DE ONVERGETELIJKE JEANNE
J. G. YSSEL DE SCHEPPER
ALLE VERZEKERINGEN
DE PELIKAANVLUCHT
Van alle vogels, die ik er op na ge
houden heb, beleefde ik het meeste
plezier van deze visuil. Als kuiken werd
zij door mijn broer thuisgebracht en
naar diens vriendin "Jeanne" genoemd.
Binnen korte tijd luisterde ze reeds
naar deze roep. Werd haar naam ge
noemd, dan trok mijn broer haar zacht
jes aan het oor tot ze antwoord gaf.
Na enkele dagen was het niet meer
nodig haar aan haar oor te trekken.
Daarna moest de vogel proberen, na
dat ze geroepen was, te antwoorden
en naar mijn broer toe te komen. Daar
voor werd het touw waarmee Jeanne
vastgebonden was, verlengd en na ie
dere roep die door haar beantwoord
werd, trok mijn broer het touw naar
zich toe. Deed Jeanne haar best, dan
kreeg ze als beloning een stukje vis.
Binnen een week was ze zo gedres
seerd, dat ze kwam wanneer ze bij
haar naam geroepen werd. Toen het
zover was, werd het touw dat nog altijd
aan haar poot vastgeknoopt zat, losge
maakt, zodat ze zich vrij bewegen kon.
Overdag sliep Jeanne in de klapper
boom of in de manggaboom. Wanneer
onze kokki bezig was een vuurtje te
stoken met behulp van een kipas, werd
de vogel door het geluid aangetrokken
en zette ze koers naar de keuken, on
derwijl "ketepoek-ketepoek" klokkend.
Zowel met de kokki als met onze
drie jachthonden was Jeanne zeer be
vriend. Deze laatsten gedoogden het
zelfs, dat zij aan hun oor werden ge
kieteld in hun slaap. Ze schudden dan
hun kop even, maar sliepen door ter
wijl Jeanne verder wandelde.
Ook was het heel leuk te zien hoe
ze op een spiegel, die haar voorgezet
werd, reageerde. Dan gedroeg ze zich
nog amusanter dan een aap. Ze hield
haar kop scheef, draaide hem nuffig
naar links en rechts, wandelde ten
slotte weg om achter de spiegel te
kijken en begon dan weer van voren
af aan.
In deze tijd bewoonde ik een huis,
waarvan de vloer achter bijna gelijk
was aan het maaiveld, zodat ik vaak
bezoek kreeg van brilslangen, gelukkig
echter nooit van grote exemplaren, die
zeer actief kunnen zijn (in Midden-Java
bestaan twee soorten de Doemoong
en de Koros). Voor ik het besefte, zat
zo'n slang weieens in de huiskamer.
Dan sloot ik gauw de deuren en haalde
het vloerkleed langzaam weg, waarna
ik een van de honden riep. De slang
had door het weghalen van het kleed
haar houvast verloren en reageerde
niet snel meer. Ze kon geen uitvallen
maken. Wanneer de slang de hond zag,
spreidde ze de verbredingen aan
weerszijden van haar hals uit, ze "zette
haar bril op". De bril-tekening was dan
duidelijk te zien. Daarbij spoog ze een
wit-goene straal naar de hond. Na drie
maal spuvyen raakte ze echter verzwakt
en bleef roerloos op de grond liggen.
Gedurende deze rust speelde de hond
met haar door haar om en om te wen
telen, waarbij ze helemaal niet reageer
de. In zo'n ogenblik had ik de slang
weieens bij de staart gepakt en haar
met de kop omlaag gehouden, net zo
lang tot ze weer bijkwam. Dan sprong
ze overeind. Dat deed ze ook tijdens
haar spelletje met de hond. Bril opzet
ten, spuwen, roerloos liggen, opsprin
gen etc. Wanneer het spel lang ge
noeg geduurd had, liet ik haar door de
tuinjongen oppakken en afmaken.
