ALTUDFITZUN?
EXTRA LEVENSKRACHT?
EEN MONSTER
ALS SLAAPGENOOT
Dit nieuwe, natuurlijke antwoord kan voor u de oplossing zijn.
VITALE POSITIEVE GEZONDHEID VOOR MAN EN VROUW
Indien u niet altijd zo fit bent als u wel wenst,
niet voldoende levenskracht bezit en u fysiek
niet lekker voelt, kan dat betekenen dat u de
natuurlijke vitaminen nodig hebt, zo noodzake-
lijkvoorhet onderhouden van een juiste bloed-
toevoer naar de spieren van het lichaam en
naar de hersenen. Door dezelfde oorzaken
kan uw spijsvertering verstoord en uw reserve
aan energie gevaarlijk klein worden. Doe zoals
duizenden mensen in het Noorden van alle
leeftijden doen en breng de natuur terug in uw
voeding door bij uw maaltijden Aktief Capsules
te gebruiken. Aktief Capsules zijn smaakloos.
Zij combineren hoge concentraties van tarwe-
kiemen (de rijkste bron van „groei"- en ,,ener-
gie"-vitaminen) met andere natuurlijke vitami-
nerijke concentraties. Aktief Capsules bevatten
geen verdovende middelen. Regelmatig ge
bruik werkt niet gewoontevormend. U zult
verbaasd staan over het verschil dat de ge
makkelijk te gebruiken Aktief Capsules be
tekenen voor uw energie en uw hele welzijn.
U zult zich in alle opzichten sterker voelen,
jonger en opgewekter en u zult er beter uit
zien. Een zuivere huid, gezond haar en
stralende ogen zijn het bewijs van uw terug
keer naar een vitale, positieve gezondheid.
Begin vandaag nog met het gebruik van
Aktief Capsules. Verkrijgbaar bij apotheker
en drogist, f 3,90 voor een kuur.
Neen, beste Tong Tong-lezer(es), dit
verhaal bevat geen greintje sex, maar
niettemin zal het U schokken. In het
rauwe, werkelijke leven vinden nu een
maal gebeurtenissen plaats, waarvan
zelfs beroemde auteurs zich geen voor
stelling kunnen maken. Zo is het leven
nu eenmaal in de rimboe. Maar laat
ik U niet te lang op de proef stellen
en mijn verhaal beginnen.
Het ondervolgende is gebeurd in het
najaar van 1932 in de onderafdeling
Ogan-llir dek Palembangse Beneden-
landen, in de tijd, dat de doerèns rijp
ten en dat deze vruchten dan in de
vroege morgen afvallen en dan worden
geraapt. Aangezien in mijn bovenge
noemd ressort (een land dat overvloeit
van melk en honing) de heerlijkste
vruchten en met name de "doerèn-
gading" voorkomt, kreeg ik uit Palem-
bang vele verzoeken binnen voor deze
vruchten, want het was aan mijn jacht
vrienden niet onbekend, dat in de doe
soen Tjelika (na het gebeurde in dit
opstel noemde ik haar tjilaka onge
luk), gelegen, juist op de grens van
mijn ressort Tandjung-Radja en het na
bije Kaju-Agung, deze begeerde vruch
ten het grootst zijn, gelijk de slagtan
den van een olifant en het heerlijkst
smaken.
Toen dan ook de Kerio (hoofd) van
de betreffende doesoen mij liet ver
wittigen, dat het zover was, bestelde
ik Hamsin, mijn chauffeur, en Hasan
Azahari, de tournee-krani, nog voor
dag en dauw om het gestelde doel te
verwezenlijken.
Na de onontbeerlijke kopi-tubruk re
den wij in een matige vaart de houten
Ogan-brug over en bemerkten, dat de
rivier sterk bandjirde en dat dienten
gevolge de grote weg naar Palembang
wel 1 meter onder het bandjirwater
zou staan. Geen nood echter, aan Ham
sin, de duizendkunstenaar, was het
moeilijkste rijden wel toevertrouwd,
want blijkbaar had hij daarvoor een
"tangan dingin". Nog geen tien minu
ten zaten wij tussen de wielen en reeds
waren wij in het geinundeerde lebak-
gebied van de margadoesoen Sungai-
Pinang. Links en rechts van de weg
zag men niets anders dan de zacht
kabbelende watervlakte met slechts
hier en daar een pondok op palen.
