LANGS
TIJGER
PADEN
HET GELUK VAN HET JAGEN
Tenggher Polèh(V)
Lex Denninghoff Stelling
moessOn
"De jacht behoort tot het zuiverste repertoire
van het menselijk geluk"
JOSé ORTEGA Y GASSET
(Wat Madoerees is voor: "Schiet nog's 'n keer!")
De volgende morgen was ik al vroeg
wakker. Eerst kijk je wat vreemd en
slaapdronken om je heen, maar al gauw
dringt het tot je door: "O ja, ik ben
ergens op de goenoeng Smèroe en
deze plaats heet Besuksat". Mijn eer
ste werk was het houten raampje open
gooien, de zuivere berglucht diep in
ademen en kijken. Naar omlaag en
recht vooruit. Erg veel was er echter
niet te zien. Een rij ronde kalistenen,
gerbera's, koffiebomen, kladi, ketela
pohong en rambat, pisang en wat lage
klapperbomen. Vlug kleedde ik me aan,
ging de tuin in en de desaweg op voor
een ochtendwandeling. Ik kwam een
paar kleumige tani's tegen, de sarong
kouwelijk over het hoofd getrokken,
sabbelend op een klobot, torsend een
wloekoe, aan een tali een sapi mee
voerend. Ze keken verbaasd toen ze
me zagen en ik kon ze a.h.w. hóren
denken: "Allemachtig! Waar zou die
snuiter nou wel vandaan komen".
Twee tekoekoers zaten me vanaf hun
hoge zitplaats, een blarak (droog klap
perblad) nieuwsgierig op te nemen.
Even later begon er een te koeren, als
om hulde te betuigen aan deze nieuwe
dag: Trr-koe-koek-koek! Trr-koe-koe-
koek! Ik genoot! Het was zo'n heerlijk
rustig geluid om naar te luisteren.
Overal stond de Coffea Robusta in
bloei en weer kon ik hier voor me het
wonder van de tropen zien; aan een en
dezelfde tak blad, knop, bloesem, jon
ge en rijpe vrucht. En natuurlijk kon ik
het niet laten zo'n felrode koffiebes te
plukken en 'm in de mond te steken.
Waarom? Niet voor de smaak. Och, zo
maar. Gewoon sentimenteel sabbelen
geloof ik.
Ondertussen was ook Rachmad ge
kleed. Neen. we ontbeten niet met
"Bums Dwars Gebakken", Het enigste
dat je weggooit is de Inhoud", Marga
rine gemaakt van een Arreslee" of
meer van die flauwekul, maar oerdege
lijke, solide warme ketan. Overdekt
met een dikke laag spierwitte vers ge
raspte klapper en begoten met een
paar lepels verrukkelijke goela aren
stroop. Een paar pisang soesoe daarna
en nog een mok bikkelharde kopi
toebroek en je kon er voorlopig weer
tegen.
We klommen in de jeep, welke ons
langs een nogal slechte, maar vooral
steile weg naar de post van de mete
orologische dienst bracht. Hier werden
we weer onthaald op kopi toebroek.
(Je blijft drinken, maar ik vond het wel
okay).
De mensen hier zitten werkelijk in een
uithoek van de wereld en het was dus
geen wonder, dat ik alles vertellen
moest van DE gebeurtenis van het jaar,
de reis naar en de landing van de Ame
rikaanse astronauten op de maan welke
enige tijd geleden had plaatsgevonden.
Was dat allemaal te zien op de televi
sie? Adoeh! Kok pienter jol Hoe ging
dat eigenlijk? Liepen ze nou zo maar
op die maan? Ajo, vertel! En ik vertel
de, zo goed en zo kwaad als ik kon
wat ik had gezien. In het Indonesisch,
doorspekt met Javaans. En dat valt om
de dooje dood niet mee. Met veel arm
en beenbewegingen en toen ik einde
lijk op de maan was aangekomen, imi
teerde ik de waggelende, moeilijke
gang van Houdini. U weet wel, net als
iemand loopt die blokken lood aan z'n
voeten heeft hangen.
