"Wat kan ik geven?"
^AMATM^
Toko en Boekhandel
Tong Tong
Iedere dag open van 9-4
'sZaterdags dicht t/m
22 september
i.v.m. vacantie personeel
Tjalie niet wel en toch
op reis
Ook al komt de Selamatan van 28 Oc
tober in Tong-Tong natuurlijk niet vaak
ter sprake, bij ons op kantoor wordt er
met heel wat klanten van de Toko veel
meer over gepraat. Verwachtingen
worden uitgesproken, naar ónze ver
wachtingen wordt gepeild - men pro
beert er allemaal "naar toe te denken".
Dan valt op, dat a. schrikbarend weinig
mensen sedekabs zelf hebben meege
maakt; b. niemand een sedekah (voor
welk doe'l ook) heeft gegeven of zijn
personeel ten geschenke gedaan. Maar
allemaal dénken, dat zo'n organisatie
heus wel "van zelf loopt" als de van ie
der veronderstelde goodwill en goed
geefsheid immers aanwezig zijn.
Maar men vergeet dat een Indonesi
sche samenleving - al sinds eeuwen en
eeuwen met sede'kahs opgegroeid -
toch heel wat anders is dan een Indi
sche - zeg: Europese - samenleving.
Een Selamatan is een stuk Oosterse
filosofie! Ikzelf heb van min of meer
nabij heel wat selamatans bijgewoond
en heb achter de coulissen gekeken.
In gemoedelijke gesprekken met ibu
zus en kakak zo zo'n selamatan al
maanden van te voren zien "groeien".
Waarbij de initiatiefnemers a. in heel
wat peilingen bij toekomstige bezoe
kers al van tevoren wisten of met vrij
grote zekerheid konden gissen, wat er
alzo van vele kanten ter tafel zou ko
men; b. al gauw kon dus een vrij goede
taxatie gemaakt worden van wat er
voor 80% geserveerd zou worden. En
de ontbrekende 20% kwamen de initia
tiefneemsters overeen zélf te fourne
ren. Dat betekende dus voor deze da
mes in de laatste week stevig aanpak
ken. En zeker was het geen affaire, die
alleen de vrouwen aanging. Zij wisten
gerust wel menige "bapak" met een
wenk of suggestie er toe te brengen
een flinke leverantie of een geldsbe
drag ter beschikking te stellen.
Als de organisatoren bij ons zouden
kijken, hoeveel bij onze selamatan al
"van te voren bekeken" kan worden,
dan zou ze bijna de schrik om het hart
slaan. Tussen de 500 en 600 gasten ko
men; pas veertig mensen hebben toe
gezegd wat ze aan gerechten leveren
zullen. Daar zijn zeker ettelijke milde -
zelfs zéér milde - schenksters bij, maar
voor verreweg de meeste gasten moet
de maaltijd nog uit de grond gestampt
worden.
Weet U waarom? Verreweg de meeste
mensen kunnen (door allerlei oorza
ken) niet met makanan voor de dag ko
men. En natuurlijk zullen wij er niemand
op aankijken, die alleen met een keti-
moen of een flapje sambal voor de dag
komt. Maar als honderden mensen niet
verder reiken dan tot dit minimum, ko
men we straks lelijk knijp te zitten!
In dit stadium van ontwikkeling van de
selamatan wordt alvast één verschil
tussen de Indonesische en de Europe
se samenleving duidelijk: de Indonesi
sche selamatanhouders denken hele
maal uit zichzelf: wat kan ik GEVEN?
De Europese samenleving denkt: wat
zal ik straks ETEN?
Zoals gezegd: deze instelling is logisch
omdat Indischgasten bij selamatans
practisch altijd toeschouwers zijn ge
weest.
Nu, in Europa, althans bij onze eerste
Tong-Tong selamatan moeten wij nog
LEREN hoe wij denken moeten. Dat -
is - moeilijk!
Toch zijn de initiatiefnemers niet be
zorgd. In de komende weken zullen al
vast van heel wat kanten girootjes bin
nen komen stromen van mensen, die
beseffen dat er inkopen gedaan moe
ten worden - en dan zullen er ettelijke
gasten zijn, die beseffen: te deksel! Ik
kan best zelf ook wat maken, i.pl.v.
alleen wachten tot een ander wat doet.
Want het eerste geheim van de Sela- -
matan is nog steeds hoe schoon het
feest van het "Tafeltje Dekje" ook lijkt,
het is géén sprookje, maar het resul
taat van Werk en Samenwerking.
En misschien komen op dit moment
vele lezers tot het inzicht dat ERG
VEEL van het goede leven en de broe
derschap in Indonesië méér waren dan
een ge'baar en een gulle lach alleen,
maar hard werk van ernstige, verant
woordelijke mensen.
ALLES in het leven dat goed en mooi
is, is het resultaat van Begrip en Werk.
Wat denkt U, lezers, zullen wij met een
geslaagde Selamatan tonen dat wij
geen dromers zijn, maar ook kunnen
DOEN?
Am - ba - ti - ra - ta AJOü!
T.R.
ATTENTIE!
Met ingang van 1 sept. gaan de
post-tarieven weer een sprong
de hoogte in.
brieven van 30 ct op 35 ct
briefk. van 25 ct op 30 ct
drukwerk van 20 ct op 25 ct
De abonnementsprijs wordt
voorlopig niet verhoogd!
Tjalie moet het rustig aan doen. Tjalie
gaat met vrouw naar Indonesië.
Is er geen (schijnbare) tegenspraak
tussen deze 'beide berichten?
Laat ons beginnen met te zeggen dat
de medici geen enkel bezwaar hebben
gemaakt tegen Tjalies' reisplannen. In
tegendeel, gezien de aard van zijn ziek
te moet hij zich weliswaar hoeden voor
te grote lichamelijke inspanning, maar
zij verwachten van het - tijdelijk - sta
ken van zijn werkzaamheden aan de
redactie juist een verbetering van zijn
toestand. De dagelijkse routine, de
druk van allerlei omslag valt van hem
af, nu hij naar Indonesië is vertrokken
en de Haagse redactie voor enige tijd
kan vergeten. Misschien vergaat het
hem als de oude dame, wier kleinzoon
ons schrijft:
Mijn grootmoeder kwam in 1933 op
63-jarige leeftijd met een hartinfarct
bij ons thuis in Den Haag. Tegen
alle verwachting zat ze een half jaar
later weer overeind. De artsen ga
ven haar nog vijf jaar als ze zou le
ven in een stoel in de serre, met
haar kanariepiet. Ze prefereerde
een bootreis naar Indië "om haar
zoon nog eens te zien" in Batavia.
Daar aangekomen ontsnapte ze na
een half jaar aan alle waakzaamheid
en toerde per Chinese bus over Ja
va naar Banjoewangi, stak per
vlerkprauw over naar Bali, waar ze
na een verrukkelijk ongedwongen
verblijf onder de bevolking uiteinde
lijk werd (op)gevangen. Vlak voor
de oorlog kwam ze naar Holland te
rug, overleefde die, en overleed
eerst in 1963 op 93-jarige leeftijd.
Haar motto was: het Leven houdt er
van geleefd te worden
Zo ziet u maar weer, lieve lezer. Een
zorgeloze vacantie, zonder de spannin
gen die het "normale" leven ons op
legt, kan ook voor Tjalie alleen maar
winst opleveren.
J.H.R.
GLIMLACHJES
Op een giro een bijdrage voor onze
a.s. Selamatan. Uitgetypt door een
Hollandse typiste van de bank als;
"storting Sla me dan".
3
