t^ittle tlxincjó mean a io
Links: Eén van de terreinen waarop de mens zich op zijn best ontplooien kan is de liefde en
zorg voor dieren. Hoegeng heeft een aantal apen, die hij vezorgt als waren het zijn kinderen.
Omgang met dieren ontwikkelt de Intuitie en (bij punctuele verzorging)besef van discipline
tegenover alles en iedereen.
Midden: De echtgenote van Mas Hoegeng, Meri, met haar liefste liefhebberij, orchideeën-kweken,
waar ook ontelbare Indische meisjes zich vóór de oorlog mee bezighielden. Een klein erf is
genoeg; met goedkope bamboe maak je alles "voor niets" en dan kan met eindeloos geduld,
toewijding en steeds toenemende vakkennis een jacht begonnen worden naar steeds weer nieuwe
variëteiten. En weet U, het is ook een hobby die "van binnen mooi maakt"Begrijpender,
menselijker, wijzer. Het is eigenlijk een wonder en tóch is het zo.
Rechts: Schilderen: liefde voor detail, reëel zijn, doordringen tot precieze gestalte van het object
en hóuden ervan!
huis van de gemiddelde burger in In
donesië uitstekend ingericht en met
keurig onderhouden tuin. De meubile
ring is ongeveer gelijk aan die der
gezeten burgers uit "onze" tijd, vaak
ultra modern van smaak, en meestal
van een uitgesproken eigen stijl. Ook
al heeft Jakarta niet zoveel meubel
magazijnen als Den Haag, U moet niet
denken dat b.v. zo'n ontwerper als
Chris Broekhuizen al de jaren sinds de
oorlog alleen maar bordenrekken van
kapokhout heeft gebouwd! Zijn stem
pel is ontegenzeggelijk aanwezig in
het goede Jakartase huishouden, zon
der dat er slaafs wordt nagevolgd.
Het huis van Hoegeng heeft ook die
typische combinatie van modern-Euro
pees en nationaal-ornamentiek, die in
veel huishoudens te vinden is, en waar
in -de beschavingsbewuste Indonesiër
voorzichtig tastend naar een compro
mis zoekt tussen Europees en Indo
nesisch. Het huishouden van Hoegeng
staat daarbij dominerend in het teken
van de schilderkunst, want dit is Hoe-
geng's tweede kunstliefde (na de mu
ziek!). Zelf een niet onverdienstelijk,
maar vooral serieus kunstenaar doet
zijn werk denken aan dat van de Ne
derlander Willink of de Amerikaan
Wyeth: met eindeloos geduld wordt
elk object benaderd "recht op de man
af" en met een haast fotografische
precisie: de gewone naakte waarheid
wordt gezocht - geen gecoquetteer met
stijlen, symbolismen en wat dies meer
zij. Hoegeng's voorkeur gaat uit naar
paarden en naar orchideeën, maar hij
is ook een verrassend goed portret
schilder. Zijn schilderkunst is de man
zelf: nergens ooit om heen draaien:
directe weergave van de waarheid.
Klaar.
Heel anders is zijn muzikale voorkeur.
Die het allereerst en het liefst uitgaat
naar Hawaiian muziek. Bij Hoegeng is
het uitdrukkelijk niet nóg een vorm van
muziek, die men voor de afwisseling
speelt tussen andere muziek door. Wie
begrip en gevoel heeft voor de her
komst van deze muziek: de Onmete
lijkheid van de Stille Zuidzee - dit ge
heel eigen zwerfgebied van Zwervers,
Avonturiers en Conquistadores, dat
Elyseum van Moby Dick, met die won
derlijke taal, het Pidgin, van zeerovers,
smokkelaars en vogelvrij verklaarden
van allerlei ras en nationaliteit, die
als geen enkele andere zee inspireerde
tot het verdriet van de Saudade.
