Se zijn voorbij.
IN HET SPOOR VAN ROY?
Natuurlijk zijn niet alle mensen gelijk. Er
zijn (Goddank) ook heel merkwaardige, ON-
gewone mensen op deze wereld. En Tong
Tong kent er (eveneens Goddank) vele van.
Eén ervan is Roy Steevensz, al zo lang
abonnee als ons blad bestaat. En een on
vermoeid kampioen voor onze belangen.
Evenals zovele Indischgasen is hij tien jaar
geleden óók als "fortuinzoeker" naar Ame
rika gegaan, waar hij nog steeds leeft.
Het verschil tussen Roy en de doorsnee
typische Amerikaan is echter dat hij NIET
het algemene levenspatroon volgt,dus van
carrière naar het miljoenairschap toe, maar
op een gegeven moment tot een ander
inzicht kwam. En het conventionele ge
dragspatroon van ambitie en entertainment
(U weet wel: parties, movies, Disneyland,
Marineland, etc.) vaarwel zei om letterlijk
naar de natuur terug te keren.
Op dezelfde grondige wijze, waarop hij
alles aanpakt, is Roy lid geworden van de
vrije Amerikaanse gemeenschap van zoe
kers naar de zuivere natuur en het natuur
lijk milieu. Hij verbouwt dus o.m. zijn eigen
groenten, omdat de normale pasargroenten
(evenals in Nederland) zijn gekweekt met
kunstmest en beschermd met insecticiden,
DUS gevaarlijk zijn en ONnatuurlijk.
Roy Steevensz aan het werk in zijn groenten-
tuin in Santé Fe Springs, California.
Deze tuinbouw beoefent hij zeer intensief,
zodat hij regelmatig oogsten heeft (van zijn
tuintje van 20 m2) van katjang pandjang,
boontjes, kool, wortelen, water eress,
Daar zit ik nou te kijken op het poelau Djawa,
Tjilaka kerel, als je Holland bent gewend:
Bij alles wat je hoort en ziet is 't rara,
Van de bahasa snap je absoluut geen cent.
Om je heen zie je maar sadja bruine snoeten,
Betoel, de blanke kopjes zijn mij even lief.
Ik word hier bleek, zit thans vol met sproeten
En dan die hitte, ik rij 'm alsmaar als een dief.
't Wist, zoo'n rijstveld onder water is een sawah,
Met vaak een katjong in een atap tent,
Om de glatiks weg te jagen voor zijn Bapah,
Die met zijn sappi's door de moddermassa rent.
Enfin, die rijst, daar doe je hier heel wat mee,
Alsof er anders niets te eten is;
Je slikt maar iontong, lemper, ruikt naar saté
Je verhemelte verschroeit, want 't is pedis
Als 's nachts de maan schijnt is het niet te harden,
Zoo gaan de gladakkers op straat te keer.
De stille nachtrust blaffen ze aan flarden,
Je rolt dan in je tempat tidoer heen en weer.
Langs de muren tjitjaks, tokèh's, rare dieren,
De banjak muggen bijten je een dikke snoet.
Je huisraad weggepikeld door de mieren,
Die beestjes noemt men hier „semoet-semoet" I
Behangsel is nog onbekend in deze streken,
De wanden zijn tenminste kaal en soms ook wit,
Waarin dan, om 't egale wat te breken,
Zoo hier en daar een kromme spijker zit.
Je hoopt en troost was eerst gevestigd op de „djongos",
Nu jat hij alles bij elkander, rijp en groen,
Hij lijkt zoo uiterlijk al aardig op een paaschos
En 't zijn je eigen bullen, die 't em doen.
Eens zal ik 't feit „terug in Holland" kunnen vieren,
Terug in kamers met een fijn behang.
