De betaling van de indische ambtelijke
pensioenen in Indonesië
Jos. van Arcken
Vele lezers begrijpen nog steeds niet
op welke ONRECHTVAARDIGE
gronden onze Regering voor ons pen
sioen in vele landen buiten Nederland
de volle waarde uitbetaalt, maar juist
voor Indonesië niet, waar men de be
lachelijke NOMINALE waarde in roe-
piahs uitbetaalt (dus voor 100 guldens
100 roepiahsWij vonden de heer
C A. Ch. van Uythoven, voorzitter van
De Indische Pensioenbond, bereid bij
gaande uiteenzetting voor ons te schrij
ven, waarvoor onze bijzondere dank.
In deze donkere dagen om Kerstmis
verwijlen vele gedachten van gerepa-
trieerden bij hun heerlijke verblijf in
Indonesië. Sombere gedachten! Voor
al de oudjes, de bejaarden, die het
mistige, winderige, regenachtige, koude
weer in Nederland zo moeliijk kunnen
verdragen haken naar het zonnige ei
gen Indonesië.
Velen van deze bejaarden zouden
zich weer gaarne in Indonesië vestigen,
maar ze worden daarvan teruggehou
den uit economische overwegingen.
De vérgaande geldontwaarding van
de rupiah, de exhorbitant gestegen
prijzen van de eerste levensbehoeften
maken het uitermate moeilijk daar in
't levensonderhoud te voorzien. Zij vre
zen aangewezen te zijn op een verblijf
in de kampong. Onder hen, wier heim
wee naar hun geboortegrond, hun thuis,
zo moeilijk te bedwingen is, zijn er ve
len met een klein Indisch overheids
pensioentje. Juist bij deze groep van
oudjes, voor wie het onmogelijk was
zich te assimileren, leeft de wens voor
terugkeer naar Indonesië het sterkst!
In Nederland hebben ze een gebor
gen bestaan. Het pensioentje is opge
trokken naar het Nederlands pensioen
niveau en als het dan nog niet vol
doende is hebben ze aanspraak op aan
vullende sociale voorzieningen.
Zij vernemen echter, dat hun SAIP-
guldenpensioen niet overgemaakt mag
worden naar Indonesië. Zij zijn aange
wezen op een rupiah-pensioen!
Eén voor hen en voor iedereen on
begrijpelijke en onbillijke zaak! Wan
neer zij zich immers vestigen in Spanje,
Italië, de U.S.A., in Singapore, of waar
ook in het buitenland wordt het SAIP-
pensioen met de toeslagen overge
maakt naar hun adres in het buitenland.
Logischerwijze zou dat ook moeten
kunnen bij verblijf in Indonesië. Dat
is immers eveneens buitenland!
Aan deze eenvoudige logica is de
Overheid, het Ministerie van Binnen
landse Zaken nog niet toe. Want...de
Wet verzet er zich tegen.
Het zijn namelijk de Burgerlijke en
Militaire Garantiewetten, die de rechts
positie van de gepensioneerde Indische
ambtenaren en hun weduwen en wezen
18
waarborgen, welke uitdrukkelijk stellen,
dat het nominale bedrag van de perio
dieke uitkeringen wordt betaalbaar ge
steld in Nederlands Courant (guldens)
bij vestiging buiten 't grondgebied van
de Republiek Indonesië en in Indone
sische Courant (rupiah's) bij vestiging
binnen het grondgebied van de Repu
bliek Indonesië.
Dit is het klaarblijkelijk onoverkome
lijke struikelblok voor de Overheid!
Let wel! Het nominale bedrag! Der
halve het basispensioen, dat b.v. voor
de weduwe van een hoofdambtenaar
en nog hogere autoriteiten maximaal
slechts 225 rupiah's per maand be
draagt. Daar boven op komen dan nog
wel toeslagen. Niet de toeslagen, zoals
de SAIP die uitkeert, maar zoals die
voor de gepensioneerden in Indonesië
gelden. Daarover straks meer.
En nu vraagt U zich natuurlijk af, waar
om de Regering deze voor U zo onbe
grijpelijke regeling wettelijk heeft vast
gesteld.
