rouw en *3ncliócke^,
den, trots en alleszeggend: "Mijn vrouw
is een Indische."
Riteke Muskens-Wetters in Buchs,
Zwitserland (links) draagt nog steeds
met trots en tot vreugde van haar om
geving, haar sarong-kabaja. De kabaja
zelf gemaakt, de kain met wat oefening
onberispelijk geplooid en gewikkeld.
Een geen alledaagse verschijning waar
de hele Zwitserse straat met genoe
gen naar kijkt.
Onder de trouwfoto's van Joan en
Henk Bekker (vorig jaar getrouwd)
vond ik deze (linksonder) wel het
plaatje. Ik moest ineens denken aan
een huiskamer waar ik een Delfts
blauw tegeltje zag hangen met daar
naast een wandlampje van Japara's
houtsnijwerk. Oost en West al eeuwen
lang samengaand. Het donkere kopje
van Joan tegen de molen op de ach
tergrond, ze houden nog wel van ro
mantische plaatjes, de jongelui.
Bonita Bezoen (rechts onder) wilde
zo graag in een "exotisch" bruidstoilet
trouwen. Een Indiasche sari? Waarom
geen sabaka, vond mama. Eendrachte
lijk goedgekeurd. Ook later door alle
gasten en familie op de bruiloft. Beel
dig, apart, origineel! Alleen één familie
lid was razend... je laat je zo kennen.
Wie liet er zich kennen eigenlijk? Voor
naamste was: Gerald Santing erg trots
op zijn Indisch meisje.
En al deze foto's blijven bewaard
voor later. Als de misschien helemaal
blonde kleinkinderen zonder een spoor
tje Indisch accent aan hun aanstaande
bruid of bruidegom vertellen: "Weet je
dat mijn Oma een Indische was?"
Lilian Ducelle
Als mijn man (Fransman) de Tong
Tong in onze brievenbus vindt, zegt
hij altijd: "Ah, tu seras heureuse!"
(je zult blij zijn!) en dan kijkt hij zelf
altijd of er foto's van mooie meisjes
instaan, want hij is dol op alles wat
uit Indië komt. Vooral de modeshows
vind hij erg élégant (en hij heeft er
verstand van, want hij is kunstschil
der!
Louisa Bourdil-Rotteveel
Aix-en-Provence
Waarom zouden we dit keer niet mon
sieur B. driemaal een plezier doen met
deze bijzondere plaatjes? Overigens
behoeft U beslist géén kunstschilder te
zijn om onder de bekoring te raken van
een Indisch meisje.
Ze kan bijna blond en licht van
kleur en hypermodern zijn, kleed haar
in sarong-kabaja en ineens is daar dat
"iets" dat haar van haar 100% Wester
se zusters onderscheidt. Ze loopt en
staat en beweegt anders. Er is een
ander soort vrouwelijkheid, niet aan
geleerd maar ingeboren, zich plotse
ling openbarend als een voldongen
feit. De man omschrijft het met 5 woor-
