VACANTIE EN RECREATIE TOEN EN NU
En wat er in de omgeving te zien is
doet soms Uw adem stokken door de
overweldigende pracht van de natuur,
de bergen, de meren, de dorpen en
rijstvelden, kortom alle schoons, dat
de vlakte van Garut U te genieten
geeft - en zo zijn ze er bij dozijnen te
tellen.
Straks als deze oorden bevolkt worden
door juichende, levenslustige en blijde
vacantiegangers, dan heeft alles als
bij toverslag een heel ander aanzien
In de Europese vacantie-oorden zijn
en blijven wij toeristen en voelen wij
ons als zodanig. Daér werden wij door
de bevolking én door de natuur volle
dig, zowel lichamelijk als geestelijk
opgenomen in hun levensritme, omdat
wij weten dat het ook onze "Tanah
Air" is d.i. "het Land van ons vrucht
water", hetgeen een juistere definitie
is dan "Vader- of Moederland".
Ja, zo reisden wij toen in onze vacan-
tiedagen naar de tientallen recreatie
centra, de stranden en jachtrevieren,
fabrieken of ondernemingen, waar fa
milie U wachtte.
Op bijgaande foto ziet U één van die
vacantie-oorden. Het is er niet luxueus
of mondain, ja het ziet er zelfs armoe
dig en ongezellig uit. Geen zonneba
dende, in bikini's getooide vrouwen
ziet men er, geen café's of restaurants,
geen bioscopen of speelgelegenheden,
niets van dat alles, maar toch wil ik dit
stukje recreatie voor geen geld ruilen
tegen de Cöte d'Azur of de Costa Bra-
va. Geef mij liever een goddelijk sma
kende slok deganwater dan een peper
dure cocktail.
Alles, het personeel, het materiaal, de
gebouwen en de KUNSTwerken van
dit onvolprezen bedrijf was prima tot
in de puntjes af.
Hel meer van Lèlès op de vlakte van Garut.
Een 2-C-Exprestreinlocomotief der Staatsspoorwegen.
Over wat de vacantie's de mensen nu
beloven, daar weet men door de vele
reclames van de reisbureaux alles af,
maar wat het toen geweest was, daar
wil ik het een en ander over oprakelen.
Bijgaande foto toont de beroemde
2-C-Exprestreinlocomotief der Staats
spoorwegen, welke dienst soms sma
delijk als "Selama Susah" "altijd in
de zorgen", ja zelfs als "Sudah of
sampun Sèda "al morsdood" werd
bestempeld, maar door zijn bewonde
raars genoemd werd: "Selalu Senang"
altijd plezierig" en door the man in
the street: "Sepoor Sambarkilat"
"Bliksemtrein", hetgeen hij in feite ook
was.
Als het Indië van toen op iets trots
mocht wezen, dan zijn het wel deze
expres- en sneltreinen, die toen in de
twintiger en dertiger jaren de meest
moderne en snelste waren van geheel
Z.O. Azië en dat wil wat zeggen. Een
treinreis was altijd een gezellig en
opwindend avontuur, vol van blij leven
en bedrijvigheid, dat op elk station
afwisselt, terwijl bij het verlaten van
het ene, men zich reeds kon verheu
gen op de specialité's van het komen
de station. Voor nog geen tientje kon
men zich een reisgenot kopen van
ruim 12 uren, zich uitstrekkende over
een afstand van bijna 1000 K.M., met
alles wat men er in dat tijdsbestek in
kon beleven.
Reeds bij het vertrek staat men be
wonderend naar de reuzenloc te kijken
("a thing of beauty is a joy for ever"),
die straks voorbij Pegadènbaru met
een 100 K.M.-vaart Cheribonwaarts
voortdenderd, kolkende stofwolken en
rook achterlaat.
Immers niet voor niets noemden velen
onzer zich "Anak Betawie", Arèk Su-
robojo", "Botjah Semawis", "Tolé Solo
/Djokja", "Budak Palembang" of "Bu-
jung Padang", hetgeen in het kort be
duidt, dat wij behoren tot de "Benih"
"Zaad" of "Golongan" "Ras" van
Madjapahit", de naam met zijn ma
gische klank en wier geest nog voort
leeft in de harten en geesten van 't gros
onzer Indische groep, waar ook ter
wereld, omdat wij door banden des
bloeds via onze Moeders, Nènèks,
Mojangs en Bujuts hecht ermede ver
bonden zijn.
Moge de komende vacantie U wel be
komen, dat wenst U toe,
W. F. W. Schardijn
20
