ONZE LIEFDELOZE HISTORiE
I Jos. van Arcken
Over het algemeen verdwijnen vrien
den die een stuk schrijven voor Tong
Tong, vrij spoedig uit onze aandacht.
En dat is jammer, want vele stukken
verdienen langer onze aandacht. Eén
van die vrienden is onze historicus
Dr. H. J. de Graaf, via wiens Indische
verteltrant (d.w.z. spreken omdat men
het land kent en liefheeft, waarover hij
schrijft), wij eigenlijk een heel eigen
historische visie leren ontwikkelen, die
voor ons geweten beter verantwoord is.
In een bijzonder lezenswaardig artikel
in de Tong Tong van 1 Aug. (18e jaar
gang no. 2) onder de onopvallende
titel: "Draagt onderwijs in de Oosterse
geschiedenis vrucht?" heeft onze his
torische rubriekschrijver over dit on
derwerp helder, eerlijk en bijzonder
leerzaam geschreven. En we betreuren
het dat het stuk zo vluchtig gelezen is,
omdat wij wérkelijk wat meer van Ge
schiedenis horen te weten (behalve dat
het alleen maar een "bij-vak" is!) nu
we beseffen dat wij door te leven mede
historie helpen maken. En dat alles wat
in deze tijden gepubliceerd, gezegd,
betoogd, bewezen en gelogen wordt,
óók historie helpt maken.
Er zijn nog maar weinig mensen die de
oude overtuiging geloven dat door
Europa geschreven historie "exact" is
en wat uit Azië "beweerd" wordt met
vele korrels zout genomen, moet wor
den.
Tot dit inzicht zijn we eigenlijk gradu
eel gekomen omdat we tegen wil en
dank wel vaak moéten horen hoeveei
rare (en totaal gelogen) dingen gezegd
worden omtrent Indonesië of Indië, die
voor "exacte waarheid" doorgaan,
waarvan wij uit eigen ervaring weten
hoe ONwaar ze zijn. Dagelijks horen
we van die dingen. En tot onze ver
bazing (en soms woede of ontsteltenis)
merken we vaak dat deze leugens (b.v.
gehanteerd door politiek geïndoctri
neerde intellectuelen) totaal verwron
gen nationale opinies hebben veroor
zaakt die veel "pijn gaan doen in he
den en toekomst."
Maar behalve die dagelijkse "kleine
jokkentjes" heb je af en toe een pom
peuze uitschieter, zoals een jaar of zo
terug de VARA afschoot op het TV-
publiek: "Indisch ABC", waaraan een
prominente garde van culturele groot
heden en derzelver aanplakkers met
kennelijk plezier mee deed. Een repor
tage (later trots in boekvorm bekrach
tigd) die gelukkig uit het Indische ge
heugen verdwenen is, maar zijn kwaad
toch wel heeft aangericht. Helaas (zo
als later blijken zal) meer als boeme
rang dan als knoet.
En onlangs is nog op zeer geleerd ni
veau prof. Beerling slaags geraakt met
prof. Lou de Jong over diens beweerde
"minder exacte" (zullen wij maar zeg
gen) geschiedschrijving in zijn "Neder
land in de Tweede Wereldoorlog", een
"mêlee" overigens waarin ook b.v.
prof. de Quay en prof. Schermerhorn,
een lans waagden. En b.v. een prof.
van 't Reve meent exacte twijfel aan
prof. de Jong's objectiviteit te mogen
stoelen op zulke feiten als: Prof. de
Jong is een.-Jood (en was dus "te
emotioneel betrokken") en 2. hij is niet
in Nederland geweest tijdens de be
zetting.
Een soortgelijk argument (constateren
wij droogjes) bestaat ook t.a.v. de vele
Nederlandse oordelaars over Indië
door mensen a. die nooit in Indië wa
ren, en b. die Nederlander en géén
Indischman zijn. Over het algemeen
worden zulke diepgaande menings
verschillen niet besproken in de po
pulaire nieuwskolommen en de door
snee Indischman leest ze dus zelden of
nooit.
Maar zelfs onbevangen de dagelijkse
krant lezend of de "exacte voorlich
ting" beluisterend van radio en TV,
begint zelfs de meest onschuldige le
zer op den duur te merken, hoe slui
pend en verraderlijk de nieuwsmedia
werken en beseft men terecht gekomen
te zijn in massa's bewuste leugens en
verdraaiingen, waarin zelfs het kleinste
spoortje van liefde voor zijn medemens
ontbreekt. En dat we terecht gekomen
zijn in een doolhof van tegenstrijdige
opinies, die ons NOOIT uit de haat en
Voor Juwelen en Uurwerken als
I van ouds naar
Laan van Meerdcrvoort 520 j
Den Haag - Telef. 33 64 41 j
wraaklust (en straflust!) halen; ons in
tegendeel steeds dieper lokken in het
hol van de Minotaurus van Oorlog en
Vernietiging en Dood. Omdat de Rode
Draad der Liefde van Ariadne ont
breekt.
Het mag dan waar zijn dat omdat die
liefde ontbreekt, onze ondergang onaf
wendbaar is (want geen der leidende
politieke of religieuze topfiguren in de
wereld kan ons redden), maar ALTIJD
kunnen wij beginnen met onszelf en
b.v. nalaten minachtend te oordelen
over de Harem bij de Islamieten (waar
wij letterlijk NIETS van af weten, be
halve wat onze lagere instincten ons
ingeven) en de armoede en veronder
stelde minderwaardigheid van woes
tijnvolken en "oedikers" in Indo
nesië. Als wij beginnen met de door
ons vaak uit sleur veroordeelde men
sen en volken met Liefde te benaderen,
is nog steeds niets verloren. Bij mij en
mijn medemens begint het herstel.
T.R.
Dezer dagen viel ons een ongewone Indische ansichtkaart op (U weet het ook ja?: de oude
ansichtkaarten waren veel gevarieerder en origineler dan de moderne!van een pasarganger met
twee knapen van goeramies aan een pikoelan over de schouder. In Azië sjouwt men inderdaad
de ongewoonste zaken op de ongewoonste manieren rond. Zo zag ik in Kowloon een schat van
een Chinees meisje met twee opgerolde levende slangen aan een pikoelan op het trottoir kuieren!
Alleen mensen die uit West java komen, weten dat dit niet de grootste goeramies zijn, die in
het Garoetse en Soekaboemise worden gekweekt. Ook onder goudvissen zijn ikan mus van meer
dan een halve meter geen zeldzaamheid. Toen ik eens hij een Hollandse kennis zijn juweeltjes
van goudvisjes in zijn aquarium bewonderde, prevelde ik in gedachten: "En dan te bedenken dal
er ook goudvissen zijn groter dan dit aquariumHelaas had mijn gastheer het verstaan en
hij begon het eerst te noemen een typisch voorbeeld van Indische snoeverij - daarna van mon
sterlijke dierenmishandeling met hormonenWe scheidden koel.
17
