VAMU NEDERLAND
Schrijven op school tijdens Ot en Sien
PASAR MALAM
AMSTERDAM
Vis pedis (heet)
Kip pedis (heet)
Vlees pedis (heet)
De eerste streepjes werden op de lei
gezet. Met een erg spits geslepen grif
fel, zo eentje met een bont papiertje
omwikkeld. Op je eerste schooldag
was je gewapend met sponzedoos en
leilap. Meestal had je de sponzedoos
niet erg lang; eerst bewaarde je er al
lerlei rotzooi in en later raakte je hem
automatisch kwijt. Het sponsje was ook
geen lang leven beschoren; het viel al
gauw uit mekaar en dan was een leilap
veel handiger in het gebruik. De leien
waren eigenlijk lamme dingen om mee
te werken, vooral in de 6de of 7de
klas; dan werd de lei meestal gebruikt
voor het maken van koeien van vorm-
sommen.
Wegwissen van het geschrevene ge
beurde met de blote hand, soms met
spuug of wel klassikaal. Dan had juf
of meneer wel gezorgd voor b.v. een
afgedankte odeklonjefles met water ge
vuld, en de pipet (lieveling) van de
leerkracht ging dan vlug rond om over
al water te tjrotten op de leien. Soms
belandde "bij vergissing" zo'n tjrot wel
eens naast het doel, maar dat droogde
snel genoeg op. Het opbergen van de
leien was ook een punt. Op zij van
elke bank was een koperen knop vast
geschroefd om de lei eraan op te han
gen, maar ja, de touwtjes begaven het
wel eens op erg ongelegen momenten.
Sommige leerkrachten lieten de leien
wel eens in de la bewaren en om ka
baal te voorkomen, werden de leien er
met een soort ceremonieel uit gehaald.
Leien vast", was het eerste comman
do. Even alle boeken en overige ballast
in de la weg schuiven. Dan was het:
"Leien op tafel, ik wil NIKS horen."
Natuurlijk waren er altijd suffers, die
de lei lieten glippen. Dan begon het
werk. Vooral de meisjes waren experts
in het mooi slijpen van de griffels.
Daarvoor had bijna elke „kip" een
aparte slijpsteen op de gang of op
een tegel van de galerij, een vast
stekkie, dat ze desnoods met veel haar-
plukken tegen elkaar verdedigden,
zulks tot grote vreugde van de jongens.
Maar je voelde je toch altijd vereerd,
als een "keet" je een prachtig geslepen
griffel aanbood, hetzij op bestelling,
hetzij uit adoratie, hetzij als dank voor
bewezen diensten zoals voorzeggen.
Elk jaar kwamen van het Departement
de nieuwe leien, die dan door de
schoolbediende keurig van lijntjes wer
den voorzien. Je had ook de Duitse
FABER-griffels, maar die werden haast
nooit gebruikt, omdat ze veel te broos
waren. Als je met inkt moest werken,
kreeg je een van de drie soorten: Wil
lem III, drie gaatjes, "schelvis" pen (in
de vorm van een vis) of de kroontjes
pen van nu.
Inktlappen gebruikten we haast nooit:
de natte pen droogden we af aan onze
zwarte kousen, eigen haardos of de
vlechten van het meisje vlak voor je;
er waren er ook, die de pen aflikten
en aan het eind van de schooldag een
blauwe tong als een Chow hadden. In
die tijd was een vulpen (Swan of Wa
terman) een begerenswaardig object,
ofschoon soms onbetrouwbaar: ze lek
ten vaak. En dat op die witte pakken!
Er waren ook Japanse vulpennen die
nooit lekten. Omhulsel was van bam
boe - echt waar - de pen was van glas
- echt waar - en die had de vorm van
een blimbing. De inkt ontsnapte langs
de gleufjes. Het duurde wel even, voor
dat zo'n glazen pen was gesleten naar
je manier van schrijven. Het enige on
handige was het vulmechanisme: in de
houder bevond zich een beugel, die op
het reservoir drukte en zo kon je het
ding vullen.
Laat me eindigen met de grootste grief
te noemen, die ik tegen griffels had en
heb. Het afgrijselijke knerpende geluid,
dat ze soms maakten. Er waren er, die
dat met opzet deden, soms tot afgrijzen
van de juf en anderen en als ik er
alleen maar aan DENK, doen m'n
tanden zeer en lopen de rillingen over
de rug van
V. N. Moens
rrterfresH b.v Ami
De vierde Pasar Malam Amsterdam regis
treerde duidelijk de stijgende populariteit van
de hoofdstedelijke Pasar Malam omdat reeds
op de 4de dag de 50.000ste bezoeker werd
geregistreerd. Ook waren de standhouders
méér dan tevreden over hun omzetten. Een
succes van deze Pasar Malam was dé lste Indo
nesische filmweek, die er werd gelanceerd met
een aantal originele Indonesische films met
Engelse ondertiteling)
Al valt het overigens de meesten niet meer op,
WIJ vinden dat het typisch Indonesische ka
rakter meer en meer te loor gaat, terwijl de
Gordel van Smaragd toch zo enorm veel te
bieden heeft aan folklore en cultuur. Zo
"assimileren" ook de gerechten in de eetstand
jes meer en meer minder gurih, minder com
pleet, minder pedes), maar de doorsnee be
zoeker blijft toch tevreden. Een duidelijke
karakterverschuiving der Pasar Malams heeft
duidelijk plaats.
NEUSHOORN OPERATIE
Ems Zwier neemt voor de boekhandel
een bestelling op en we lezen op het
papiertje: "1 Neushoorn operatie voor
mevr. K." Waaruit we concluderen mo
gen dat Ems nog zeer onder de indruk
is van wat Lenny Kuhr op het station
Haarlem is overkomen (met de daaruit
voortvloeiende neus-operatie). Kassian
mevr. K. We hebben haar als troost
toch maar het boek "Operatie neus
hoorn" gestuurd!
Wateringen, Telefoon 01742 -32 80
De Boogie-Woogie is onze serie diepvries kant en klaar gerechten.
Wij beginnen met:
Prijs f 2,50 per bakje
Verkrijgbaar bij Toko Bandung, Amersfoort - Toko "Mampir", Vlissingen
VRAAGT ERNAAR BIJ UW EIGEN INDISCHE WINKEL!
17
