SINTERKLAASFEEST NA DE OORLOG
9
Sl. Nicolaas bij de blinden van het Blindeninstituut in Bandoeng5 december 1946
nodig om zoveel vee te weiden dat daar
aan vlees evenveel voedselwaarde van
afkomt als van die 750 m2 aan soja.
Tegen de 30 keer zoveel ruimte neem
je dus in beslag als je bij biefstuk wilt
blijven! En dat terwijl ruimtegebrek
wereldprobleem nummer 1 aan het
worden is. Voorzover het wereldvoed
selprobleem dat al niet is
Dat met kedelé, met soja in plaats van
biefstuk, een heel eind op weg naar
z'n oplossing zou zijn.
Dénk er eens aanals u weer eens
een tempeh-koekje knabbelt bij de
nasi
Tong Tong is maar een klein blaadje
tussen de dinosaurussen van de Ne
derlandse pers. En "weer of geen
weer" is maar een grazend kantjiltje
tussen de vele belangrijke uitzendin
gen van de Nederlandse radio. Als die
twee elkaar dus in hartelijkheid vinden
over een onbelangrijke zaak als de
kedelee, dan lijkt het echt niet de
moeite waard om er nóg eens op terug
te komen. Maar wie dat meent, vergist
zicht zeer, want dit is het terrein der
waakzaamheid en der onderzoekings-
lust, dat gelukkig nog vele "rare zwer
vers" telt, zoals mij in vele brieven in
de loop van vele jaren duidelijk ge
worden is.
Vooral in tijden van beschavingsmoe
heid en geloof aan beschavingsonder
gang zijn er de hemel zij dank altijd
mensen, die blijven speuren naar "New
possibilities of survival". Hierbij onder
vinden ze intussen onnoemelijk veel
scepsis, twijfel, ongeloof en zelfs min
achting. Wie eenmaal bij de dagelijkse
biefstuk zweert, is vaak onmachtig om
te geloven in de kedelee. Alle toeval
lige of ingebeelde "bewijzen" van ge
lijkwaardigheid van de kedelee worden
zonder meer afgewezen.
Terwijl elk conflict in het Oosten voor
de waakzame toeschouwer leert dat de
nieuwe ontwakende Falanxen in het
Oosten taaier, harder, potiger zijn
dan de steeds gemaklievender en veel
eisender legioenen van het Westen.
Zo werden 2000 jaar geleden ook de
onoverwinnelijke Romeinse legioenen
week in een leven van rijkdom, en
vielen voor de "barbaren" uit het Oos
ten en het Noorden.
Ook toen waren het voedingskwesties,
die krijgers maakten en braken
T.R.
BRIEFKAARTJE UIT DE OOST
Zeer Geachte Heer Robinson,
Zo maar een kaartje van een totok abonnee van
Uw heerlijke blad. Wat een gezegend land is
dit wal natuurschoon betreft! En wat een
vriendelijke mensen!
Geen wonder dat zovelen verlangen naar hun
zonnige land van herkomst.
Hartelijke groeten.
G. van der Zee
Ook namens onze abonnees; dank voor
die vriendelijke en begrijpende groet.
Nu in deze welvaartstaat de winkels
weer uitpuilen van het meest luxueuse
en dure speelgoed, gaan mijn ge
dachten terug naar Bandoeng na de
oorlog en ik vraag me af: zouden de
kinderen van nu met hun vele en vaak
dure speelgoed wel even blij zijn als al
die kinderen toen waren met hun een
voudige speelgoedjes?
Nog steeds ben ik dankbaar dat ik na
de oorlog bij het Ned. Ind. Rode Kruis
heb mogen werken.
Het R.Kr. had toezicht op o.a. het Blin
deninstituut en het Doofstommeninsti-
tuut.
Enkele maanden voor Sinterklaas werd
begonnen met bij alle scholen een kist
te plaatsen, waar de kinderen hun af
gedankte speelgoed in konden leggen.
Het was meestal niet het mooiste,
maar handige vingers maakten er toch
altijd nog iets goeds van.
Van de genoemde instituten en van de
weeshuizen werden de leeftijd van de
kinderen opgevraagd. En zo werd voor
2000 kinderen de middag van 5 decem
ber een dag, die ze niet gauw zouden
vergeten. Ons aller bekende Tante
Truus zorgde voor grote hoeveelheden
stroop en snoep. Wat te kort was aan
speelgoed werd bijgekocht. En zo ston
den er in de grote zaal van Concordia
lange tafels met pakjes te wachten op
al die niet door het leven verwende
kinderen.
Sinterklaas kwam heel modern per
vliegtuig op het vliegveld Andir aan,
vergezeld van zijn secretaris en zeven
zwarte Pieten.
Vandaar ging het per auto naar Con
cordia. Onderweg werd telkens gestopt
en strooiden de Pieten voor de Indo
nesische jeugd.
Intussen hadden alle kinderen _een
plaatsje in de zaal gevonden. De Blin
den zaten in een aparte hoek op ban
ken, die zo geplaatst warén dat de
goede Sint er tussendoor kon lopen
en ze hem konden aanraken.
Sinterklaas werd naar een prachtige
zetel op het podium geleid, omringd
door z'n secretaris en z'n Pieten.
Er werd een heel programma afge
werkt. Blinde kinderen dansten zonder
één foutje een weversdansje. Wees
kinderen zongen onder leiding van een
pater een liedje. De muziek speelde
daar tussendoor Sinterklaasliedjes, die
volop werden meegezongen.
Na de stroop en de snoep traden een
goochelaar en een imitator op. En ten
slotte kwam het grote moment, waarop
ze allemaal met spanning hadden ge
wacht. leder kind kreeg een pakje en
een zakje snoep. En toen reden de
bussen weer voor en gingen allen vro
lijk en voldaan weer naar huis.
Alle medewerkers konden op een ge
slaagde middag terugzien, omdat dank
zij het Rode Kruis aan zoveel kinderen
een beetje vreugde gegeven kon wor
den.
M. Fischer-Schellenberg
