Zuster F. Th. Klein
l&fil
Ons Kerstnummer
Een andere vraag - is: zijn er nog landge
noten, die het nodig hebben doch nog niet
door ons gesteund worden?
Laat men ons dan de namen en adressen
opgeven, dan zullen wij er voor zorgen dat
ook zij geholpen worden.
Laat niet op grond van een ondoordacht
gerucht onze eigen mensen verkommeren.
Blijf zoveel mogelijk geld storten op giro
308 van de Stichting "Hulp aan Landgenoten
in Indonesië"
Namens het Bestuur
J. Kortenhorst,
Secretaris.
Natuurlijk had de heer Kortenhorst
ook wel kunnen zeggen: "Ga nou gauw
op het dak zitten! Waar bemoeit U zich
mee!" Maar wij kennen eikaars werk
en weten hoeveel kwaadsprekerij er
juist om die hulpverlening altijd zit. En
omdat wij beiden weten hoeveel werke
lijke armoe er vaak is, zijn we altijd
blij dat er nog meer helpers in touw
zitten behalve wij zelf.
Nu weet ik dat veel mensen mij niet
mogen omdat ik een Nederlandhater,
een communist, een Indonesiërvleier
ben, enz. Dus een beetje kwaadspre
kerij over de fondsen van Tong Tong
kan er altijd wel bij. De doorsnee In
dische luisteraar is toch te beleefd om
hem ter plaatse een oorveeg toe te
dienen. Maar met het kwaadspreken
over Tjalie, maakt men zijn medewer
kers verdacht, zoals onze administra
teurs die hun werk jaren achtereen
correct gedaan hebben. Dus mensen
zoals Catalani, Schaay en nu Van der
Lee. Ook wordt zonder meer de inte
griteit in gevaar gebracht van de ac-
countancekantoren die elk jaar onze
boeken fiatteren. Kortom: veel van die
kwaadsprekers zijn doodgewone dom
me mensen. Ook Halin zal wel eens
rare dingen gehoord hebben.
En zeker chequen wij niet elke hulp
verstrekking door onszelf af. Je lijkt
wel een toean besar, die een arme
zwerver een gobang geeft, maar hem
achtervolgt om na te gaan of hij zich
niet bedrinkt aan die gobang!
Wie wij ook van nabij kennen als
geldverzamelaar voor goede doelen, is
de Bond van Oud steurtjes, die in het
afgelopen jaar niet minder dan 5800
verzameld heeft uit giften van onge
veer 500 leden om hulp te geven
aan arme weesjes in Indonesië. Dat is
mooi stevig geld, betoel? Bij de zes
mille! Als U dan bedenkt hoe duizen
den kankerende NIET-helpers nooit een
cent voor welk doel ook naar Indone
sië krijgen, dan is het verschil toch wel
erg duidelijk, ja?... T.R.
een leven in dienst van de medemens
Het vol krijgen van het Fonds
60.000 (we zijn nog niet op de
helft!) is uitsluitend een kwestie
van Poekoel Teroes! Zet éven
door, want er kunnen na ons nog
duizenden wezen en behoeftigen
van profiteren!
Zuster F. Th. Klein
Voor het kerstnummer hebben we
van vele zijden enthousiaste compli
menten gekregen, waarvan we deze
twee plaatsen als dank aan alle brief
schrijvers. Het is de actieve apprecia
tie voor wat aan de Prins Mauritslaan
gedaan wordt, die hier de koppige poe
koel teroes-geest wakker houdt.
"...vindt zijn oorsprong in de behoef
te jullie speciaal voor het Kerstnummer
1970 van T.T. te bedanken.
Wij lezen T.T. altijd from cover to
cover zelden met zulk een ontroering,
als het prachtige nummer, waarmee
jullie ons dit jaar hebt verrast.
Tjalie ik ken het dilemma, waar
voor je geplaatst bent. Ik ben bang
en verheugd tegelijk, dat je zult dóór
gaan ten koste van jezelf. Onze
wens voor 1971 is:
Moge je gespaard blijven om je
werk voort te zetten.
