T.R.
Het dubbele aangezicht
21
Het feit dat fotografen helaas de
„Moderne Ontdekkings-reizigers In
Clubfauteuil" geworden zijn, maakt dat
hun in een vredesmaatschappij ge
vormde wereldblik elders in de wereld
blijft voortbestaan. Wie b.v. veel tex-
tiel-reclame of mode-reclame gemaakt
heeft, blijft overal ter wereld "met lap
pen goochelen", en zo is ook het batik
als specifiek Indonesische kleding door
Rentmeester uitgebeeld in op de grond
uitgelegde kains, waarop vrouwsper
sonen zijn gedrapeerd. Waardoor men
een onecht beeld krijgt dat Hollandse
familie van Indischgasten welbekend
is: de Indonesische sarong aan de
Hollandse burgerhuiskamermuur als
decor!
Alle kunst ter zijde gelaten, men moet
"gewoon vrouw" zijn zoals Mevr.
Selleger, die direct de "karakteristieke
stille sepia en groene kleuren" mist
in dit "door een Amerikaanse bril"
opgenomen kleurenfotoboek!
Waarbij wij alleen willen aantekenen
dat er genoeg Amerikanen zijn die
heel anders en veel zuiverder kunnen
zien dan Co Rentmeester, zoals b.v.
direct duidelijk wordt als men een
ander fotoboek neemt van een ver
want natuurland: "De Amazone" door
Tom Sterling in de Time/Life serie
(waar Rentmeester kennelijk in "ge
spiekt" heeft, en waarin wérkelijk fo
tografisch meesterschap en door tijd
en gevoel gerijpt vakmanschap uitspre
ken.)
Uiteraard kan dit opstel nog verder
worden uitgebreid met een groot aan
tal treffers in de roos van zaken die
lezers missen in dit boek - maar dan
raken wij nooit uitgepraat. Hoe de man
b.v. de eetstalletjes heeft kunnen mis
sen, die in héél Z.-O. Azië levenska-
rakteristiek Nomor Satu zijn, en het
feit niet waarneemt dat natuur, mens
en maatschappij delicaat zijn, is ons
een raadsel. Of men moet zó doorge
fourneerd westerling zijn met dure
restaurants, en drukke reclame, dat
men deze dingen niet meer zien kan.
Als men dan in Indonesië de letterlijk
miljoenen dansfiguren van fijnheid en
gracie in Bali en Java niet meer ziet,
maar geweldsvoorstellingen als een
ketjakdans, een lijkverbranding en het
tandenvijlen wél, die gaat echt erg
veel "miring". Ook hebben wij al die
voorkeur voor geweld en wreedheid in
Azië aldoor het bij-gevoel dat men er
mee zeggen wil: "Kijk eens hoe wreed
het in Azië toegaat, zoiets doen wij
nou nooit
Het is al met al een brok stereotiepe
koopmansbluf geworden zoals zo erg
veel in deze westerse cultuur, waar
door men alleen maar voorzichtiger en
argwanender wordt tegenover al die
"prachtwerken" van Kunstenaars,
Auteurs en Academici, maar waarin de
gewone mens van vlees en bloed meer
en meer wordt weggecijferd en ten
slotte geheel verdwijnt.
En waarin het vinden van een stukje
geluks- en waarheidsessentie een lot
uit de loterij geworden is. Never mind,
zo is het hele leven! Laat ons deson
danks gelukkig zijn met de wetenschap
dat de wérkelijk mooie wereld en het
wérkelijk mooie leven toch bestaan,
zij het heel klein en verborgen in ons
eigen hart.
desgewenst te bestellen bij boek
handel Tong Tong Prijs circa 30,
ROB VAN MEERTEN WON DE PRIJS
Hoewel er maar zeer weinig inzendin
gen waren, was het gehalte der be
schouwingen over het algemeen zeer
goed. En raak. Zodat het niet meeviel
een prijswinnaar te kiezen. After all
zijn wij echter het meest getroffen door
de critiek van de JONGSTE inzender,
Rob van Meerten, die zijn Indonesische
geboortegrond verliet toen hij 16 jaar
was en Indonesië dus lang zo uitge
breid en langdurig gekend heeft als wij,
oude rotten. Ook zat hij nog het groot
ste deel van zijn korte Indische leven
in Makassar, dat niet eens in het foto
boek voorkomt.
