Guinea
REACTIE OP MIDI - MAXI
van Tong Tong Nr. 8
A. Chr. Baëhr.
DIEET
15
Gelukkig, dat onder Uw Tong Tong
lezeressen er velen zijn, die ouder zijn
dan 30 jaar en niet alleeen maat 46
dragen.
Oudere vrouwen, die met veel zwier
de midi- en maxi-mode 1970 kunnen
dragen, de mode, die Lilian zo afkraakt.
Ook de mini-mode heeft ze afgewezen.
Ik vraag me af: wat draagt Lilian dan
zelf. Maat 46, sarong en kabaja? In
tweed of een zomers katoentje.
Het is een prettig gezicht een In
dische met maat 42 of 44, desnoods
46 een midi-jas met capuchon te zien
dragen, liefst nog met een schouder
tas.
Eindelijk eens niet een gewone jas
met het afgezaagde hoofddoekje en in
iedere hand een boodschappentas. De
capuchon is heerlijk als het vriest. Het
dekt je oren en je hals.
De algehele indruk vrouw 1970/71 is
vrouwelijk, modieus en draagbaar.
De griezelige zielepoot, die Lilian in
haar stukje noemt, is misschien de
vrouw, die maat 46 heeft en te dik is
En als die vrouw wat meerie:q b/g
W?u&i.l tsppêuzeldè?ïviet een triest ge
voel luisterden we naar de verschillen
de vogelgeluiden die van buiten op ons
afkwamen. Uit de waterpoel die lag
Daarna volgde het gebed, het 'stil
gebed', waarin ieder zo intens opging,
waar de stilte voor God wel het duide
lijkst zal hebben geklonken, want wij
wisten Hem nabij, toen wij ons dank
woord brachten voor Zijn Blijde Gave
Zijn Eniggeboren Zoon, onze Heer,
die zich ontfermt over verkommerden,
troost brengt in ellende, die in on
schuld werd gepijnigd en gehoond, ge
folterd tot stervens toe, omdat Hij ons
zo eindeloos liefheeft
Zo vierden wij in Baros-internerings
kamp ons Kerstfeest zonder licht....
wij drukten elkaar de hand, wensten el
kaar geluk en bleven die nacht lange
tijd bij elkaar met dominee in ons mid
den.
Voor de jongens en voor de zieken
hadden onze koks in het geheim tóch
nog een kleinigheid in de gaarkeuken
bereid, dat vast gesmaakt zal hebben.
En bij deze oliekoekjes kregen zij nog
extra enkele vruchten en wat snoep,
dat wij binnengesmokkeld hadden.
Toen de dankdienst afgelopen was
kwamen onze wachters weer binnen.
Zij hadden geen Jap gezien, trouwens
die nacht was er geen bewaker ons
kamp door gelopen, hetgeen anders al
tijd gebeurde. Merkwaardig
Wij hadden weer moed gekregen en
hoop. Geen Jap, geen duisternis kon
ons deren. Voor ons was dit het groot
ste feest van het licht, een onvergete
lijke kerstviering!
't ts
ons huis en de achtertuin waren
Ie eenden opgevlogen om er-
'net bos de nacht door te bren-
en eenzaamheid drongen
ons op dat we het gevoel
in God en mens verlaten
r»s«. ...,1s immers een Godver-
Dit nieuwe,0,ekje jn het bos ver
Als u 's avondtop dat immens grote
geen energie meeuw-Guinea. En toch
tekenen, dat udft wisten we dat God
nodig hebt, zo.ou laten. Deze zeker-
juiste bloedtois rustig en vreemd -,
van het lichaam dankbaar zijn ja... we
Neem daarae zingen: "Als g'in nood
combinereen uitkomst ziet, wil dan
tarwekierrten God verlaat u niet!"
twee weken voor Kerst...
keken we door de geopende
van ons armoedig bamboe-
..et paadje in dat naar de weg
De zon had zich reeds verbor-
■TTachter het oerbos en in een lang
zaam wurgende greep op het licht
maakte de nacht zich meester van de
wereld om ons heen!