Die op slag terug herkend wordt in de
weemoed van de Hawaiise muziek: de
hartslag van de Pacific. Pas wie een
zo breed mogelijke studie maakt van
landen en volken van de Pacific en
hun merkwaardige flora en fauna, het
rhythme van de trommen der oorlogs
prauwen en het unieke wonder dat
sommige eilandbewoners met een nauw
hoorbaar geneurie schildpadden kun
nen oproepen naar hun kusten. Dwars
door lucht en zee over vele mijlen!
Stille krachtSchildpadden, die
ook zwervers zijn over ontzaglijke af
standen, die eeuwen oud kunnen wor
den, die zeedier en tevens landdier
zijn. Al dit voorwereldlijk zeldzame kan
men horen in de muziek van Hawaii.
Als men kan en wil. Hoegeng wist (en
weet) het. En een Mas Jos. En een
Rudi Pirngadi
Naast de muziek van Hawaii heeft
Hoegeng een enorme voorliefde voor
krontjong, maar hij heeft ook een echo
in het hart en een traan in het oog
voor heel oude Javaanse melodieën
en heel actuele Jakartase ketoprak-
kwinkslagen. En hij is voorzitter van
het Indonesische pop-festival, waarvan
ik een cassette heb met de laatste tape
van het laatste song-festival (van 15
Juli 1973). Pas als je kennis hebt van
de enorme wijde muziek-terreinen,
waarop Hoegeng zich regelmatig be
weegt, weet je wat muzikaliteit op zijn
wijdst omvat - en hoe totaal vrij essen
tiële muziek is. Immers niet gebonden
aan voorkeur voor klassen of stijlen en
welke muziek-status ook!
Hoe dan ook: deze "liefhebberij" is
door Hoegeng in nuttige arbeid om
gezet in zijn functies: zanger bij de
"Hawaiian Seniors", bestuurslid van
Blow me a kiss
From across the room,
Say I look nice when I'm not.
Touch my hair, as you pass my chair,
Little things mean a lot.
Give me your arm, as we cross the street,
Call me at six on the dot,
A line a day, when you're far away,
Little things mean a lot.
Don't have to buy me diamonds and pearls
Champagne, fables and such
I never cared much
For diamonds and pearls,
But honestly, they just cost money.
Give me your hand when I lost the way.
Land me your shoulder to cry on
Whether the day is bright or gray
Give me your heart to rely on.
Send me the warmth of a secret smile
To show me you haven't forgot
For now and forever
That's always and ever.
Little things mean a Lot.
U zult straks begrijpen, waarom deze song uit
onze filosofie van "Evergreens" veel meer is
dan zo maar een theme song voor een radio-
omroep. Toen op een keer Hoegeng in de studio
kwam voor een ander programma was daar juist
aan de gang een uitzending voor huismoeders
van "Little things mean a lot" (El Shinta is
een typische vrouwelijke naam voor een omroep:
Shinta is de echtgenote van Rama; oprichter en
leider van El Shinta is Mas Yos).
Hoegeng was op slag getroffen door de "wijs
gerige boodschap" van de song in deze tijd nu
iedereen uitsluitend schijnt te denken aan méér,
méér, méér.. Ook President Soeharto spoort
aan tot "prasojo" (soberheid); het is, dringen
der en fataler dan ooit, een kwestie van "to be
or not to be"! En uit de verre verte is het ook
een sein naar de vrienden van Indonesië in de
welvaartsgebieden: "Jullie weten drommels goed,
saudara's dat de toenemende verarming van
de ontwikkelingsgebieden in grote mate wordt
veroorzaakt door de toenemende verrijking van
de rijke volken. Probeer om er wat af te doen
daar vér. Je kunt er ook niets aan doen; dat
weten we ook wel: veel is vanzelf gegroeid in
de Tijd. Maar als we allemaal beseffen dat een
keuze uit twintig soorten opsnit toch echt te
veel is voor een gewone snee brood, dan zijn
we op de goede wegen lezers, die ai te
bezorgd mochten zijn om al die onrustbarende
berichten over corruptie en slechtheid, geloof
me dat het in Indonesië nog steeds wemelt van
goede, moedige, solide opbouwers. Blijf hun
vriend!
6
