De Zin van Zeep en Soda
Of: de Huisvrouw contra de Eindstrepen
In drie (we geven het toe:) érg lange artikelen schrijven Lilian Ducelle en Tjalie Robinson over een aar.tal ver
ontrustende verschijnselen in de maatschappij, wetend dat zij schrijven namens zéér velen. Aan het begin van
het nieuwe jaar past een ernstige oriëntering. Af en toe onderbreken we de "blik van bezinning" op het Indische
verleden om een scherp onderzoekende blik te vestigen op het Heden.
Slaap nooit "bij Drees" in. Blijf altijd waakzaam!
Er is al zolang en zoveel gekletst in
de (vuile) ruimte door alle instanties en
welmenende deskundigen dat we al
aardig op weg zijn doof en blind te
worden voor het ernstige vervuilings
gevaar van onze wereld. Alleen als er
weer wat gebeurt, een nieuwe schok
kende film met veel dode vissen, een
den en andere ellende, of alweer een
peperduur maar "hardstikke goed"
boek met veel foto's cijfers en voor
spellingen, dan gaat ons geweten weer
spreken, zo van: "Snap je nou dat ze
er niets aan doen? Wat een geweten
loze zeepfabrikanten, wat een snert
regering die geen geld over heeft voor
zuiverings-installaties en snuffeltoren-
tjes!" In feite wacht iedereen vol span
ning op de wondermachine die met een
druk op de knop de hele wereld radi
caal zuivert. Zomaar, zonder dat we er
één vinger voor hebben hoeven uit te
steken (behalve voor het drukken op
die knop dan).
Want "offeren" om iets te bereiken
is niet imeer van deze tijd. Stel je voor,
hebben we jarenlang chemie en tech
niek gestudeerd om dingen te maken
die ons leven zalig kunnen maken, en
nu een stapje terug? Voor geen geld!
Van de toiletjuffrouw tot en met de
allerhoogste goden van Unilever, Shell,
Union Carbide en Dupont de Nemours
betekent dat stapje terug doffe ellende.
Voor de eerste: terug naar zeep-soda
en de schrobborstel, voor de heren
fabrikanten een financiële strop van
heb ik jou daar.
Minder consumptie, minder produk-
tie, minder belastinginkomsten, minder
werkgelegenheid. Ik heb laatst de uit
zending "Kritisch consumeren" op de
tv gevolgd en ben gewoon razend ge
worden om het misdadige gezwam van
de "regering" bij monde van een poli
tiek spreekbuisje en de vertegenwoor
diger van de Shell. Het verweer van de
gewone, gezonddenkende burger kreeg
geen kans, het werd weggezwamd met
niets terzake doende argumenten. Het
zoveelste gesprek zonder suggesties
voor een actieve bestrijding van het
kwaad. Is het U ook opgevallen dat er,
ondanks tientallen films, artikelen, boe
ken over de milieu-vervuiling, nog geen
enkele praktische raadgeving gepubli
ceerd is? Nog nooit een lijst is gepu-
bliseerd van verbruiksartikelen die de
vervuiling verergeren? Waarom niet?
Waarom wel millioenen weggegooid
Wij uit lndië hebben geleefd in een
100zuivere atmosfeer. Met aboe en
klerek, gebrande merang, sepet en rode
baksteen. Ons hele huis, onze kleren
waren brandschoon, witter dan wit, on
ze planten groeiden zonder kunstmest
en zelfs de lucht in de drukste stadswijk
was rein. Zulk leven, aldus de grote
producenten, bewijst een grote achter
lijkheid. En dan krijg je het vicieuze
verhaaltje weer: meer mensen we zijn
alle ziekten de baas) meer productie,
meer "rotzooi". Goed, als we nu de
zaak in omgekeerde volgorde beginnen
en ervan maken: minder rotzooi scha
delijke artikelen) minder productie zou
den we dan niet krijgen minder ZIEKE
mensen?
