Regeringsjubileum
WIJ WAREN FOUT
ATTENTIE
Wij maken onze lezers erop at
tent dat per 1 september a.s. de
briefporti weer verhoogd worden
en wel tot f 0,40. Wilt U s.v.p. bij
het frankeren van Uw brieven
rekening houden met het nieuwe
tarief? Strafporti tengevolge van
aan ons gerichte, te laag gefran
keerde brieven brengen voor ons
op den duur grote extra kosten
mee
Bij het Regeringsjubileum van onze Koningin gaan de gedachten van zeer vele Indischgasten
ongetwijfeld veel verder terug. Naar de tijd van uliaantje met lang haar"zoals zij op Haar
beurt op het witte doek verscheen bij het vertonen van de portretten van de Koninklijke Familie
vóórdat de film begon. Terwijl dan een artistieke Njoo of een gewillige Jan van de blanda-
kompie het Wilhelmus speelde op de ouwe gammele piano in de "Bi", verschenen dan plecht
statig op het doek de beeltenissen van H.M. de Koningin Wilhelmina, Z.K.H. Prins Hendrik,
H.K.H. Koningin Emma en tot slot "Juliaantje"Het Wilhelmus werd door de heren in de zaal
altijd stram in de houding aangehoord.
Wat een wonderlijke, ver-affe tijd! Toen het begrip "hormat" nog bestond in vele vormen.
Toen het nog bestond IN ONS - en af en toe nog terugklinkt als een echo als we het woord
Koningin horen uitspreken. Hebben we het écht beleefd?Soms is het leven alleen maar
een soort droom.
Wanneer dit nummer van Tong Tong
verschijnt, staat de viering van het
25-jarig regeringsjubileum van onze
Koningin voor de deur. Dit is een zinvol
gebeuren, zoals de viering van zulk een
jubileum in het leven van doodgewone
burgers passend en juist is. Zou dan
een kwart eeuw werkzaamheid in een
zo hoge functie als die van staatshoofd
niet een zaak zijn, waarin het gehele
volk zich verheugt? En zeker, wanneer
de jubilaresse zich mag koesteren in
de reputatie van onkreukbaarheid, wijs
heid en beminnelijkheid, die onze vor
stin geniet. Wij voegen onze eerbiedige
gelukwensen bij de vele, die de ko
ninklijke jubilaresse in deze dagen zal
ontvangen. Eben Haëzer - tot hiertoe
heeft de Heer ons geholpen, zoals
menig oude gevelsteen nog getuigt.
Ook wie zich vrij weet van elke reli
gieuze overtuiging zal de diepe zin
van dit woord proeven.
Natuurlijk 25 jaar "iets" zijn is op
zichzelf geen verdienste - evenmin als
oud worden - maar het feit biedt een
goede gelegenheid, hetgeen achter ons
ligt te overzien: onze grotere of kleine
re verdiensten, onze fouten en tekort
komingen, de zegeningen van het lot
en de slagen die het ons toebracht.
Van dit standpunt uit gezien is er alle
grond tot dankbare herdenking van
hetgeen in de afgelopen kwart eeuw
geschiedde. Vanuit een dieptepunt in
de geschiedenis zijn wij, Nederlanders,
opgeklommen tot hetgeen 25 jaar ge
leden een haast onvoorstelbaar hoog
tepunt leek.
Wat vanuit dit standpunt gezien een
viering zou kunnen zijn, waaraan alle
Nederlanders eendrachtig zouden kun
nen deelnemen, in optocht of ceremo
nieel of in de rust van de binnenkamer
dreigt intussen een demonstratie te
worden van de traditionele verdeeld
heid die onze grootste nationale on
deugd schijnt te zijn. Als deze regels
geschreven worden is het tumult in
volle hevigheid losgebarsten. De oude
controverse: monarchie of republiek
als de staatsvorm die de beste waar
borgen tot ontplooiing van de nationale
krachten biedt is - gelukkig - al jaren
op de achtergrond gedrongen. Hoe
men zich principieel ook opstelt, ieder
schijnt zich neergelegd te hebben bij
het feit, dat Nederland een koningshuis
telt en vele Oranjes zich de hoogste
titel waardig hebben getoond. Zeker
geldt dit voor de twee vrouwen, die
nu driekwart eeuw de kroon hebben
Door een onbegrijpelijke en betreurens
waardige verwarring in berichtgevingen
hebben wij in ons nummer van 15 Au
gustus op pagina 5 melding gemaakt
van het overlijden van de heer Ringro-
se, wat NIET het geval blijkt te zijn.
Het blijkt achteraf zelfs niet eens meer
te reconstrueren hoe zo'n ellendige
vergissing gemaakt kon zijn, al heeft
de extra drukte door de vele vacanties
van personeel en een ongewoon groot
aantal schokkende overlijdensgevallen
er zeker mee te maken gehad. Overi
gens helpen we graag geloven dat zulk
een bericht juist een voorteken voor
een lang leven moet zijn. We hebben
de heer Ringrose in elk geval oprecht
"Sindhabad!" (leef lang!) toegewenst,
ook uit naam van de vele goede vrien
den van onze sobat van Jogja
gedragen.
Hun optreden is boven critiek verhe
ven: Wilhelmina is met recht de Moe
der des Vaderlands genoemd; haar
dochter zijn de zware beproevingen
van de eerste helft dezer eeuw goed
deels bespaard gebleven maar ook
Juliana, opgetreden in de jaren van de
crisis, die tot Indonesië's onafhankelijk
heid zouden leiden heeft zich haar
bijzondere plaats in de samenleving
waardig getoond. Haar reis naar het
voormalig Nederlands bezit aan de
evenaar heeft bij hen, die eens haar
onderdanen waren, de toenadering vol
tooid tussen twee volken, die voor
eeuwig van elkaar gescheiden leken.
Tegen de achtergrond van hetgeen
zich in 25 jaar afspeelde lijkt al het
gekibbel, dat zich thans voordoet over
de wijze en de omvang van het eer
betoon, dat men de jubilaresse wil
brengen, belachelijk en minderwaardig.
Het is ver beneden de waardigheid
van ons volk. Het is niet in de eerste
plaats een hoge vrouwe die men gaat
huldigen, het is het symbool van vrij
heid en onafhankelijkheid, van bloei
en opgang van de Nederlanden in een
kwart eeuw, dat men in deze dagen
mag herdenken. Het gekrakeel over
hetgeen men nu precies zou moeten
doen of laten werpt een schril licht
op hetgeen Nederland meent aan zich
zelf verplicht te zijn op een nationale
gedenkdag. Geen taak is moeilijker,
dan waardig te bedanken.
J.H.R.
3
