomaar het gevoel kunnen geven tot
een grote familie te behoren, waarvan
de leden her en der over de wereld
verspreid leven. De naam Roeske b.v.
kwam ook in m'n klas voor en wel op
de oude H.B.S. klasse 3E. Het was een
krullekop en een beetje getint, met
lichte ogen. Maar er waren zoveel leer
lingen op school, dat je mekaar niet
eens kende. Te bedenken, dat 't eerste
jaar uit 8 klassen bestond met ieder
30 leerlingen, dan is dit echt niet ver
wonderlijk. Maar de leraren, kende je
meestal wel ook al had je er geen les
van. Op de foto meen ik dan ook nog
twee leraren te herkennen, n.l. schuin
achter juffr. Timmermans op de achter
ste rij met de stropdas Hr. V. D.Paardt,
leraar wiskunde tevens schermleraar
voor de jongens die daar belangstel
ling voor hadden, en helemaal rechts
met bril en vlinderdasje Hr. Maters
leraar Engels.
Zeker weet ik het niet, want het is ook
zo lang geleden, dat er vele gezichten
uit je geheugen vervagen. Op de foto
zelf enkele correcties: Hr. Bato moet
zijn Barto, Van Reek moet zijn Van Ree
(heb zelf nog van hem les gehad) en
Juffr. Mulder de Graaf gaf les in Neder
lands. Ook van genoemde juffr. Schol
ten heb ik nog les gehad. Reken maar,
dat ze venijnig was met de tong. Ze gaf
les in Frans. Als je nu goed was in die
taal, dan had je geen last van haar,
maar o wee de stuntelaars, waar ik op
het randje bij hoorde, ik heb voor m'n
proefwerken n.l. nooit meer gehad dan
een 6. Mijn prettigste herinneringen
heb ik aan de heren van Meir leeraar
Wiskunde en Brouwer voor Scheikun
de.
De laatste was zo duidelijk in z'n uitleg,
dat als je goed oplette praktisch geen
onvoldoende kon halen voor dit vak.
De boeken waaruit hij lesgaf, waren
ook door hemzelf geschreven. Van Meir
was aardig voor iedereen, ook al was
je geen kei in z'n vak, net als ik. Dan
hadden we nog een natuurkunde leer
aar, Schoevers. Hij leek op een profes
sor, hoog voorhoofd, kalend in 't mid
den met een krans van nogal lang haar,
bril op de neus, onverschillig in kleding
en lopen, waar ik ook al mee op kon
schieten, niettegenstaande mijn abon
nement op het cijfer 4. Deze man hield
van snoepen en had in z'n lade altijd
chocolaadjes. Als we proefwerk had
den gemaakt en ik nieuwschierig was
naar m'n cijfer en hem vroeg: Hoeveel
heb ik er deze keer voor mijnheer?
was z'n antwoord: Hoe kun je dat vra
gen kind, een 4 natuurlijk, en dan stopte
hij me weieens een chocolaadje in de
hand.
Dan nog mijnheer Van Zoonen. Ja van
die heb ik ook nog gymnastiek gehad
en toen ik al van school was, ook nog
les in ritmische gymnastiek in een club
je van zo'n 15 jongedames. Toen heb
ben we voor het eerst een demonstra
tie gegeven op het jaarmarkt terrein,
waarvan opnamen werden gemaakt
door een bioscoopexploitant. Toen ik
die film later zag, heb ik me krom ge
lachen van de snelgedraaide en houte
rige opnamen en me dood geschaamd
over m'n dikke benen (ons costuum
bestond uit een mini zwarte mouwloze
loshangende jurk, met een koord om
het middel en een zwarte pofbroek) Ik
hoop, dat Hr Van Zoonen dit ook nog
leest. Wat hij misschien niet weet is,
dat mijn baas, hoofdredacteur van een
dagblad, in de tribune zat en ook keek
naar de verrichtingen van z'n jongste
werkneemster, vandaar mijn verlegen
heid over de mini en de onder de
zwarte jurk duidelijk uitkomende dikke
beentjes.
Wat een tijd! Joop Soetjahjo en Ger.
Bartman zullen bij het kijken naar deze
leraren foto vast ook hun hart voelen
opengaan en terug denken aan die tijd
bij de Lindetevesklok, die de tijd gal
mend over de oude H.B.S. liet horen,
zodat je echt geen horloge nodig had,
de drukte van de fietsers met hun gebel
bij het uitgaan van de school, kris kras
laverend en zich mengend tussen sa
do,s en auto's, de gezellige vrolijke
drukte niettegenstaande de brandende
zon. Te bedenken dat dit allemaal bijna
een halve eeuw terug plaatsvond.
Wat een tijd!
Em. Teekamp-Stam
Komt een arabier een ijsdepot bin
nenstuiven en vraagt: "Ada orang ku-
rus disini?"
Antwoordt de Ngkoh, tevreden zich
zelf, zijn vrouw en twee anaks bekij
kend (allemaal dik): "Tida ada olang
kulus disini".
Klopt. Maar de arabier wilde alleen
weten of er "orange crush" was in de
tent...
Antiquariaat en Boekhandel
C. P. J. van der Peet
Nieuwe Spiegelstraat 33 - 35
AMSTERDAM
Gratis verkrijgbaar op aanvraag.
Catalogus 68
Natuurlijke Historie, Tropische
Cultures etc....
speciaal
INDONESIË
(1400 nummers)
18
