HET KONINKLIJKE BEZOEK
TACTIEK
Koningin Juliana en Prins Bernhard op de Tangkoeban Prahoe, hier gefotografeerd aan de rand
van de krater, na zoals de Bandoengse lezer weet een prachtige rit voorbij Lembang.
Zo vol als men in heel Nederland is
over het Oranje-bezoek aan Indonesië,
zo rustig is men eronder in Indische
kringen. Dit hoeft geen verbazing te
wekken als men beseft dat een bezoek
van Oranje aan Indonesië al verwacht
werd sinds Nederland koningen heeft!
Ook de heftigst oplaaiende geschillen
tussen politieke groepen in Nederland
en Indonesië hebben dit vaste vertrou
wen dat „ééns de Koningin naar Indo
nesië komt" niet kunnen verzwakken.
En wij weten nog van ons verblijf in In-
dië dat diezelfde overtuiging ook ge
koesterd is door het Indonesische volk.
Daar hoeft geen Dojobojaanse voor
spelling bij te pas komen. "Djodo" is
dit: het heeft zo gemoeten.
Een andere wens heeft de plaats van
de oude wens ingenomen: dat het be
zoek nog vaak herhaald mag worden
en dat ook de toekomstige Oranjetel
gen in het Indonesische volk een vaste
vriendschap vinden, die in vele bezoe
ken zal worden bevestigd.
De vele lichte dissonanten in de Ne
derlandse pers nemen wij op de koop
toe. De "haat tegen het kolonels-regi
me" en de "ontstellende armoe van het
corrupte Indonesische volk" moeten we
maar niet al te serieus nemen: dit is
hoofdzakelijk acteren "voor de (linkse)
galerij". Soms werd juist het tegenge
stelde bereikt van wat bedoeld werd.
Zoals in de HP, waar het bezigen van
platburgerlijke taal het soort koloniaal
in de herinnering bracht dat denkt "dat
je van een Inlander alles mag zeggen,
wat je van een blanke niet zegt!" Maar
ook dat is een oud verschijnsel. En het
versterkt de door ons vaker uitgespro
ken overtuiging dat de ware kolonialen
niet in de Oost zitten maar hier in het
Westen.
Overigens vragen wij ons af: waren
vele reporters blind dat ze niet zagen
dat de zon verrukkelijk scheen, dat de
horizon gemarkeerd was door berg-
profielen, en dat het volk altijd lacht?
En al die ijver om krotten en vuilnis
belten op te zoeken, tekent dit ons niet
zo'n beetje af als straathonden?
Ook al is Indonesië "maar een on
derontwikkeld land", laten WIJ zorg
zaam zijn met ons eigen zelfrespect.
Please!
Met schaamte denken wij terug aan
de wijze waarop Gen. Suharto's staats
bezoek enkele maanden terug hier in
Holland werd afgeblaft. Omdat hij een
"kolonels-regime" vertegenwoordigt.
Maar voor Gen. Suharto's communisti
sche voorganger Soekarno hadden we
weer andere motieven van afwijzing.
Maar uit Soerabaja kregen wij intus
sen toch maar een (goedaardig) spot
tende brief, waarin: "Jullie Koningin is
bij ons veiliger dan onze President bij
jullie!" Waarvan acte!
En zo zal er wel op elk Indonesisch
staatshoofd in de toekomst wat aan
te merken zijn. En toch heet het Indo
nesische volk vreedzaam en vriendelijk
en leergierig. En toch heten wij gastvrij
en ruimdenkend en bekwaam te zijn.
Toch heeft Indonesië enorme potenties
voor industrie en handel voor Indone
sië EN Nederland. En heeft Nederland
de nodige "know-how" om beide gro
te mogendheden in goede banen te lei
den. Maar onze kleinburgerlijke en on
verdraagzame politiek verknoeit alle
mogelijkheden.
Dus worden de ongunstige en afbre
kende factoren groter. Nederland werkt
zich in steeds grotere tekorten en moet
nu proberen een deficit van 3 milliard
guldens te klaren. En Indonesië's
steeds stijgende geboorte-overschot
ziet steeds minder kans voor de nieuwe
staatsburgers van de toekomst arbeid
te creëeren.
Klinkt dat opeens „pessimistisch"?
Het is doodgewoon werkelijkheid: be-
staanszorgen van twee reuzen (want
dat zijn Indonesië en Nederland nog
steeds!), maar het zijn reuzen met kin
derziekten
In het artikeltje „Het Koninklijk Be
zoek" werd ook het stuk in de HP ge
noemd, dat bij velen grote ergernis ge
wekt heeft. Een bepaald facet ging ech
ter aan veler aandacht voorbij: dat het
gepresenteerd werd in een nummer met
een beschaafd omslag dat op dit om
slag alléén al vele kopers gevonden
zal hebben. Voor hen moet het onbe
schaafde, raillerende artikel zelf een
dubbel onaangename ervaring geweest
zijn.
Een dergelijke "verrassing" is vooral
voor Indischgasten de inhoud van het
boekje "Indisch ABC" geweest, dat
binnen een kinderprentenboek omslag
een compleet vuurwerk anti-Indonesi
sche "historie" weggaf.
Dergelijke presentaties heten niet
"verraderlijk" of "bedriegelijk", maar
worden beschouwd als een geestige
tactiek, die vooral op politiek terrein
erg "in" is.
Ook Tong Tong ondervond iets der
gelijks een paar jaar terug toen, ge
bruikmakend van de intieme en speci
ale betekenis van deze naam voor vele,
Indischgasten, een geschrift werd ver
spreid onder deze naam, waarbij Tong-
Tong, zijn redacteur en het Indische
"kolonialisme" onder vuur werden ge
nomen. Gelukkig zonder veel resultaat;
daarvoor heeft het begrip Tong Tong al
een té goede reputatie- Alleen mensen
met een zwakke eigen opinie laten zich
gemakkelijk andermans mening aanpra
ten.
Toch is sindsdien in de "masthead"
op pagina 2 de regel nodig gebleken:
"De directie behoudt zich het recht
voor hen die schadelijk geacht worden
voor het welzijn van Tong Tong als
abonnee te weigeren of af te voeren".
Wie kwaad in de zin heeft jegens Tong
Tong heeft het recht ons aan te vallen,
maar liever niet eerst zoetsappig abon
nee worden...!
Hoe dan ook, dat betekent dus dat
vooral op reclame gebied (waar men
zich alles laat aanpraten) veel van de
ze "tactiek" voorkomt. En verder ze
ker niet alleen links in de politiek, maar
ook rechts en zelfs op religieus terrein.
Mensen die zich van deze tactiek be-
lees verder pag. 5, le kolom
3