Nochtans is hij geen seconde geimpó-
neerd geweest door de mooie kleuren,
de indrukwekkende presentatie en de
ultramoderne fotografie. Al kan hij niet
veel van Indië gezien hebben om er
een "gedegen" kijk op te hebben, de
Waarheid heeft hij goed gezien en
nooit vergeten. En zonder een moment
te haperen getuigde hij dwars tegen
alle "bewijsvoeringen" in. Indirect ho
noreren wij hiermee ook de jongere
garde die zich nooit wil laten ompraten,
maar zijn zekerheden vasthoudt "als
beton"!
een feestelijk galmen van veel
bronzen gongs en ritmisch bonzen van
inheemse trommels, een zangerig ge
kweel van bamboefluiten het hoog en
klagend neuriën der rebab.
uit: De gamelan speelt
"Kraton" door Johan Fabricius
f 3,90 inclusief porto
Wij ontvingen gen Open brief aan mi
nister Van der Stoel van de "Stichting
door de eeuwen trouw".
Het is verre van ons, ons te mengen
in de zo uitermate gecompliceerde,
verwarrende en netelige problematiek,
wat er met de Zuid Molukkers, die als
gevolg van de naoorlogse toestand in
ons land verzeild raakten - net als tal
loze Indische Nederlanders, maar met
voor de slachtoffers nog veel pijnlijker
gevolgen. Maar het dubbele aange
zicht van de nederlandse regering
jegens haar "gasten" en haar buiten
landse "vrienden" interesseert ons. Er
gaan miljoenen naar "bevrijdings be
wegingen" maar het KNIL heeft zijn
gage nog niet. Formele bezwaren
brengen in bepaalde gevallen de
indische gescheiden vrouw in een
positie die aanmerkelijk van die van
haar nederlandse sexegenote verschilt
- ten nadele van eerstgenoemde.
Daarom een citaat uit de Open Brief
aan minister Van der Stoel in verband
met diens uitlatingen na een kort be
zoek aan Indonesië. Welnu, het vol
gende merkt de Stichting o.a. op:
"Na zijn terugkomst uit Indonesië ver
klaarde de minister dat de regering
een ambtelijke delegatie naar dat land
zal sturen, die een oplossing voor het
probleem van de Zuidmolukkers nader
moet uitwerken en ook "dat hun ver
blijf in Nederland in eerste instantie
als een sociaal probleem moet worden
beschouwd, dat door de Nederlandse
regering dient te worden opgelost".
In Avro's radiojournaal op 27/1 gaf de
minister als zijn mening te kennen, dat
"de zaak -uit de politieke hoek moet
worden gehaald en gedepolariseerd".
De Stichting verbaast zich over deze
uitlatingen, omdat zij komen van een
regering die niet nalaat te wijzen op
het zelfbeschikkingsrecht van volkeren
elders in de wereld, ja die zelfs aan
dit streven naar zelfbeschikking open
lijk steun heeft toegezegd.
Met recRt had van zulk een regering
mogen worden verwacht, dat zij zeker
ook het oor te luisteren had gelegd
bij hen die al bijna 24 jaar strijden
voor het nota bene door Nederland
mede-gegarandeerde zelfbeschikkings
recht der Zuidmolukkers."
TE HUUR
in Recreatie-Centrum
"la Terra del Sole"
gelegen aan de Italiaanse Rivièra te
CERIALE (tussen Alassio en Loano):
luxe Bungalows en Appartementen
met elk eigen douche, toilet en keu
ken en volledige inventaris.
Faciliteiten: eigen zwembad, super
markt, bar, parkeerplaats.
Huurprijzen: Bung, vanaf 160,
Appart. vanaf 60,p.w. afhanke
lijk van seizoen.
Inlichtingen boekingen: dagelijks
tussen 19-21 u. Tel. 023-28 57 85.