In elk nummer van long Tong hopen
we een korte rubriek te kunnen vullen
met (uw) adviezen, informaties, sug
gesties die meehelpen aan een schoner
leefmilieu. Het zal moeilijk zijn dingen
te laten, dan dingen te doen, kalmpjes
aan, maar BEGIN.
aan tijdrovende enquêtes, opiniepeilin
gen, marktonderzoeken om te komen
tot zulke interessante cijfers van: 3%
van de mensen beseft iets van de ver
vuiling, 24% doet er niets tegen en de
rest gelooft dat het geklets is.
Wat zo klaar is als een klontje: er
gebeurt niets ingrijpends. Alleen die
twee Eind'hovense huisvrouwen (en nog
duizend andere misschien, maar daar
hoor je niets van) die de knuppel in
het hoenderhok durfden gooien om aan
te dringen zeep en soda te gebruiken.
En direct daarop werden geattaqueerd
(natuurlijk) door de heren zeeptove-
naars en een of andere Vereniging van
Huisvrouwen die bezorgd waren voor
de wasmachines, dat die misschien niet
tegen de zeep-en-soda konden!
Al drie jaar zijn de zeepfabrikanten
aan het „zoeken" naar een wasmiddel
zonder fosfaten. Toch wel aardig dat
ze ondanks dat gezoek nog tijd hebben
gevonden om nog minstens 20 andere
zeepsoorten uit te vinden die nóg scha
delijker zijn. En ook nog geld over
hadden om er een stevige reclame
tegenaan te gooien om de boel aan
een "markt" te helpen. "Er bestaat
behoefte aan", hoorde ik zo'n schaam
teloze fabrikant beweren," anders zou
den de mensen het toch niet kopen?"
En zo stinken we er dankzij de re
clame en onze hoogopgevoerde be
schaving nog lang en gelukkig in. On
danks alle onheilsvoorspellingen van
biologen, sociologen en andere wijzen
geloof ik nog dat "lang". Want reken
maar dat de knappe kopjes van de
geldruikers- en makers dag en nacht
aan het werk zijn om U zo lang moge
lijk in leven te houden. Waar leven is,
valt geld te verdiennen en wil niet
iedereen tegenwoordig zo lang moge
lijk leven om zoveel mogelijk geld te
verdienen? En wie bekommert zich nog
om hen die later komen? Of er wordt
gezegd: "och, we gaan toch allemaal
kapot" of "is het nu werkelijk zo erg?"
Verslaafd
We kijken met medelijden en afgrijzen
naar drug-verslaafden, maar is het ooit
bij U opgekomen dat wij allemaal ern
stig verslaafden zijn aan de voort
brengselen van onze fijne beschaving
en welvaart? Kunt U zich voorstellen
dat die verrukkelijke artikelen die op
uw toilettafel staan en op het aanrecht
meer schade toebrengen aan uw milieu
dan ooit hash en marihuana aan één
ongelukkige? Dat is wel het beroerdste
van onze verslaving, wij brengen scha
de aan het land, de hele gemeenschap;
een druggebruiker beperkt zich tot zijn
eigen body. Heeft U daar wel eens
bij stilgestaan? Verslaafd zijn aan waar
deloze, volkomen onnuttige luxe die
alleen gemakzucht, domheid en afstom
ping in de hand werkt. De warenhuizen
liggen volgetast, millioenen huisvrou
wen zie je dagelijks de toonbanken af
stropen, hun tassen volstouwen met de
voortbrengselen van listige "leveran
ciers" die ronduit de naam "pusher"
(verkoper van drugs) verdienen. Hoge
heren achter directietafels die zich
NIETS, maar dan ook niets aantrekken
van de aflozing in zee en op het land.
„Pour la forme" druk beraadslagen en
"kostbaar reseachwerk" verrichten.
Keer op keer sijpelt de waarheid door:
er is niets aan gedaan, alles blijft bij
het oude. Wij willen het toch zelf, we
kopen tóch braaf door, letterlijk ALLES
wat te krijgen is?
Zeep en soda
De vijand van de vervuiling staat aan
alle fronten tegelijk, het is voor ons
(als U tenminste ook naar verbetering
streeft) onmogelijk hem overal even
hard terug te slaan. Het terrein, ons
leefterrein zal stukje bij beetje her
overd moeten worden, met ons allen.
6
