De PASAR MALAM in Amsterdam I
AJO! ZEVENDE KLAS
CONTRA BEWAARSCHOOL
T.R.
ODJO LALI LOOO!
NIET VERGETEN LOOO!
Van 28 mei t/m 31 mei in hei Rai Gebouw!
Nog groter en nog kleurrijker dan
het vorige jaar met nóg meer attracties
Komt alle vier dagen - er is eten genoeg en pret te over!
WE WAREN ER KAPOT VAN VAN HET PLATTE LAND
Aan de vooravond van de verkie
zingen hebben de grote partijen nog
een stunt uitgehaald, die eigenlijk een
scherp licht werpt op hedendaags
politiek klimaat, dat keihard is en to
taal ONdemocratisch. Toen namelijk
Televizier een speciale uitzending wil
de organiseren voor de splinterpartij
tjes om hen in staat te stellen, zélfs
met een stembusnederlaag voor ogen,
in elk geval hun grieven over bepaalde
tekorten en wensen voor de toekomst
rechtstreeks aan het grote publiek dui
delijk te maken, werd dit verhinderd.
Voor deze zeldzame gelegenheid
sloegen rechtse en linkse kandjengbe-
sars de handen ineen en eisten van
het omroepstation dat dit arrangeerde,
de AVRO, dat de uitzending gecanceld
werd. En het gebeurde ook. Dit is ge
woon totalitair gedrag, hard, zonder
enig égard voor rechten van minder
heden.
Zoals wij in Tong Tong al eerder con
stateerden: zogenaamde kolonelsregi
mes en socialistische regimes zijn één
pot nat. Alleen hebben ze een ander
etiket. Het pleit niet voor de gemiddel
de volksintelligentie van Europa dat
men dit nog steeds niet dóór heeft en
zich nog steeds politiek laat opjutten!
Wat op de avond vóór de verkiezin
gen gebeurde, was "Ajo! Zevende klas
tegen fröbelschool! Krojok!" Je vraagt
je alleen nog af: met welk oogmerk
werd deze verhindering uitgevoerd?
Om te voorkomen dat het volk op bre
de schaal kennis neemt van lelijke ge
breken in deze maatschappij die zowel
door links als door rechts nooit worden
aangepakt? En wil straks de combina
tie die aan de regering komt niet zijn
nek te vroeg breken op een gefaald
gezag?
Want na al het gezwets voor de TV,
waarbij wij de gelaatstrekken van aller
lei politieke pleiters van dichtbij hebben
kunnen bestuderen, weten wij één ding
wel positief: Biesheuvel en Den Uyl
willen allebei op hun beurt een keertje
Premier zijn. En daarvoor wordt des
noods politieke rechtvaardigheid ver
kocht. Het is toch wel een droef poli
tiek klimaat waarin wij leven.
Eén ding is intussen óók wel duide
lijk geworden: de verslagen politieke
groeperinkjes zijn niet dood, maar zul
len in de komende jaren steeds sterker
worden. Omdat doodgewoon veel wan
toestanden blijven, waar steeds meer
mensen notie van zullen krijgen. Ook
het ontstaan van een Indische politieke
groep is alleen nog maar een kwestie
van tijd: de volgende generatie (van
de 30ers en 40ers) is bezig te ontwa
ken.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiii:millimnjii
En in elk geval Tot Ziens op de exotische modeshow van Lilian Ducelle
op Zaterdag- en Zondagavond! j
Op jeugdige leeftijd (51 jaar) stierf
plotseling aan een ernstige ziekte de
schilder en kunstfotograaf Julius Stau-
pe, een aparte sobat van Tong Tong,
Tjalie en Lilian. En zéker duizenden
anderen.
Deze vriendschap verwierf Julius
zich door zijn opgeruimd en innemend
karakter en zijn onverflauwde liefde
voor zijn geboorteland Indonesië. Waar
hij eindeloos van getuigde in ontelbare
grotere en kleinere schilderstukjes, fo
to's en plastieken.
Op alle Pasar Malams was Julius te
vinden, zijn lange gestalte en mager,
bruin gezicht met lichtgrijze ogen altijd
het middelpunt van een groepje sobats,
natuurlijk meestal echte Anak Betawie.
En omsingeld door de talloze fleurige
schilderstukken van zijn stands.
Julius was een echte vrije geest,
Nooit te temmen in een vaste job deed
hij als zelfstandige kleine ondernemer
van alles: decoratieve binnenachitec-
tuur, electrotechniek, grote en kleine
motoren, alles pakte hij aan en hij kon
het doen wanneer hij wou en op elke
tijd die hij verkoos. Een zeldzaam
soort: deze vrije ondernemingsgeest
voor een Indo. Ook daarom zullen de
velen die hem gekend hebben, hem
nooit vergeten.
T.R.
Jammer genoeg is in het vorige num
mer bij het artikel "Oleh-Oleh Ramba-
tan" op pag. 16 de naam van de schrij
ver van het artikel, Jan Weites, wegge
vallen. Zoiets vinden we nou altijd ver
velend. Want Jan Weites is een bijzon
dere lezer, die in Indonesië opgroeide
op het platteland en in Nederland wéér
op het platteland zat. En van beide
hield hij evenveel en grondig. Want
niet alleen alle sajoers kent hij goed
omdat hij ze geplant heeft. Maar ook
onkruid in Nederland en Indonesië
kent hij goed, en met liefde.
Wij stadsmeneertjes kennen eigen
lijk Gods mooie wereld maar slecht.
Mensen op het platteland doen het al
tijd beter. Op een wonderlijke manier
zijn zulke mensen begaafd met een
helder en zuiver inzicht in onontwarba
re zaken. De wereldgeschiedenis heeft
ettelijke boerenleiders gehad die op
traden als redder van het vaderland.
De laatste is Mao Tse Tung. Jammer
eigenlijk dat we van onze kinderen
altijd "papieren stadsmensen" maken
en geen kenners der natuur...
T.R.
vervolg "Bij de Voorplaat"
en moeder Theding van Berkhout met
vier dochters. Eén der dochters huwde
later met Ir. J. M. van Alphen de Veer.
Ze wonen nu in Tunesië en zijn van
zelfsprekend trouwe lezers van Tong
Tong.
Als je praat over waringins kom je
overal en in alle tijden van Indië te
recht... T.R.
Ook de fotograaf die de foto-repor
tage maakte van de ramp was een his
torische figuur: de voortreffelijke Ar
meense fotograaf Kurkdjian, die ontel
baar veel prominente Indische gezin
nen en beroemde landschappen heeft
gefotografeerd.
3
