w>
DE DRUIVEN WAREN NIET ZUUR!
li
mmÊKSÊM
H
Wmik
mMÊÊÊ
TECHNISCHE
KEUKENGEHEIMEN
^Tlgiempool
12
Een (w)aardige briefkaart voor onze
"tangan dingin"-rubriek maar dan voor
de andere zijde van de evenaar. Deze
glundere Indonesische toont met trots
witte en blauwe druiven afkomstig uit
de wijngaard "Loengoer-Anggoer" in
Randoepitoe (Panda'an) 42 km van
Soerabaja. Volgens de heer Cooke,
van wie we deze vooroorlogse kaart
kregen, waren deze druiven ook in Ba
tavia te koop. Lekker van smaak, rede
lijke prijs.
Zelf heb ik nooit een bezoek ge
bracht aan de Indische wijngaard en
kan er tot mijn spijt geen bijzonder
heden over vertellen. Wie kan dat wel?
Nog een vraag: De lekkerste doerian
in Oost Java kwam volgens zeggen
van "Alkmaar", toch ook in de buurt
van Panda'an? Ik herinner me duidelijk
een vruchtenpasar bij een bushalte, in
de kromming van de weg, bij een brui
sende kali. Auto's en opelettes stop
ten er steevast om de passagiers ge
legenheid te geven wat geurige inko
pen te doen. Het was een geweldig
gezicht al die pyramides doerian, het
leek inderdaad wel op een kaasmarkt
en de verkopers op kaasverkopers. Die
vergelijking kan ik nu maken, toen wist
ik niets van de Alkmaarse kaasmarkt.
Is nu die naam door een Hollander ge
geven door die gelijkenis, of om ande
re redenen? Wie weet het? L.D.
Eigenlijk ongelooflijk jammer dat er
altijd weer nieuwe, snellere en zoge
naamd betere huishoudelijke apparaten
worden uitgevonden. Zogenaamd wel
te verstaan, want naar mijn idee wordt
er niets echt beter door, alleen onze
huishouding duurder.
Jammer van al die nieuwe uitvindin
gen vind ik het, omdat men versteld
staat van wat vrouwen zelf kunnen uit
dokteren om tot een gewenst resultaat
te komen.
Een vrouw die buiten woont, zonder
gas en elektriciteit bakt net zo goed
een lekkere cake. Eerlijk gezegd, wer
den de lekkerste taarten juist vroeger
gebakken door onze grootmoeders, met
houtskool en een pembakaran, ge
smeed door een toekang besi-zonder-
diploma. Piekeren en doen, met je ei
gen handjes, dat was het grote geheim
van ons leven vroeger.
Piekeren en doen liggen de goede
huisvrouw nog steeds. Dat merkte ik
toen ik, tijdens mijn laatste vakantie in
California bij Ona Beyer kwam. Bij de
Beyers komen, op welk uur van de dag
of nacht ook, betekent onthaald wor
den op iets lekkers. Terwijl we buiten
op het gras onder de boom liggen te
luieren met een glas ijskoffie, springt
Ona op en zegt: "Ik ga gauw even roti
koekoes maken, ben zo terug!"
Ik zie haar in de keuken rommelen,
na een paar minuten loopt ze naar
buiten naar de garage waar alle ge
reedschappen van manlief hangen en
liggen. Ona komt er uit met de elek
trische Black Decker boor. "Wat ga
je doen?" vraag ik.
"Mijn beslag kloppen", zegt Ona. "Ik
heb wel zo'n mixer, maar met de Black
Decker gaat het veel sneller".
Ze schroefde de mixer-staaf in, stek
ker in het contact en... rrrrt. Eén mi
nuut maar, het fijnste, luchtigste be
slag dat je je dromen kunt. In een half
uur was de roti koekoes klaar. Met
mokka-smaak, door een paar lepeltjes
instant-koffiepoeder door het beslag te
mengen. Ook 'ns proberen? Alleen wat
die Black Decker betreft, U moet
wel zeker zijn niet tegen de bodem van
de beslagkom te stoten, want U draait
er zo doorheen, door de tafel, door de
vloer, recht door naar de kelder.
Van de week hadden we het over
kerrie kepiting. De kepitings hier deu
gen niet, die uit Indië vroeger zijn
Dit is de naam van een kebon van
een van mijn ooms, lang geleden.
Die kebon was wel goed, maar nog
al langzaam en als niemand op hem
lette, rustte hij een beetje te vaak.
Op een dag kreeg mijn oom bezoek
van mijn vader, zijn jongere broer en
toevallig was Ngiempool in de buurt,
aan 't vegen.
Toen vertelde mijn oom over de ke
bon, hardop, zodat deze 't kon horen.
"Weet je, Ngiempool is werkelijk
djempol. Als hij aan 't vegen is, dan
doet hij 't zo vlug en werkelijk schóón
Kijk maar".
En ja, hoor, toen de kebon hoorde,
hoe hij opgehemeld werd, sloeg hij
aan 't vegen, dat de stukken eraf vlo
gen.
Van die tijd af, als iemand van de
familie wat opschepte, riepen de an
deren tegen elkaar: "Hoor je? Ngiem
pool!"
Ook gebruikten we dezelfde metho
de voor kinderen, die slecht aten, slor
dig waren of geen zin hadden om huis
werk te maken. "Si Ngiempool" werd
hij daarna genoemd.
Stans W. Diemont
Wie glimlacht is sterker dan wie raast.
(Japanse wijsheid, uit: bronnen van
Oosterse wijsheid).
Niets ter wereld is zachter en zwakker
dan water, maar niets overtreft het in
het breken van wat hard en sterk is.
Zacht overwint hard. Zwak overwint
sterk.
Er is niemand die dit niet weet, maar
niemand handelt er naar.
(Lau Tz' Tau Teh Tsjing LXXXIII, uit:
bronnen van Oosterse wijsheid).
ATTENTIE ABONNEES
Wilt U voor het doorzenden aan
nalezers s.v.p. NIET het oude
adresbandje gebruiken maar een
nieuw?
De post stuurt de bladen nl. aan
ons terug; omdat ons adres er
op staat.
honderdmaal smakelijker net als trou
wens garnalen en vis.
Bovendien zijn die kepitings hier zo
betonhard van schaal.
"Waarmee beuk jij altijd?"
"Ik met de stenen oelekan, op een
krant op de vloer. Moet je de buren
horen brullen! Maar als je het op het
aanrecht doet, dan trilt alles wat erop
staat en er boven hangt eraf!"
"Ik heb er niet zo'n moeite mee",
zegt Em heel bescheiden. "Maar ik heb
een oude ijzeren schoenleest. Daar leg
ik die kepiting op en dan sla ik 'm met
een hamer zo kapot".
Simple comme bonjour. Wie kepiting
wil eten, kope een leest. Bestaan die
dingen eigenlijk nog? Maken ze schoe
nen tegenwoordig niet op een andere
manier, je weet het nooit.
Lilian Ducelle