Plotseling hoorden wij een afgrijse
lijk en aanhoudend gegil en roepen om
hulp: ("Tulung!...tulung), dat door merg
en been sneed.
Toen wij stopten en rondkeken, van
waar het hulpgeroep kwam, zagen wij
in de morgennevel een sampan op
doemen, met daarin een vrouw, die
met haast krankzinnige haast met haar
dajung links en rechts in het water
peddelde. Langzaam reden wij de
vrouw tegemoet en hielpen haar bij het
vastmaken van haar vaartuigje. Bij het
zien van haar deplorabele verschijning,
kregen wij een schok van ontzetting,
want zij leek ons meer een verschijning
uit de onderwereld dan op een mens.
Haar lange, zwarte, loshangende haren
wapperden en slierden in de ochtend
wind naar alle kanten uit en de krank
zinnige blik uit haar ogen, waaruit men
angst en schrik kon aflezen, was hui
veringwekkend. Met stokkende adem
kon zij slechts dit ene woord uitbren
gen: "Tulung anakku!" "Helpt mijn
kind!" en wees zij met haar trillende
wijsvinger naar een vijftal pondoks,
waarna zij in zwijm viel.
Als vreemde mannen konden wij de
ze arme vrouw onmogelijk de helpende
hand bieden, want dat zou tegen de
adat zijn om een vrouw in het open
baar aan te raken, en vooral niet door
een Europeaan, die in de ogen van de
bevolking nog een "kapir" d.i. een on
gelovige is. Wij konden niets anders
doen dan de komst van de andere
lebakbewoners af te wachten, die wij
met geroep en gewuif naar ons toe
loodsten. Van alle kanten kwamen ze
nu opdagen in hun ranke en snelle
sampans.
Spoedig werd de vrouw geidentifi-
ceerd als Amenah, de vrouw van Ma-
dian, de visser, en men sprak er zijn
verwondering over uit, dat zij haar
baby niet bij zich had en toen ik ver
telde welke haar laatste woorden wa
ren alvorens te bezwijmen, maakte zich
een bang voorgevoel van de omstan
ders meester. "Het kind, het kind...
laten wij naar het kind zoeken, Tuan!"
zei Adenan de oudstaanwezige lebak-
bewoner en hij nodigde mij en mijn
tournee-krani uit om in zijn sampan
plaats te nemen. Hamsin, attent als
altijd, reikte mij bij het afvaren nog
mijn jachtgeweer toe, dat ik altijd bij
mij in de auto had, voor het geval er
zich onderweg een jacht-buitenkansje
mocht voordoen en dit gebeurde in
deze wildrijke streek zeer dikwijls.
Intussen hadden de samengestroom
de vrouwen zich over de patiente ont
fermd en volgden de mannen mijn sam
pan, die naar de pondok van de onge
lukkige vrouw koerste. Daar aangeko
men bond Adenan het vaartuig aan de
ladder vast en klom ik behoedzaam en
geruisloos naar boven, met het geweer
schietvaardig in de rechterhand. Toen
mijn hoofd even boven de pondokvloer
uitstak, kreeg ik voor de tweede maal
op die gedenkwaardige morgen een
schok van ontzetting en rezen mijn ha
ren overeind, want hetgeen ik ontwaar
de grensde aan het ongelooflijke. Mid
den in de ruimte lag een monster van
een python ineengekronkeld als een
donkere berg op de slaapmat en naast
de hoofdkussens, terwijl van een kind
geen spoor te bekennen was.
Ik beduidde mijn metgezellen met
een handgebaar om hiervan eveneens
getuige te zijn en Hasan Azahari kon
een gedempte uitroep van afschuw en
weerzin nauwelijks onderdrukken, ter
wijl hij op de gezwollen buik van de
slang wees. "Massah Allah!" was het
enige wat hij kon uitbrengen.
De slang was blijkbaar langs een der
pijlers van de pondok naar boven ge
klommen, had de baby verslonden en
Lees verder pag. 20
17
