na zo pienter waren als de geleerden van de Club van Rome.
En zonder tekentafels of computers. Maar nochtans met
soms verbazingwekkende precisie, ook al drukte men zich
meestal uit in cryptische woordkeuze. Een van die zieners,
die wij al lang kennen (al wordt er tot heden door menigeen
mee gespot) is Djojobojo, wiens uitspraken op gezette tijden
door diverse uitleggers werden verklaard. Bekend zijn o.m.
de interpretaties van Ronggowarsito, Mugihardjo en Sosro-
kartono.
De voorspellingen van Djojobojo werden ongeveer 800 jaar
geleden gedaan en berekenen dat de "hari kiamat" (dag des
oordeels) in het jaar 2074 zal gebeuren. Andere uitleggers
denken aan het jaar 2100.
Maar ook in de westerse bijbel (zowel oude als nieuwe
testament) zijn voorspellingen gedaan of bevestigd. De
laatste uitvoerige voorspeller was Johannes met zijn "Open
baring". Aan miljoenen Christenen zijn al eeuwen lang de
voorspellingen van Daniël, Ezechiël, Habakuk, Joël, Malia-
chi, enz. enz. overbekend en met de Dag des Oordeels is men
al generaties lang zó vertrouwd geraakt, dat velen de des
betreffende bijbelteksten uit hun hoofd kunnen opzeggen
alleen heeft nooit iemand gedacht dat het zó gauw zou
kunnen komen. Dat komt omdat er in de bijbel geen jaar
tallen genoemd zijn, waarop men zich zou kunnen instellen.
Maar in de Christelijke wereld zijn ook al tijden lang be
kend de voorspellingen van Malachias, die al 800 jaar gele
den alle pausen opsomde die in Rome zouden zetelen tot de
uiteindelijke ondergang van deze stad. En ook deze voor
spelling gaat met zijn blik in de toekomst niet verder dan
omstreeks het jaar 2000.
In tegenstelling tot de andere zieners is van Malachias een
nauwkeurig gedocumenteerde levensgeschiedenis bekend.
In de meest recente studie over Malachias schrijft de Engelse
historicus Peter Bander dat Malachias' familienaam O'Mor-
gair was en dat hij geboren werd in het Ierse plaatsje Ar
magh. Hij werd gedoopt Maelmhaedoc (deze naam is over
gezet in het Latijn: Malachias). Hij werd in 1119 tot priester
gewijd door St. Cellach en studeerde verder onder St.Mal-
chus. In 1123 werd hij gekozen tot abt van Bangor. Hij werd
in 1124 bisschop van Connor en in 1132 aartsbisschop van
Armagh. Hij stierf in 1148 in Clairvaux. Op verzoek van de
abt van Mellifont is zijn tijdgenoot Sint Bernard van Clair
vaux opgetreden als zijn biograaf. Daarom zijn veel biogra
fieën aan hem gewijd kunnen worden, waaruit blijkt dat hij
zachtmoedig, nederig, gehoorzaam en bescheiden was. Ook
van zichzelf had hij dag en uur van zijn dood voorspeld.
Malachias heeft visioenen gehad in een periode van 1139 tot
1140, tijdens een bezoek aan Rome. In deze visioenen zag en
noemde hij alle pausen die zouden komen tot de laatste toe.
De pausen be- of omschreef hij in soms moeilijk te door
vorsen bewoordingen. Zo noemde hij (dus al meer dan acht
eeuwen geleden!) de huidige paus, dus Paulus VI, "Flos
Florum" (De Bloem der Bloemen) en inderdaad vertoont
het wapen van Paulus VI drie lelies.
Na deze paus zouden nog drie pausen komen, die Malachias
aanduidt als "De Medietate Lunae" (Van de Halve Maan),
"De Labore Solis" (dat betekenen kan: "Van de inspanning
van de zon" of "Van de Zonsverduistering") en "Gloria
Olivae" (De Glorie van de Olijf).