We schrokken op uit ons gepeins
want met een knarsend remgeluid stond
een grijsgroene Jeep op de weg voor
ons paadje stil.
Alleen ambtenaren en militairen had
den een jeep. Het zal de kapitein dok
ter wel zijn, dacht ik, om naar e.o.a.
adres van een zieke in de buurt te
vragen. Onze verbazing begon te groei
en toen niet alleen een heer maar ook
nog een dame ons pad kwamen op
lopen.
Zoals gewoonlijk een kolonist be
tamelijk liep ik op blote voeten
over onze aarden vloer naar de voor
deur toe en zag nu dat het de amb
tenaar van Transmigratie en Emigratie
was met zijn vrouw die ons achter
dochtige kolonisten die we waren, wan
neer het ambtenaren betrof om de
een of andere duistere reden een be
zoek kwamen brengen. Onze groeien
de verbazing steeg echter ten top toen
mevrouw uit een mand aan haar arm
diverse blikjes met allerlei groenten en
vlees op tafel zette, terwijl ze zei: "We
dachten zo dat u met de kerstdagen
ook wel wat gezellig zult willen eten
en daarom hebben we het e.e.a. voor
u meegebracht".
Ondertussen had ze het laatste blik
nog in de hand terwijl ze verder ging:
"Hiermee moet u echter het eerst be
ginnen en daar niet te lang mee wach
ten!"
Enigszins van streek keken we over
rompeld naar al die overvloed tot me
vrouw door haar: "Kom we stappen nu
maar gauw weer op", ons weer tot de
werkelijkheid riep en we wat onhandig
afscheid namen
Niet zodra waren onze bezoekers het
huis uit, of mijn vrouw die dacht dat in
het laatste blik eetwaar zat die gauw
zou kunnen bederven, peuterde het
deksel los... Het blik was gevuld met
katjang idjo en erbovenop lag een ge
vouwen enveloppe.
Ze griste de enveloppe open... niet
te geloven... de inhoud... een bankje
van honderd. Met een brok in de keel
renden we, mijn vrouw voorop het
paadje af naar de jeep waar de gasten
reeds waren ingestapt. Terwijl de tra
nen ons over de wangen rolden, kon
den we niets anders doen dan de han
den van mevrouw even vast houden
waarna we de wegrijdende wagen na
wuifden.
Elk in z'n eigen gedachten verdiept
wandelden we langzaam over het paad
je in de vallende schemering.
Onder het flakkerend schijnsel van
een oliepit keken we elkaar aan en
beiden hadden we één gedachte: Dank
Heer, straks... eindelijk weer "Kerst
feest"!!!
R.H.
'Rijst speelt voor hartpatiënten
een zeer grote rol: men heeft zelfs
speciale rijstkuren. Ook is het ge
bruikelijk een dag een rijstmenu te
verstrekken Op deze dag geeft men
200 g rijst, die royaal in water wordt
gekookt en korrelig gehouden. Deze
200 g moet over drie maaltijden ver
deeld worden. Hierbij mag 600 g
compote of fruit worden gegeven,
eveneens verdeeld over drie porties.
De rijst wordt dan met de compote
gegeven.
Deze drie componenten zorgen
voor een goede waterafvoer en ver
laging van de bloeddruk".
Kijk, toen ik dit recept las in het
"Handboek voor de DIEET-keuken"
(van de hand van Erich Möller, kleuren
illustraties), was ik gewoon vertederd:
mijn geliefde rijst als recept om beter
te worden! Weliswaar gaf de prijs van
dit boek me een behoorlijke mep
29,50 incl. porto), maar toch heb ik
het boek met plezier doorgebladerd en
gekocht. Ook al omdat mij bleek bij
verdere lezing, dat dieetpatienten zo
wat van alles mogen eten, mits in de
juiste verhoudingen met andere spij
zen. En wat bovenstaand recept be
treft: rijst met sajoer en vruchten is toch
al practisch mijn dagelijkse kost. Dus
taroh, Peh!" Als ik vet en vlees maar
voor andere combinaties laat liggen!
T.R.
