iSelamatan c~Vlieuwó
Aangeboden:
Het huwelijk van
René Wassing
Bij het heengaan van Hope
Het gaat goed met
onze selamatan! Niet
alleen voldoet het
aantal inschrijvingen
aan alle verwachtin
gen, maar uit alle
spreekt de saamho
righeid van gemeen
schapszin, begrippen
waarop deze selama
tan wordt gebouwd.
Naast (de lekkerste!)'
makanans, financiële
bijdragen worden ook diensten in ve
lerlei vorm aangeboden, o.a. "meerij
den in de auto van selamatan-gangers
zonder transport". Een geweldig idee!
We verwachten dat voor deze makke
lijke transportgelegenheid voornamelijk
de ouderen en zwakken, voor wie trein-
of busreis te vermoeiend is, in aanmer
king zullen komen. Daar moet natuur
lijk over worden gecorrespondeerd en
daarom zullen we geregeld in deze
rubriek vraag en aanbod vermelden.
Het contact moet door de gegadigden
zelf worden gemaakt, schriftelijk of te
lefonisch.
Dus wèl opgeven aan Tong Tong of U
meerijden wil (vraag). Wij publiceren
dit en U wacht dus maar de reacties af.
Nadere bijzonderheden
Overigens verkeren wij met de voor
bereidingen van de selamatan pas in
een beginstadium, er valt nog niets
definitiefs te melden.
Wij beloven U echter dat U geruime
tijd vóór 28 October Uw deelnemers
kaarten krijgt toegestuurd, tegelijk met
een brochure waarin alle aanwijzingen,
over het hoe, wat en wanneer van de
selamatan, het afgeven van etenswaren
etc. etc. Dat zal dus pas October wor
den, nu eerst alleen de-vraag en aan
bod voor het vervoer.
Schrijft en vraagt U voorlopig dus
niets meer ja, wij zullen U tijdig al het
nieuws en instructies voor de grote
dag doorgeven.
Tot ziens!
Selamatan-comité.
Fam. K. Loo, Margrietstraat 7, Simpel-
veld (Heerlen) heeft 2 plaatsen in de
auto voor meerijders.
(Is nu met vacantie, terug 19 aug. dus
niet eerder schrijven).
VLIEGENDE SCHOTELS
Abonnee C. E. Johannes, Sumatrastr.
75/I, Amsterdam-Oost zou gaarne cor
responderen met andere Tong Tong
lezers over zijn hobby: Vliegende Scho
tels.
Zaterdag 27 mei zijn we even een
handje wezen geven aan twee ouwe
sobats van ons (en Tong Tong): René
Wassing en Rita Visser, die op die dag
met elkaar in het huwelijk traden.
Het jonge paar, sinds jaren verbonden
aan het Museum voor Land en Volken
kunde te Rotterdam, heeft al heel oude
speciale banden met Indonesië, waar
ook het Museum een apart warm plekje
in het hart voor heeft. Zo moeten dus
langzamerhand vele vriendschappen
gegroeid zijn, maar toen al die vrienden
en vriendinnen zaterdag op de bruiloft
kwamen, waren de wijde hallen van het
gebouw haast te klein om alle gasten
te herbergen.
Natuurlijk zorgden de Nederlandse
gamelanspelers van deze vriendenkring
voor de mooiste muziek die men zich
bij zulk een gelegenheid wensen kan.
En we zijn er nog steeds trots op dat
we destijds ons "gamelan-klasje" heb
ben opgericht. Deze eeuwenoude mu
ziek doet het nog steeds prachtig, ook
in Europa, en het geeft méér sfeer en
we zouden haast zeggen "regaliteit"
dan welk westers bandje ook. De sono
re, rijpe tonen weerklonken vrolijk door
het hele gebouw, waar de gasten zich
zonder enige stijfheid of vormelijkheid
bewogen.
Er was een juweel van een sedekah
met vorstelijke goenoengans nasi ku
ning, en er waren door vrienden ge
brachte "soembangans" dansen, en na
tuurlijk waren er erg veel cadeaux!