Dan sluit Malachias zijn profetieën af met de uitspraak:
"Tijdens de eindvervolging van de heilige Roomse kerk zal
Petrus de Romein regeren en zijn kudde weiden temidden
van vele beproevingen. Daarna zal de Stad met Zeven Heu
vels verwoest worden en zal de geduchte Rechter de mensen
oordelen."
Omtrent deze laatste pausen bestaan nu reeds vele gissingen.
Zo denkt men dat de paus "van de halve maan" sterk bein-
vloed zal zijn door machten en woelingen in de Arabische
landen. Met "de inspanning van de zon" weet men niet goed
raad, maar "van de zonsverduistering" zou samen kunnen
hangen met de grote zonsverduistering die volgens exacte
astronomische berekeningen in Zuid en Midden Europa te
zien zal zijn op 11 augustus 1999. Studenten van de laatste
profetie menen dat hierin ook gerealiseerd wordt wat in
Mattheus 24 5 - 9 geprofeteerd wordt. Men meent de naam
Petrus Romanus te moeten lezen als een aanduiding dat
"Petrus de Romein" erop wijst dat hier weer een burgerlijke
macht aan de leiding komt.
Een totaal-oordeel van onderzoekers van de nagelaten vi
sioenen van Malchias na ruim acht eeuwen van studie en
observering: "Verreweg de meeste profetieën zijn verba
zingwekkend accuraat".
Als Malachias spreekt van de "eindvervolging" van zijn kerk,
die dus omstreeks het jaar 2000 plaats zal hebben, dan houdt
dat in, dat de vervolging zelf al veel eerder ingezet is en
dat we er al een tijdje middenin zitten. Verreweg de meesten
zien dat zo niet; nemen op zijn hoogst waar dat "de kerken
niet meer zijn wat ze vroeger waren". Ook weet men dat er
"tegenwoordig zo erg veel vrijdenkers zijn", maar hóe de
strijd zich afspeelt en op welke wijze, beseft men niet, al
menen de "pessimisten" dat hier de Duivel en de Anti-Christ
de oorzaken zijn van alle kwaad.
In feite is de opmars van het rationele denken vanaf de Fran
se Revolutie in 1789 de grote afbreker geworden van het
vermogen om te kunnen geloven. De "bewijsbare wereld"
ging het winnen van de wereld als Godsgeschenk. Logica en
industrie verdrongen geloof en natuur. Het bestaan was niet
meer afhankelijk van surreële krachten, maar Alles werd
bereikbaar geacht voor de menselijke geest. Vanuit de wet
matigheid van het twee plus twee is vier groeide een totaal
nieuwe wereld: een eindeloze machinerie van sluitende be
rekenbaarheden, waarin geen plaats was voor waarden als
"God", "toeval" en „beschikking". De machinerie werd in
werking gesteld met een aantal handgrepen en het Leven
liep zonder God. Hierdoor raakte op den duur het Vermogen
om religieus te denken totaal verloren: het menselijk denken
was tevreden met de Oneindigheid van het Labyrinth (van
het denken in Systemen) na het verlies van de Oneindigheid
van de Ruimte. Op een onrustbarende wijze schijnt de "voor
spelling" van de psychiater Jung werkelijkheid geworden
te zijn: dat de mens afwijkend gedrag gaat vertonen, uit zijn
balans is, wanneer hij het contact met onmeetbare zaken als
religie en symboliek verliest.
Steeds vaker wordt in wanhoop uitgesproken het besef dat
de moderne mens "ergens een draad verloren heeft", dat dit
geworden is "a mad, mad, mad, mad world".
Uiteraard blijft in deze "Godloze" wereld elke nog steeds
bestaande Religie een doorn in het vlees, in het bijzonder de
jongste Godsdienst: het Christendom. Alsof deze mercenaire,
geldzuchtige wereld nog steeds niet vergeten is dat 2000 jaar
geleden de Brenger van dit geloof de geldwisselaars uit de
tempel joeg. En het Christendom nog steeds capabel geacht
wordt de grootste macht van deze beschaving, het Geld
wezen, uit ons bestaan te jagen.
4
