Fonteijn Co -
HET LEVEN BEGINNEN
MET HONGER
Vlamingstraat 5, Den Haag, Tel. 11 66 77
v/h te DJOKJA
GOUDEN BRILJANTEN
schakelarmbanden markiesringen
krintjing hangers
slangen oorknoppen
colliers gezet in
(6 tot 100gr.) 22 karaats goud
toesoek konde
peniti kabaja i/nr»r»
van 22 karaats goud MIDO
22 Karaats verlovingsringen polshorloges
SEBELAH ROTAN ARMBANDEN VAN 24 KRTS GOUD (mas kertas)
TJITJAK broches in 22 KARAAT goud in étui 97,50 franco huis.
In een brief van K. Klein (die onlangs
Indonesië terug zag) lazen wij 'hoe hij
getroffen was door kindertjes van een
jaar-anderhalf jaar oud, die lopen te
bedelen op straat. Wat hem enorm
treft: mensjes die het leven beginnen
met honger, uitzichtloze honger!
Als wij dan denken aan onze eigen
beschaving, waar elke 'baby brede keu
ze heeft uit dag in dag uit de vetste
porties voedsel, beseffen wij des te
beter hoe schrijnend groot het verschil
is tussen de rijke landen en de ont
wikkelingslanden
Terwijl ik de brief van Klein doorlees,
valt mijn oog op de krant van vandaag:
het minimumloon in Nederland is opge
trokken tot 860,60 per maand (stel
je eens voor: Rp. 86060 'in Indonesië!)
en Frankrijk staakt op last van het
communistisch vakverbond om de mi
nimumlonen te krijgen op 1000 Francs
per maand.
Kijk eens, hoe ook de arbeidersklas
sen ijverig mee werken om de wereld-
kloof tussen arm en rijk steeds groter
te maken (omdat we anders "verrekken
van armoe" zegt iedereen). En nog
steeds zingen wij in het Westen de
lof van het "proletariaat van alle lan
den ter wereld", terwijl wij weten dat
de arbeiders van het Westen hun rijk
dom in stand houden ten koste van de
arbeiders van het Oosten (en Afrika en
Z. Amerika). Eens, toen ik nog onder
wijzer in Amsterdam was, heb ik voor
een arbeiders auditorium het verschil
vervolg van:
"Kinderen niet altijd en overal een zegen"
landse demografen lopen tot 10% van
het arbeidspotentieel ruwweg gesteld
op 40 miljoen zielen, waarbij in aanmer
king moet worden genomen dat om
streeks de helft van de bevolking thans
beneden 20 jaar is en de Indonesische
regering 10 jaar aanneemt als de on
derste grens der werkbaarheid. Daar
naast schatten diezelfde bronnen de
gedeeltelijke werkeloosheid op een cij
fer dat in sommige gevallen boven een
derde van de totale werkbare bevol
king ligt; zij veronderstellen 'bovendien
dat het werkloosheidspercentage in de
grote steden 20 a 25 boven dat op
het platteland ligt. Welke waarde men
ook aan deze cijfers hecht, er is geen
motivering nodig voor het besluit van
de Indonesische regering bij het vast
stellen van het jongste Vijfjarenplan
(1969-1974) naast de verhoging van de
voedselproduktie - rijst - de 'bestrijding
van de werkloosheid top-priority te
■verlenen. De resultaten van de pogin
gen tot bevordering van de rijst pro-
duktie zijn tot dusver zeer bevredi
gend; die van de bevordering van de
toename van de werkgelegenheid min
der overtuigend.
J.H.R.
(wordt vervolgd)
in status geschilderd tussen een door
snee arbeider in Nederland en een dito
in Djakarta (zonder electriciteit, water
leiding, sociale zekerheid, met auto'tje,
TV, betaalde vacantie in het buitenland,
enz. enz. enz.). Ik 'besloot lachend: ver
geleken met de arbeiders in Azië is de
arbeider van het Westen een kapitalist!
Ach ja, natuurlijk lachten we allemaal.
Maar we gaan tóch wel voort met Azië
op te monteren en rijkdommen en "ge
lijke rechten" te 'beloven en onszelf te
prijzen omdat we zo sympathiek en be
grijpend zijn
Elders schrijft Klein in zijn brief:
alles even blijmoedig ondanks
dat er bij velen bittere armoe heerst..."
Dat is nog steeds iets wat wij ons van
vroeger herinneren: de ongelooflijke
moed van dat bruine volk om zijn leed
te verbergen, om vriendelijk te lachen,
hoewel het soms zó arm is, dat het
"normale patroon" van armoe ont
breekt: zich ervoor schamen. Omdat
het een zó normale status voor hen
geworden is, dat ze zich iets anders
niet ter vergelijking kunnen 'indenken.
En zoiets treft een "man die terug
komt" uit Indonesië natuurlijk het grie-
vendst: dat hier in onze westerse rijk
dom gewoonweg schaamteloos gejankt
en gekankerd wordt om "tekorten" ter
wijl men blind is voor zijn rijkdommen...
Ik hoop dat U begrijpt dat ik 'hier
geen volksaarden vergelijk om,aan te
wijzen wie superieur is en wie inferieur.
In het Rijk van de Honger Jwaarover
velen nog de schouders ophalen: „het
IS nu eenmaal zo", en NIETS voor hun
medemens voelen), valt ons alleen
maar op hoe gering de bereidheid AL
TIJD is om te denken aan de door het
Noodlot getroffen adiks.
En zijn wij er trots op dat deze arme
Tong Tong eindeloos denkt aan het
verre volk in Indonesië, waar wij op
allerlei manieren regelmatig wat naar
toesturen. Niet omdat we ons ver
beelden dat ons luttele gebaar veel
helpt in de nood, niet omdat we hopen
dat harde rijke mensen mild worden,
mar omdat wij mee willen helpen het
zaad van de hoop te planten, altijd en
altijd weer.
Omdat dit het enige waarlijk menselijke
is in de zonder erbarmen voortdurend
terugkerende tijden van armoede, die
de mensheid teisteren. Help ons men
sen maken!
T.R.
VILMA
Jeugdherinneringen uit Jogja f 3,90
f 0,50 porto.
11