Meer echter dan deze vriendenkring
trof ons het feit dat het Museum door
dit echtpaar zoveel levende vriend
schappen heeft kunnen kweken, niet
in het minst onder de Indonesiërs.
Geen enkel ander museum in Neder
land heeft zo'n broederschap met Indo
nesië als dit Rotterdams museum. Hier
is een levend en creatief contact ge
sticht "for many years to come". En
we hopen dat in elk geval het echt
paar Wassing hier nog lang vele rijke
vruchten van mag blijven plukken.
T.R.
Zij heette Hope, en zij is altijd de
Hoop zelf geweest: zo mild, zo gedul
dig, zo vriendelijk, zo genadig!
Ze heette voluit Hope Ebertine Busse
laar - van Hek, namen dus die ver
kleefd zijn met Semarang. Ze was ge
trouwd met Bert Busselaar, één van de
veertien Busselaars (Max schrijft vaak
voor Tong Tong), en wie hen gekend
heeft, weet dat zij vóór al rechtgeaard
zijn: mensen die je graag tot vriend
hebt, omdat ze betrouwbaar zijn als
een rots en nooit roddelen (zoiets
wordt steeds zeldzamer).
Hope heette natuurlijk de laatste ja
ren van haar leven Oma Hope, niet al
leen voor haar kleinkinderen, maar voor
al de gasten van "huize BOS", want ze
was moeder/schoonmoeder van het
echtpaar Mülders, voorzitter en redac
trice van het bondsblad van de Bond
der Oud-Steurtjes. Daarom kwamen we
er dus zo vaak - behalve het laatste
jaar van haar leven (het 71ste) toen ze
langzaam zwakker werd en regelmatig
sukkelde met haar gezondheid. Maar
ook in die moeilijke dagen voor haar,
was ze een ideale vriendin en vol klei
ne attenties - en een vriendelijke glim
lach voor iedereen. En een zelfgemaak
te snack!
Vaak dachten we: straks zoeken we
haar weer op - en kwam er wéér wat
tussen - tot het Einde van alle Leven
er tussenkwam en nu is Hope "voor
bij".
Zoiets treft je altijd dubbel - ook al
zijn we er bij Tong Tong aan gewend,
omdat we zo graag alle trouwe sobats
van ons blad toch wel éven hadden
willen zien - en er kwam nooit wat van.
Zo is de Dood: ook tussen goede
vrienden staat Zij er plotseling als een
volslagen Finaliteit. We blijven be
droefd te moede achter. Bijna alsof
met Hope ook De Hoop ons verlaten
heeft.
Maar het is de herinnering aan de
volheid van haar leven als mens tot
haar laatste levensdag toe, die een
nieuwe Hoop voor ons heeft achterge
laten: dat wij ook zo'n rijke oude dag
zullen mogen beleven als zij!
Vervolg "Bij de voorplaat"
beden verhoren.
Historie is voor deze mensen dus
een hedendaagse functionaliteit (helpt
het leven richten), terwijl historische
figuren voor ons - Westerse ontwikkel
den - slechts lectuur zijn. En wérkelijk:
als er mensen zijn die na vier eeuwen
(Senapati stierf in 1601) nog voortle
ven in het leven van alle dag en over
de bouwvallen van vandaag oprijzen
als een machtige, eeuwen levende wa-
ringin, betekent dat in ons, feilbare
gebrekkige mensen, vermogens leven,
die enorme boven-menselijke dimen
sies hebben.
Waardoor wij eigenlijk niet "klein en
feilbaar" zijn, maar nu, "any time",
weer ontwaken kunnen tot een leven
zo groot en mooi als wij maar dromen
kunnen. Als wij maar spreken kunnen
met de geslaagde dromers van alle
tijden. Daarom: bid tot Senapati. Breng
bloemen en gebeden! Want wie groot
heid eren kan, kan de voorhof vinden
naar die grootheid.
T.R.
3
