Zuster F. Th. Klein l&fil Ons Kerstnummer Een andere vraag - is: zijn er nog landge noten, die het nodig hebben doch nog niet door ons gesteund worden? Laat men ons dan de namen en adressen opgeven, dan zullen wij er voor zorgen dat ook zij geholpen worden. Laat niet op grond van een ondoordacht gerucht onze eigen mensen verkommeren. Blijf zoveel mogelijk geld storten op giro 308 van de Stichting "Hulp aan Landgenoten in Indonesië" Namens het Bestuur J. Kortenhorst, Secretaris. Natuurlijk had de heer Kortenhorst ook wel kunnen zeggen: "Ga nou gauw op het dak zitten! Waar bemoeit U zich mee!" Maar wij kennen eikaars werk en weten hoeveel kwaadsprekerij er juist om die hulpverlening altijd zit. En omdat wij beiden weten hoeveel werke lijke armoe er vaak is, zijn we altijd blij dat er nog meer helpers in touw zitten behalve wij zelf. Nu weet ik dat veel mensen mij niet mogen omdat ik een Nederlandhater, een communist, een Indonesiërvleier ben, enz. Dus een beetje kwaadspre kerij over de fondsen van Tong Tong kan er altijd wel bij. De doorsnee In dische luisteraar is toch te beleefd om hem ter plaatse een oorveeg toe te dienen. Maar met het kwaadspreken over Tjalie, maakt men zijn medewer kers verdacht, zoals onze administra teurs die hun werk jaren achtereen correct gedaan hebben. Dus mensen zoals Catalani, Schaay en nu Van der Lee. Ook wordt zonder meer de inte griteit in gevaar gebracht van de ac- countancekantoren die elk jaar onze boeken fiatteren. Kortom: veel van die kwaadsprekers zijn doodgewone dom me mensen. Ook Halin zal wel eens rare dingen gehoord hebben. En zeker chequen wij niet elke hulp verstrekking door onszelf af. Je lijkt wel een toean besar, die een arme zwerver een gobang geeft, maar hem achtervolgt om na te gaan of hij zich niet bedrinkt aan die gobang! Wie wij ook van nabij kennen als geldverzamelaar voor goede doelen, is de Bond van Oud steurtjes, die in het afgelopen jaar niet minder dan 5800 verzameld heeft uit giften van onge veer 500 leden om hulp te geven aan arme weesjes in Indonesië. Dat is mooi stevig geld, betoel? Bij de zes mille! Als U dan bedenkt hoe duizen den kankerende NIET-helpers nooit een cent voor welk doel ook naar Indone sië krijgen, dan is het verschil toch wel erg duidelijk, ja?... T.R. een leven in dienst van de medemens Het vol krijgen van het Fonds 60.000 (we zijn nog niet op de helft!) is uitsluitend een kwestie van Poekoel Teroes! Zet éven door, want er kunnen na ons nog duizenden wezen en behoeftigen van profiteren! Zuster F. Th. Klein Voor het kerstnummer hebben we van vele zijden enthousiaste compli menten gekregen, waarvan we deze twee plaatsen als dank aan alle brief schrijvers. Het is de actieve apprecia tie voor wat aan de Prins Mauritslaan gedaan wordt, die hier de koppige poe koel teroes-geest wakker houdt. "...vindt zijn oorsprong in de behoef te jullie speciaal voor het Kerstnummer 1970 van T.T. te bedanken. Wij lezen T.T. altijd from cover to cover zelden met zulk een ontroering, als het prachtige nummer, waarmee jullie ons dit jaar hebt verrast. Tjalie ik ken het dilemma, waar voor je geplaatst bent. Ik ben bang en verheugd tegelijk, dat je zult dóór gaan ten koste van jezelf. Onze wens voor 1971 is: Moge je gespaard blijven om je werk voort te zetten. All the best and God bless you!" J. H. Ritman "...iedere Tong Tong ademt deze Tja- poenggeest: 't trillende, schichtige bewegen van zonnestraal naar Zonnestraal. Als een Zonnestraal zie ik de verschillende mij meringen en schetsjes vol herinnerin gen met iedere keer daartussendoor de aanmaningen van: "Kom, doe ook eens wat". Ik wilde U beiden mijn complimenten maken over de laatste Tong Tong. Het is werkelijk een "Kerstnummer" Hartverwarmend". Nelly van Dam Op 2 november 1970 overleed in de leeftijd van 79 jaar te Den Haag Zuster F. Th. Klein, die bij de velen, die haar hebben gekend, in dankbare herinne ring zal blijven voortleven. Zij werd te Batavia geboren en bracht haar kinder- en jeugdjaren in Indië door. Na haar verpleegstersop leiding in het Wilhelminagasthuis te Amsterdam te hebben genoten, vertrok zij weer naar haar geboorteland, waar zij o.a. als hoofdzuster een zeer ge waardeerde medewerkster van Prof. de Lange was in het C.B.Z. in Batavia. Ook was Zuster Klein als particulier verpleegster zeer geliefd bij alle land aarden, Europeanen, Indonesiërs, Ara bieren en Chinezen. In de jaren 1940-'41 begeleidde zij verschillende transporten van oorlogs gewonden op het hospitaalschip "Oran je" van het krijgstoneel in het Midden- Oosten van Suez naar Indië en Austra lië. In Batavia teruggekeerd vóór de Ja panse inval, bleef zij ook gedurende de bezettingsjaren verplegen en hel pen, waar zij maar kon. Na de capitulatie van Japan werkte zij onder de zeer moeilijke, na-oorlogse omstandigheden in het Tjikini-zieken- huis. Zeer velen, die voor herstel uit de Japanse kampen in dit ziekenhuis werden opgenomen, hebben aan haar goede en liefderijke zorgen het leven te danken. Na een kort verlof in Nederland werd Zuster Klein in 1947 met een Rode Kruis team uitgezonden en kwam zij terecht op Koepang, Timor, waar zij als hoofdzuster samenwerkte met de toenmalige directeur van het gewestelijk ziekenhuis aldaar,, Dr. W. J. van Ingen Schenau en waar zij onderig bij: meer belast was met de opleiding van jongere verpleegsters. Daar het zieken-" Zaltbommel Telefoon 04180 - 31 44 huis in Koepang tijdens de oorlog voor ^en Haag Telefoon 070 - 60 06 73 'n groot deel bij 'n bombardement ver-- Amsterdam Telefoon 020 - 22 93 14 woest was, stond de ziekenhuisstaf bo-,,,^;,,,, „„i, u vendien nog voor de taak der weder.8ndmg kan ook Skieden per post opbouw. Ook hier toonde Zuster Kleir zich weer de verpleegster, voor wie niets te veel was. Voor het vele, dat zij op het gebied van de ziekenzorg deed, werd Zuster Klein onderscheiden met de bronzen medaille van verdienste van het Nederlandse Rode Kruis. In 1950 vertrok zij voorgoed naar Nederland, niet om te genieten van een welverdiende rust, maar om zich nog vele jaren te wijden aan de verpleging. Tot het laatste toe stelde zij een levendige interesse in allen en alles om haar heen en de grote vriendenkring, die zij, ook in het buitenland, door haar spontaniteit en bijzonder gevoel voor humor maakte, en voor wie haar heen gaan een groot verlies betekende, zal haar steeds met liefde gedenken. Ch. Manders 7

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1971 | | pagina 5