We bleven niet lang ngobrollen, lieten
hier de jeep staan en gingen te voet
verder. Van deze post kon je duidelijk
de heuveltop zien van waar ik de vo
rige dag de tjeleng geschoten had.
Diep beneden.
Vandaag deden we het wat kalmer aan.
Geen jachttocht, maar meer een wan
deling. De geweren hadden we echter
wel bij ons. Je kon immers nooit weten?
Het begon al spoedig te oedjannen en
op een gegeven moment was ik Rach-
Sterk verlaagd in prijs
Thans slechts f 4,f 0,50 porto
mad kwijt, zodat ik alleen verder
moest. Ik heb me echter geen moment
verveeld. Daar waren de vele, vele
sporen, waaronder zeer grote van tje-
lengs, prenten van kidangs, gemeks
(Javaanse vechtkwartels) die vlak voor
je voeten opvlogen. Ik luisterde naar
het schorre gekraai van de talrijke
boshanen en hoorde overal het helde
re, doordringende tet, tet, tet, van de
betet. Voeg daarbij de machtige natuur
overal om je heen, de hellingen, diepe
met boomvarens dicht begroeide djoe-
rangs, je raakte er niet op uitgekeken,
neen, ik heb me geen moment ver
veeld.
Wel en toen kwam ik een Javaanse
jongen tegen. Die tegen me zei: "Me
neer, als je nou maar door blijft lopen,
ben je drijfnat. Kom bij me schuilen
tegen de regen, daarzo".
Ik ben met 'm meegegaan. Hij bracht
me naar een soort bamboe afdak, mid
den in een djagoengveld. Ik ging zitten
op een kleine boomstronk, terwijl m'n
gastheer een vuurtje aanmaakte. Nadat
dit goed brandde, liet hij het weer uit
gaan om vervolgens in de nog na
gloeiende takjes en hete as tot mijn
grote blijdschap een paar jonge dja-
goengkolven te bakar. Af en toe moest
je wel een duik nemen in de vrije lucht
vanwege de ontzettende smook en
had je het gevoel veranderd te zijn in
een bandeng asep, maar de regen
joeg je al spoedig weer naar "binnen".
Eindelijk was de djagoeng gaar. Je pak
te zo'n gloeiende kolf aan, eerst met
de ene, dan met de andere hand omdat
te panas, pellen en de korrels niet naar
de mond brengen, maar ze er in gooi
en! De helft loepoet tuurlijk. Die komen
in je nek terecht. Maar op deze manier
is het wel veel echter. Buiten tikte de
regen tegen het bamboe afdakje, bin
nen zaten twee mensen, zittende op
boomstronken, met beroette hand n
djagoeng te kluiven. Soms naar adem
snakkend vanwege de rook. Mense,
mense, ik had deze ervaring voor geen
geld willen missen! Het was precies als
toen floeher.
Om de paar minuten sprong onze jon
geling overeind, rende zijn djagoeng
veld in, waar hij heel hard in de handen
begon te klappen onder het roepen
van: HOOOl HOOOl HOOOIM Waarom
deed hij dat? Om de bètèts te verja
gen? Neen. Apen! Ik kon er een paar
triomfantelijk zien wegrennen met een
veroverde djagoengkolf. Hier moet je
een goede tjies hebben voorzien van
een doelkijker en als munitie een doos
je Long Rifle Hollow Points. Wat nog
steeds de beste medicijn is tegen ro
vende keteks!
Ik heb als souvenir een paar maiskol-
ven in m'n zak gestoken," waarvan ik
wat korrels in m'n tuin in Eindhoven
heb uitgezaaid. Het zijn hele planten
geworden, dat wel, maar vrucht heb ik
er niet van geoogst. Deze djagoeng wil
de zon en de regen hebben van de
18
