RAPAT VAN ,DJOKJANEZEN'
.rijen dik voor de deur in de regen te wachten.
Allerwege blijde ontmoeting en herkenning.
Het is opmerkelijk en verheugend dat
er in de laatste jaren zoveel reünies
worden gehouden van allerlei Indische
groeperingen b.v. van de Dodenspoor-
weg, diverse Jappenkampen, scholen,
sportclubs, plaatsen en streken, alle
met de gemeenschappelijke gedachte:
Vergeten doen we niet, of: Wel uit het
oog, maar niet uit het hart. De grote
vraag bij het organiseren van een re-
unie als deze, waarbij meer dan 480
personen waren, is: Hoe doe ik dit?
Van de fele factoren, waarvan een goe
de uitslag afhankelijk zijn, noemen we:
Hoe krijg je voor de eerste keer een
voldoend aantal reünisten uit heel Ne
derland bijeen, waarbij ook familie en
belangstellenden niet over het hoofd
mogen worden gezien? Véél, véél cor
respondentie via via
Het bepalen van het meest gunstige
punt van samenkomst, bespreken van
een zaal of andere gelegenheid, het
vinden van een ensemble dat passende
muziek speelt.
Vind een uitgesproken goed Indisch
restaurant dat kan zorgen voor een
maaltijd, die bij iedereen in de smaak
valt.
Indeling van het dagprogramma, zo
dat letterlijk niemand zich hoeft te ver
velen.
Vierhonderdtachtig man "organiseren",
dat is dus de grootte van een Indisch
bataljon, daar is iemand voor nodig
van de kwaliteiten van een majoor of
overste. Met 'n hele staf van officieren
en onderofficieren plus een administra
tie-kantoor! Heeft U er nu een idee van
hoe veelomvattend zulk werk is? En
dus ook hoeveel bijzondere talenten
zitten in menig onopvallend burgertje
dat "uit heimwee" oude vrienden bijeen
trommelt?
En wat de vrienden betreft: welk een
trouw en vriendschap voor een voor
bije stad moet het zijn, die zóveel
mensen bijeenbrengt van heinde en
verre, en tegen zovele opofferingen
en kosten! Al ben je helemaal niet bij
bels aangelegd of zo, je denkt als je
hoort van die reünies tegen wil en
dank aan "En zij gingen allen om be
schreven te worden, een iegelijk naar
zijn eigen stad" van Lucas 2. Er zit
waarlijks iets essentieel goeds en
moois in!
Is de reünie een daverend succes zo
als deze, dan worden er al gauw plan
nen gesmeed voor de volgende, zo
mogelijk NOG gezelliger samenkomst.
Zo werd er in dit kader op 7 april jl.
een "Reünie Djokja" in Rotterdam ge
houden, georganiseerd door de heren
Wim H. Bos en Hans Maitland. Wij zijn
- als niet-Djokjanezen - niet van de
partij geweest, maar hoe daverend het
wel was, kunnen we opmaken uit de
foto's van Drs. R. L. Mellema en de
ooggetuigen-verslagen van de twee
jeugdige hostessen Ike Roelfsema en
Annemarie Bos. Het woord is aan de
dames:
Verslag 7 april 1973
Om een uur of 12 kwamen mijn vader,
moeder en ik op ons dooie gemak aan
gereden, om rustig de boot in orde te
brengen. Dat „rustig" kan weggelaten
worden, want we waren nog geen vijf
minuten aan boord, of de eerste gas
ten stonden al te trappelen van onge
duld. Een uur later stond men twee
rijen dik voor de deur in de regen te
wachten. De mensen, die binnen waren,
dromden samen voor de deur, terwijl
Ike Roelfsema en ik als plicht hadden
de mensen vriendelijk, doch zeker naar
.er werden groepjes gevormd..
.het was een gekakel van jewelste.