Toen Jeanne naar onze mening vol
wassen genoeg was, riep ik haar eens
in plaats van de hond. Het spelletje
met de slang duurde echter korter en
was ook minder opwindend omdat de
vogel niet blafte. Het bleef bij aanval
len en terugtrekken, maar zodra de
slang roerloos lag, greep Jeanne haar
met haar scherpe nagels in de nek en
scheurde het vel met haar snavel stuk.
Op dat ogenblik pakten wij Jeanne beet
en brachten haar in de tuin, waarbij ze
de slang stevig in haar greep bleef
vasthouden. Buiten gekomen scheurde
ze haar slachtoffer verder aan stuk
ken en peuzelde haar op. Nadien ging
ze uit eigen beweging op slangenjachf
Wanneer wij met maneschijn buiten
zaten en mijn broer op zijn guitaar tok
kelde, vloog Jeanne op zijn schouder
en reageerde weer met hetzelfde ge
luid als bij kokki wanneer die de kipas
hanteerde.
Toen wij verhuisden, namen wij Jean
ne mee, maar haar nieuwe woonplaats
scheen haar niet te bevallen, misschien
vond ze het er te druk. Ze werd on
rustig en op een kwade dag ontdekten
we, dat onze gevleugelde kameraad
voorgoed van ons weggegaan was.
D.
PAX Kruiden verhogen de ge
zondheid ook de Uwe! Wij
leveren diverse kruiden voor di
verse doeleinden. Schrijft U ons
gerust.
Wij zijn U gaarne van dienst.
Kruidenhuis PAX
te Groningen.
Alg. Ass. bedrijf ,,Argo"
Kantoor en woonhuis Corn, de Witt-
laan 83, Den Haag, Telef. 55 71 72
Onderstaand gedicht is overgeno
men uit het orgaan van de Bataviasche
Radio Vereniging.
Het werd gemaakt ter ere van de
speciale Nieuwjaarsvlucht 1933-1934
Amsterdam - Batavia per Fokker F.
XVIII van de K.L.M.
Vertrek van Batavia op 27 december
1933.
Toen vanmiddag we, bij vijven,
De "AVRO" hadden ingesteld,
Werd inplaats van 't kinderuurtje
Ren verrassing ons gemeld:
Dat Bataviasche vrinden
Het vertrek der "Pelikaan"
Uit het verre Insulinde,
Hier voor-ons zouden verslaan!
Denk U in, welk een verrassing
Hoeveel land en hoeveel zee,
Ons ook scheiden, door den aether,
Leejden wij dit met U mee!
Zaten warm hier bij de kachel,
Dronken saam ons kopje thee,
Hoorden uit zoo'n heel klein kastje
Hoe U juicht: "Driewerf hoezee"
Zimmerman beschrijft de drukte
Die daar heerst op 't vliegterrein,
Waar nog duizenden enthousiasten,
Vele honderden auto's zijn.
Rn dat zestig militairen
(Zoo werd ons daarbij verteld)
Ter bescherming van het vliegtuig
In cordon zijn opgesteld
Rn hier hoorden we U ginds spreken
'n Halve aarbol hiervandaan
Klinkt 't Wilhelmus en de wenschen
Voor de reis der "Pelikaan"
Radio-vrienden, Luchtvaartmenschen
B.R.V. K.N.I.L.M. P.T.T.
Zeiden hunne goede wenschen
Rn wij leefden alles mee!
Dat U straks weer naar Uw werk moet
't Was bij U na middernacht;
't Volkslied door de Marnix-Zangers,
't Werd ons alles thuisgebracht
Gaarne paren we onze hulde
Aan de Uwe hier ver vandaan:
Hoeden af voor de bemanning
van het vliegtuig "Pelikaan"
Toen hier duidelijk het gedaver
Van de 3 motoren klonk
'k Denk dat vele luistervinken
Toen iets in de oogen blonk
Rn we zijn weer trotsch op Holland;
'k Hoop dat niemand het vergeet,
Dat de K.L.M.-bemanning
Heden 1RTS HISTORISCH deed
B.R.V. en de AVRO reikten
Door de lucht elkaar de hand;
Dank! Nooit voelde ik zóó de band van
Indië met het Moederland!
Ingezonden door
J. F. Cooke
19