De Garantiewetten dateren van 1950
en toen konden wij er wel begrip voor
opbrengen. In de R.T.C.-overeenkomst
was vastgelegd, dat de Republiek In
donesië de ambtelijke Indische pensi
oenen en die van weduwen en wezen
zou uitkeren, niet alleen aan de Neder
landers in Indonesië, maar ook in Ne
derland. Men kon van de Indonesische
Regering moeilijk eisen, dat zij de pen
sioenen in Indonesië ook in guldens
zou betaalbaar stellen.
De Garantiewetten waarborgen de
uitbetaling van deze pensioenen door
de Nederlandse Overheid, wanneer de
Indonesische Regering haar verplich
tingen niet nakomt. Het was daarom
redelijk, dat in 1950 deze bepaling in
de Garantiewetten werden opgenomen.
De opzegging van de R.T.C.-overeen-
komst door de Republiek Indonesië,
deze éénzijdige verbreking, heeft op de
Nederlandse schatkist een zware druk
uitgeoefend. Met erkentelijkheid moet
geconstateerd worden, dat de Neder
landse Overheid voor 100% de gene
geerde verplichtingen van de Indone
sische Regering heeft overgenomen.
Zelfs meer dan dat!
Op twee punten is de Regering af
geweken van de strikte handhaving van
de voorschriften van de Garantiewetten
ten gunste van de Nederlanders in In
donesië.
a. Bij een tijdelijk verblijf in Indonesië
van hoogstens zes maanden blijft de
Voor Seiko-horloges
naar
Laan van Meerdervoort 520
Den Haag - Telef. 33 64 41 f
SAIP het guldens-pensioen uitkeren
aan een gemachtigde in Nederland, die
het op de normale wijze kan transfe
reren naar het adres in Indonesië. En
wanneer een langer verblijf dan een
half jaar buiten de wil van betrokkenen,
derhalve door force majeur noodzake
lijk is, kan het SAIP-pensioen uitge
keerd blijven tot maximaal één jaar.
b. Daarna wordt onherroepelijk over
gegaan tot uitbetaling van het basis
pensioen in rupiah's door de Neder
landse Ambassade in Djakarta. De be
taalbaarstelling door de SAIP wordt
daarmede beëindigd.
De betrokkenen hebben aanspraak
op verhoging van hun basispensioen
met de voor Indonesië geldende bij
slagen, uiteraard ook in rupiah's.
De Minister van Binnenlandse Zaken
heeft de Ambassade in Djakarta ge
machtigd een eigen toeslagregeling toe
te passen, ten gunste van de Nederlan
ders, welke sterk afwijkt van die van de
Indonesische Regering; zodanig zelfs
dat het nominaal pensioen in het niet
valt tegenover de uitgekeerde toesla
gen.
Dit korte bestek laat niet toe, dat
een uitvoerige toelichting wordt gege
ven op deze toeslagregeling. Daarom
zij slechts gememoreerd, dat de mini
mum uitkering 15.000 rupiah's per
maand bedraagt en dat de Ambassade
de bevoegdheid heeft de toeslag aan
te passen, wanneer de kosten van
levensonderhoud met 10% gestegen
zijn.
Ondanks deze gunstige afwijkende
regelingen, waarvoor wij grote waar
dering hebben, blijft het onbetwistbaar,
dat Nederlanders in Indonesië met een
overheidspensioen in een ontoelaat
bare uitzonderingspositie geplaatst zijn;
in een discriminerende positie gedron
gen zijn ten opzichte van hun soortge
noten elders in de wereld.
Herstel hiervan vereist uiteraard wij
ziging van de Garantiewetten en daar
op is door de Indische Belangenorga
nisaties sterk, maar vergeefs aange
drongen.
Het motief om de oude toestand te
handhaven is vervallen, nadat ingevolge
de Overeenkomst van 7 december 1966
tussen de Nederlandse en Indonesische
Regering de Nederlandse Overheid
zich heeft neergelegd bij de eenzijdige
verbreking van de R.T.C.-overeenkomst
door de Indonesische Regering. Deze
verplichting is als het ware "afgekocht"
middels schulddelging.
De Indonesische Overheid heeft niets
meer uitstaande met de betaalbaarstel
ling van Indische pensioenen aan Ne
derlanders.
Ook uit meer praktische overwegin
gen is het ongewenst de Garantiewet
ten ongewijzigd te laten.
Belachelijke gevolgen, die de betrok
kenen niettemin opstandig maken.
Een gerepatrieerde Indisch gepensio
neerde, die zich wederom in Indonesië
vestigt en naast zijn Indisch pensioen