Dan vergeet ik tjitjaks, djongossen en mieren,
'k Noem daar mijn huis: "roemah senang" I I
Sr. Medarie, 24-9-24
S i n g k h
Swiss chard (grootbladige groenten, onge
veer als Petjai), kangkoeng, spruitjes, 3
soorten sawi, bloemkool, broccoli, prei,
selderie, pisang, inggoe, kemangi, sereh,
enz. enz.
Roy brengt zijn surplus groenten naar de
Organic Food Store, waar ook andere
natuurgroenten-verbouwers hun surplus
brengen, om onderling te ruilen. De mensen
die dat doen behoren merendeels tot de
"hippies", waarbij per sé niet allemaal drug
gebruikers zijn en lanterfanters, maar harde
werkers voor een onafhankelijk natuurbe-
staan. Deze jongelui dragen ook alleen
kleren van natuurstoffen, dus katoen, zij,
wol e.d. en géén kunststoffen. Zij vormen
in Amerika een groep, veel groter dan wij
hier denken, die al duimend trekken naar
de verste bestemmingen (tot zelfs Bali,
Japan en Chatmandu toe!) en er zijn veel
top-intelligentia bij van goede huize, die
het gewoon vertikken het bestaanspatroon
van hun ouders over te nemen.
Het spreekt vanzelf dat mensen als Roy,
dus aanhangers van de z.g. macro-biotische
leer, ook heel andere vormen van filiosofie
hebben, en er b.v. velen zijn die Boeddhis
tische of andere vormen van mystiek be
oefenen. Zeer zeker wemelt het op dit ter
rein van de "fakes" (lege naapers) maar
de serieuzen zijn er ook. Zij bestuderen
boeken als het tweede deel van de "Phi
losophy of oriental medicine", The Book
of Judgment, van de hand van Georges
Ohsawa, welk boek Roy mij ter kennis
making toestuurde. En vele andere.
Zo op een afstand is het natuurlijk niet
mogelijk om deze levenswijze in al zijn
aspecten te volgen, maar het is wel dui
delijk dat deze mensen op de eerste plaats
veel bestaansbewuster leven dan wij auto
matische werkers en eters van de normale
maatschappij, en verder dat zij vrij zijn van
de toekomstloosheid van de normale bur
germaatschappij.
Denkt de gewone mens over de (nabije)
toekomst somber en zelfs "alvernietigend"
(omdat het milieu steeds onredbaarder ver
vuilt, de zeden vervallen, de economie
ohaotisch is en de politiek leidt tot alleen
maar onontwarder en fataler knooppunten),
kijkt de macro-bioticus voorbij "de Onder
gang van het Avondland" naar een waérlijke
onafhankelijkheid en vrijheid. Immers naar
het bestaan, waarin de mens zijn eigen
behoeften opbrengt, grondig afrekent met
de z.g. genoegens van de beschaafde
wereld, en zich totaal losmaakt van alle
machines en machinaal gedreven bestaans
vormen. Als het normale burgerlijke denken
niet verder gaat dan: "Wij bestaan net zo
lang tot de hele beschaving vergaat!" zeg
gen de soortgelijken van Roy: "Als de
wereld vergaat, trekken wij ons in de wil
dernis teruggen dan begint ons wérkelijke
en zuivere bestaan en Het Begin van een
Nieuwe Wereld!"..
Ook al zouden wij als normale mensen
geneigd zijn, er de schouders over op te
halen, ons nuchtere verstand dwingt tot
aandachtiger kennisneming. Want het is
toch werkelijk waar: Roy leeft vrijer, gezon
der en "toekomstvoller" dan menigeen van
ons!
T.R.
Noot van de redactie: de inzender vond
dit gedicht in het gedenkboek „Orang Pe-
ladang" van de voormalige Middelbare Ko
loniale Landbouwschool te Deventer. We
hopen dat door het toeval de dichter dit
blad onder ogen krijgt, want we willen graag
weten of hij NU niet op andere wijze aan
tjitjaks, djongossen en mieren terugdenkt!
16
