€r waó eenó
ik
hè?"
ik
TAWANGMANGOE
Tja, dat was de tijd dat men nog "keurig
feesten" kon zonder dat het wat bijzonders
was. Omdat men zijn beste kleding correct en
tóch met nonchalance dragen kon. En damast,
tafelzilver en kristal op tafel konden zijn zon
der dat het "bourgeois" genoemd kon worden,
omdat het gewoon „in stijl" was. Niet chique
of "upper-ten"maar normale feestkleding.
Toen b.v. ook de jazz-bands in correcte smo
king gestoken waren en het dragen van dinner
jacket en gabardine variaties waren van gelijk
waardigheid.
Dit was het diner van het IEV-Semarang in
1936. Wie staat nog op dit plaatje?
Zo beginnen de sprookjes, die wij vroe
ger lazen en die onze kinderen nu nog
lezen. En altijd eindigen die dan, vaak
na veel moeilijkheden of verdriet, nog
heel goed voor de betrokkenen.
Ik hoop dat, na mijn verhaal, het ook
zo zal gaan aflopen voor mijn meisje
in dit verhaal.
Er iseen Soendanees meisje
geheten, Agatha Rosyati. Zij wordt 19
jaar oud en studeert. Verder heeft zij
ook nog voor een zusje van 16 jaar te
zorgen die, op de middelbare school
gaat.
Tot nu toe verdiende zij met vertaal
werk en als hulp in de bibliotheek van
Corrie Saptodewo net genoeg om het
hoofd boven water te houden, en vol
gens onze begrippen nog uiterst ar
moedig.
Door veranderde werktijden van de
bibliotheek is Agatha nu die betrekking
kwijt en zit nu zwaar in de zorgen
omdat, dit haar voornaamste inkomen
was.
Incidenteel, heb ik haar enige malen
geld gestuurd maar, ik kan dit niet
volhouden omdat ik, reeds enige per
sonen in Indonesië heb geadopteerd.
Agatha en haar zusje zouden met een
bedrag van 50,'s maands uit
de brand zijn geholpen. De meisjes zijn
Rooms Katholiek.
Wie wil(len) deze meisjes adopteren?
Agatha kent naast het Indonesisch ook
nog wat Engels.
Alhoewel ik in principe bereid ben de
geldzendingen te verzorgen zie ik lie
ver, dat de gever(s) dit zelf doen omdat
ik, nu al handen tekort kom met het
voldoen aan de vraag naar kleding.
Het geld kan via de P.T.T. middels een
internationale postwissel naar Indone
sië worden gestuurd.
Het adres is: Agatha Rosyati - Jln. Ir. H.
Juanda 271, Bandung, Indonesia.
Wanrïeer nu 4 of 5 gezinnen deze meis
jes adopteren is dat niet zo zwaar. Het
kost dan 12,50 p. mnd. Praat eens
met elkaar hierover, als jullie gezellig
een kopje koffie toebroek drinkt, en ik
hoop van ganser harte dat, voor deze
Soendanese meisjes, een sprookje
waarheid mag worden.
Chris
Alles gaat zijn cirkelgang
6 jaar"Papa, Mama, hoe moet
dat?"
16 jaar"Oh, wat zijn jullie toch
ouderwets met dat zó te
doen!"
26 jaar"Hoe doen jullie dat nou,
36 jaar"Hoe moet dat? Hoe zou
den jullie dat doen?"
46 jaar"Hebben we dat nou wel
zo goed gedaan als jullie?"
56 jaar"Oh Grote God, waren
jullie er toch nog maar.
Hoe in Hemelsnaam moe
ten we dit doen??"
M.M.
Een man nam een foto van het zwem
bad in TawangmangoeEcht, ik
Moet hier even over schrijven.
Op de achtergrond staat een kleine
pondok. ONZE pondok, waar wij jaar
in- jaar uit logeerden. Met deze kiek
schoot de fotograaf recht in mijn hart,
hij krikte er ontzettend veel herinne
ringen mee open. Staat de uitkijktoren
er nog? Daar verloor ik op een haar
na twee wijsvingers tussen een ijzeren
klapstoel.
En hoe is het met de speeltuin gesteld?
Met name de draaimolen? Bij het val
len van de avond verzamelde de jeugd
van Tawangmangoe - uit de jaren '35-
40- zich rond die befaamde draaimolen.
Ze kwam van alle kanten toegestroomd.
Ik herinner mij Anna Bella. Zij was
anders dan wij. Misschien alleen al
door haar zwoele naam. De zussen Ans
en Frans Brand van "onder aan het
voetbalveld". Onze sproetige Hans van
Nieuwenhuyzen, mijn eerste vlam, waar
ik uren mee piano speelde in het café
van Paulsen. Walsen van Strauss, vier
handig, hij melodie, ik pedaal en bege
leiding. Vooral dat pedaal werk over
trof alles, 't was pompen of verzuipen.
En dan waren daar de onvolprezen
broer en zus - Jan en Lies? - Visser.
Als het hele stel compleet was zette
Jan in met galmende stem: "De kat zat
op het plat en hij miauwde wat......";
koor: "Miauw, MIAUW etc." De kat
kwam o.m. onder een dieseltrein. Ein
deloos, eindeloos en als het lied uit
was begonnen we weer op nieuw. Wie
kent de woorden nog?
Fotograaf, dank voor uw geste! HUM.
19
