\S2L
HET GELUK VAN HET JAGEN
IK LIET 'M GAAN
WJ'Ü
DE SOLITAIR
Het was op een vrij late middag in de
regentijd in Madatte, een grote klap
peronderneming bij Polewali in Zuid-
Celebes, dat ik door de rimboe sjokte
met mijn kaliber .351 Winchester semi
automatic, om vlees te schieten voor
thuis. Varken, of hert, eventueel een
(ver) wilde (rde) karbouw, want kleiner
eetbaar wild moet je met een kaliber
.351 niet schieten. Je maakt er met de
half-mantel kogel die ik er op had,
gehakt van met metaalsplinters voor
de spijsvertering
Het had pas geregend en nu scheen
de zon weer! Duizenden druppels glin
sterden als evenzovele juwelen aan de
bladeren en lichte dampslierten kron
kelden omhoog van de door de zon
beschenen plekken in het bos! De
lucht van de natte aarde was opwin
dend en het was of zelfs de natuur-
geestjes feestvierden, zoals alles met
een gouden gloed zonovergoten lag.
Overal hoorde ik nog de druppels tik
kelen en nu en dan ten teken dat de
tjelengs na de regenbui actief waren,
geknor en geschreeuw van een of
andere big die een lik met een houwer
kreeg wegens al te brutaal gedrag,
want dat doen varkens óók, opvoeden
Inzending van de heer
W. F. W. Schardijn,
Roemer Visscherstraat 61',
Haarlem.
De gadjah-liar (solitaire oilfant) op bij
gaande foto werd met een enkel, doch
welgemikt schot uit een voorlaadge-
weer omgelegd.
"De jacht behoort tot het zuiverste repertoire
van het menselijk geluk"
lOSé ORTEGA Y GASSET
van hun jeugd! Dit lawaai klonk uit het
allerdichtste struikgewas, zodat ik er
toch niet bij kon, zonder het hele bos
te alarmeren. De cycaden snerpten en
verderop hoorde ik het hoge kriè-iè-iè
van de boshaanook die moest ik
met rust laten met dit geweer bij me.
Al speurend liep ik dus verder, richting
heuvels, waar ik een pas afgebrande
alang alang vlakte wist te liggen en
waar ik hoopte een hert te treffen, dat
op de opkomende spruitjes af was
gekomen. Met zo min mogelijk lawaai,
op m'n Keds-schoenen, ervoor zorg
dragend dat ik eerst mijn tenen en dan
mijn hele voet neerzette. Waarom?
Wel, een tjeleng hoort ook door z'n
voorpoten! Als hij stilstaat hoort hij
elke trilling van de grond door z'n
voorpoten, want die staan verbazend
dicht bij z'n gehoororganen, bovendien
is z'n vette nek een goede geleider
van elk geluid. Net zoals ik wel eens
mijn jachtmes in de grond gestoken
heb en dan het heft tussen mijn tanden
nam om te luisteren of er wat groot
wild in de buurt was
Zo kwam ik langzamerhand aan de
rand van jungle. Dubbel voorzichtig,
de buks gereed, mijn vinger op het
Het dier was de schrik van de land
streek in de Palembangse Beneden-
landen tussen de plaatsen Lembak,
Prabumulih, Ketiau en Gelumbang. Hier
hield het op een dusdanige wijze huis,
dat de doesoen Karangendah moest
worden geevacueerd uit vrees voor
de reus. Eerst toen bekend werd, dat
'hij was geveld, kwamen de mensen
naar hun verlaten dorp terug.
veiligheidspalletje, wrong ik me voet
je voor voetje door de laatste struiken
heen naar de rand van de vlakte aan
de heuvelvoet. Eindelijk had ik een
overzicht op het open veldniets!
Nog even verdertoen trok bewe
ging aan de rand mijn aandacht
Uiterst voorzichtig draaide ik me naar
links, 't geweer draaide mee... lang
zaam aan de schouderde veilig
heid was al direct op onveilig gespron
gen!!! En daarop hooguit 15 meter
stond me het prachtigste hert in de
zon aan te staren over mijn vizier. Kop
omhoog... gewei fier rechtop... iets
achterover... oren nieuwsgierig bewe
gend... ik stond nl. onder de wind...
De bok stond volkomen ongedekt aan
de bosrand, half opzij en... wat het erg
ste was... volkomen onbekommerd! Het
was een pracht schilderij! Ik moet be-
kennnen, dat ik het plaatje niet kapot
heb kunnen maken; ik heb het heel
gelaten en ben naar huis gegaan, met
de muziek van de cycaden, het ge-
sjirp van de krekels en het uitdagend
gekraai van de boshaan.
Het hert is weggelopen, heel rustig
draaide hij zich om en verdween in het
struikgewas. Staartje kwispelde nog
even. Ik heb er geen spijt van. Zo'n
stomme jager hè?
We hebben twee dagen geen vlees ge
had thuis!
RMF
19