All the best and God bless you!"
J. H. Ritman
"...iedere Tong Tong ademt deze Tja-
poenggeest:
't trillende, schichtige bewegen van
zonnestraal naar Zonnestraal. Als een
Zonnestraal zie ik de verschillende mij
meringen en schetsjes vol herinnerin
gen met iedere keer daartussendoor de
aanmaningen van: "Kom, doe ook eens
wat".
Ik wilde U beiden mijn complimenten
maken over de laatste Tong Tong. Het
is werkelijk een "Kerstnummer"
Hartverwarmend".
Nelly van Dam
Op 2 november 1970 overleed in de
leeftijd van 79 jaar te Den Haag Zuster
F. Th. Klein, die bij de velen, die haar
hebben gekend, in dankbare herinne
ring zal blijven voortleven.
Zij werd te Batavia geboren en
bracht haar kinder- en jeugdjaren in
Indië door. Na haar verpleegstersop
leiding in het Wilhelminagasthuis te
Amsterdam te hebben genoten, vertrok
zij weer naar haar geboorteland, waar
zij o.a. als hoofdzuster een zeer ge
waardeerde medewerkster van Prof. de
Lange was in het C.B.Z. in Batavia.
Ook was Zuster Klein als particulier
verpleegster zeer geliefd bij alle land
aarden, Europeanen, Indonesiërs, Ara
bieren en Chinezen.
In de jaren 1940-'41 begeleidde zij
verschillende transporten van oorlogs
gewonden op het hospitaalschip "Oran
je" van het krijgstoneel in het Midden-
Oosten van Suez naar Indië en Austra
lië.
In Batavia teruggekeerd vóór de Ja
panse inval, bleef zij ook gedurende
de bezettingsjaren verplegen en hel
pen, waar zij maar kon.
Na de capitulatie van Japan werkte
zij onder de zeer moeilijke, na-oorlogse
omstandigheden in het Tjikini-zieken-
huis. Zeer velen, die voor herstel uit
de Japanse kampen in dit ziekenhuis
werden opgenomen, hebben aan haar
goede en liefderijke zorgen het leven
te danken.
Na een kort verlof in Nederland
werd Zuster Klein in 1947 met een
Rode Kruis team uitgezonden en
kwam zij terecht op Koepang, Timor,
waar zij als hoofdzuster samenwerkte
met de toenmalige directeur van het
gewestelijk ziekenhuis aldaar,, Dr. W.
J. van Ingen Schenau en waar zij onderig bij:
meer belast was met de opleiding van
jongere verpleegsters. Daar het zieken-" Zaltbommel Telefoon 04180 - 31 44
huis in Koepang tijdens de oorlog voor ^en Haag Telefoon 070 - 60 06 73
'n groot deel bij 'n bombardement ver-- Amsterdam Telefoon 020 - 22 93 14
woest was, stond de ziekenhuisstaf bo-,,,^;,,,, „„i, u
vendien nog voor de taak der weder.8ndmg kan ook Skieden per post
opbouw. Ook hier toonde Zuster Kleir
zich weer de verpleegster, voor wie
niets te veel was. Voor het vele, dat
zij op het gebied van de ziekenzorg
deed, werd Zuster Klein onderscheiden
met de bronzen medaille van verdienste
van het Nederlandse Rode Kruis.
In 1950 vertrok zij voorgoed naar
Nederland, niet om te genieten van een
welverdiende rust, maar om zich nog
vele jaren te wijden aan de verpleging.
Tot het laatste toe stelde zij een
levendige interesse in allen en alles om
haar heen en de grote vriendenkring,
die zij, ook in het buitenland, door haar
spontaniteit en bijzonder gevoel voor
humor maakte, en voor wie haar heen
gaan een groot verlies betekende, zal
haar steeds met liefde gedenken.
Ch. Manders
7