Fonteijn Co -
wou-wou
Jos. van Arcken
Democratie-Af brekers
WAAR VOOR ZIJN GELD
Vlamingstraat 5, Den Haag, Tel. 11 66 77
v/h te DJOKJA
GOUDEN BRILJANTEN
schakelarmbanden markiesringen
krintjing hangers
slangen oorknoppen
colliers gezet in
(6 tot 100gr.) 22 karaats goud
toesoek konde
peniti kabaja
van 22 karaats goud MIDO
22 Karaats verlovingsringen polshorloges
SEBELAH ROTAN ARMBANDEN VAN 24 KRTS GOUD (mas kertas)
TJITJAK broches in 22 KARAAT goud in étui f79.50 franco huis.
Over een der vele dieren, die ik
bezeten heb, wil ik U toch wat schrij
ven. Het was een Wou-Wou of Oengka,
een kleine grijze, vrouwelijke Gibbon
met een zwart gezicht, die altijd recht
overeind liep en gewend was aan kin
deren.
Kon aardig spelen met mijn foxter-
rier en met een zoontje van een mijner
vrienden, 10 jaar oud; krijgertje spe
len op het grote gazon achter mijn
huis en naast hem kopje duikelen, net
zo dikwijls als hij het deed.
Gedurende mijn ontbijt zat ze altijd
in de buurt, dikwijls op tafel. Gapte op
een onbewaakt ogenblik mijn spiegel
ei, ging er recht mee in de lucht in de
lamp, die boven de tafel hing en ging
het ei in de ketting vlak tegen het
plafond opeten. Ik was toen onge
trouwd en de bedienden maakten de
vuiligheid wel weer schoon.
Als ik 's avonds in een luie stoel
een boek of de courant zat te lezen,
kwam ze op de leuning van de stoel
bij mij zitten met haar armen om mijn
hals. Als ze eens aangehaald wilde
worden, legde ze met mijn pols een
hand op haar bovenlijf om geaaid te
worden.
Het roepgeluid had ik zó goed ge
leerd, dat als ik met een maand Java-
verlof in de Zuid-Preanger was en ik
de Wou-Wou's hoorde, ik ze riep en
dan kwamen ze tot op een paar meter
afstand kijken naar dat familielid.
Toen mijn vrouw en ik in Sydney in
de Dierentuin waren, was daar een
heel groot apenhuis met verschillende
soorten apen. Ik zag heel in de verte
een Wou-Wou, riep hem en hij kwam
direct naar mij toe en aaiden we elkaar
toen een beetje.
Een dame naast mij vroeg: "Hoe
doet U dat?"
"Dat komt, omdat ik nog een beetje
familie van hem ben." Ik werd verder
met rust gelaten en hiermee slot van
dit verhaal.
Ir. Trap
Klein bericht, grote ellende
Het kortste en misschien wel meest
onheilspellende krantenberichtje van
de laatste tijd: "Een UNO-rapport
maakt melding dat in 1980 de mens
heid 1200 miljard aan bewapening zal
uitgeven."
Wij kijken allemaal bezorgd naar de
belligerente mogendheden, maar on
dertussen loopt aller bewapening op.
Dus ook de onze. Om immers "bij" te
zijn, als ook bij ons een bom mocht
barsten. Bij al de milieuvervuiling en
andere rampen die het mensdom be
dreigen, is de bewapeningswedloop
misschien wel de ergste!
Misschien zal over vele eeuwen van
ons leven in deze tijd geschreven wor
den: "En zij hebben ze vergaderd in de
plaats welke in het Hebreeuws ge
naamd wordt Armageddon" (Openba
ring 16 16).
Toen Minister-President Biesheuvel in
december zijn voornemen bekendmaakte om
Suriname en de Antillen te bezoeken, deed
hij dat op de volgende wijze:
„In navolging van mijn voorgangers
wil ik als nieuwe premier ook een be
leefdheidsbezoek brengen aan de over
zeese rijksdelen", zei mr. Biesheuvel.
"Het is een hernieuwde kennismaking
(mr. Biesheuvel bracht als lid van de
tweede Kamer al een bezoek aan de
West) die ik natuurlijk ook zal gebrui
ken om me zo breed mogelijk te oriën
teren," verklaarde hij.
Het zal Hollanders-van-hier misschien
nauwelijks opvallen, maar Indischgasten
vinden de toon van dit bericht beslist on
aangenaam, om niet te zeggen kwetsend,
ondanks de bij voorbaat goede bedoelingen.
Als iemand ons immers openlijk zou be
loven alleen een beleefdheidsvisite aan ons
te willen brengen, zouden wij koel en be
slist afwerend zeggen: „Als het alleen maar
voor de beleefdheid is, blijf dan rustig weg.
In mijn huis komen echte vrienden. Geen
hypocrisie alsjeblieft!"
Waarom moet je je "dekken op je voor
gangers" die óók naar de West gingen, en
waarom moet nadrukkelijk gezegd worden
dat je gaat om je zo breed mogelijk te
orienteren (dus om te wérken). Is er dan
nergens een brokje doodgewone hartelijk
heid? En spreekt het niet vanzelf dat elk
regeringshoofd zich persoonlijk ter plaatse
moet orienteren? Kunt U zich President
Pompidou of Premier Heath voorstellen in
zo'n gewoonweg abjecte houding van "per
missie, Pak"?
En waarom dóet zo'n Nederlandse Pre
mier dat dan?
Omdat hij al "generaties van premiers"
lang weet dat men als minister altijd op
het stoepje staat van Kamerleden en partij
voorzitters. Dat men hieronder verstaat het
"verantwoording verschuldigd zijn" aan elke
windbuil en ruziemaker die gewoon uit laag
volksverlangen "hoge omes" wenst aan te
blaffen als elke "rottige" suppoost met een
voorbarig: "Hei! Wat mot dat daar?!"
Ook (door politici beschermde) intervie
wers van krant en TV hebben er een handje
van om van die kruisverhoren (die inter
view heten) te houden voor de TV-camera,
waarop menig minister letterlijk aan de
openbare middeleeuwse schandpaal staat
voor vragen die vaak ronduit verdacht-
makend zijn en ook als zij direct ontzenuwd
worden een "lucht" achterlaten van zwak
heid, onbetrouwbaarheid en corruptie.
Om zich dan naar het kijkend publiek te
wenden met een schampere voldoening op
het gelaat die dubbel ontsiert omdat dat
gelaat meestal zo onbetekenend en onrijp
is! Het lamste van alles is dat er op den
duur bij prominente figuren een benauwde
voorzichtigheid gaat groeien, die hen tot
verliezer bij voorbaat maakt in elk contact
met buitenlandse collega's die in hun land
meer autoriteit en durf kunnen ontwikkelen.
De democratie vernielt zijn eigen leiders!
Rawit
Toelatingsexamen H.B.S. te Semarang.
Onder de candidaatjes is een pienter
Chineesje, die met vlag en wimpel
slaagt.
14 dagen later is er herexamen voor de
minder gelukkigen.
Tot grote verbazing van de toezicht
houdende onderwijzeres, verschijnt ons
Chineesje.
"Wat kom jij doen?"
"Mijn vader zegt, heb betaald. Als 2
maal examen ik ook 2 maal examen!"
Voor Juwelen en Uurwerken als
van ouds naar
Laan van Meerdervoort 520
Den Haag - Telef. 33 64 41
11
