Jos. van Arcken
Meningen van lezers
"iS'weet ^^ïflemorieó
Van "Lord Jim", die na voor het eerst
met Japan kennis te hebben gemaakt,
in een briefkaart aan ons schreef: "Wat
waren wij toch dom, 30 jaar geleden!
(TT. 1 Maart), kregen wij nu een an
sichtkaart uit Hongkong met de ex
clamatie: "Beste Tjalie! Haweldih hier!
Hongkong is nóg fascinerender dan
Japan! Lord Jim".
We GENIETEN van die korte enthou
siaste briefkaartjes van Lord Jim, die
de wereld ontdekt in al zijn wijdte en
niet ophoudt enthousiast te zijn. Tja,
hij is echt geboren voor de ruimte en
we genieten met hem mee. Als je
eerst jaren lang hebt moeten aanhoren
dat aan dit land dit en dat mankeert
en aan dat volk zus en zo. Als je leeft
tussen mensen die alleen maar één
devies hebben: "Blijf op je plaats en
verroer je niet!", is elke reis de wereld
in, een reis door het universum met
telkens nieuwe dimensies. Later komen
natuurlijk ook wel desillusies of diepe
re inzichten en nóg later (als je weer
veilig thuis bent in Holland) komt het
leven van geboren Indischman we
reldreiziger) met bergen dromerige
herinneringen van ECHT geluk, die nie
mand begrijptMaar NU, Jim, han-
temkromo! Reis dat de stukken er af
vliegen. Want dit is leven!
Rob van Meerten, die de prijsvraag
"Fotoboek Indonesië" won (Tong Tong
1 Maart) piekert in een brief nog na
over het totale verschijnsel van de
moderne beschaving:
Het wordt steeds zwaarder door
het dichte woud van misleiding,
leugenachtigheid en schijnheilig
heid heen te worstelen, om nog
iets te ontdekken van oude waar
den, bij de gratie, waarvan wij
alleen zullen kunnen voortbe
staan. Het is daarom, dat ik Tong
Tong waardeer.
Het is jammer, dat de tegenwoor
dige mens zich zo laat imponeren
door dat welig tierende woud,
terwijl hij gemakzuchtig aan de
rand ervan blijft staan, en niet
meer de prikkel voelt, om te on
derzoeken. Hij zal dan bijvoor
beeld dat heldere stroompje ont
dekken, waarmee ik Tong Tong
graag vergelijk.
Het geestelijk bermtoerisme is
nu eenmaal een wijd verbreid
euvel.
Graag veel kracht toegewenst,
om te poekoel teroes, al zou je
er bijna een lamme arm van
krijgen. Mijn respect.
Rob van Meerten
Het verloren zijn van "de prikkel om
te onderzoeken" is wel het ergste.
Studenten lebberen alles op wat hoog
leraren en docenten opspuiten zonder
één vorm van critiek. Wat dat betreft
is er sinds de middeleeuwen niets
veranderd: "Zo de ouden zongen, pie-
In een heel oude jaargang van "D'Oriënt" (1923) blade
rend trof ik in de advertentiepagina's opeens een prent
aan, die ik me nog herinnerde "fan toen froeher", omdat
er een raadselachtige geheimzinnigheid in school, die ik
vergeefs probeerde te doorgronden. Tegenwoordig zou
men zo'n tekening "Picassoiaans" noemen, maar die was
toen nog niet bekend.
De "eyecatcher" vestigt de aandacht op "Djamoe Adjiba"
en is bestemd voor "DE MENSCH, die niet oud wordt
door de jaren, maar door het verbruik zijner levens
kracht. Door deze djamoe kunnen wij zorgen dat ons
bloed steeds verfrischt en verjongd wordt, door hel
steeds onverdorven frissche stoffen toe te voeren. S. H.
Alhabsi. Semarang, Kampong Melajoe 104".
Aangezien ik toen nog erg jong was, heb ik nooit aan
dacht gewijd aan de obat, maar mijn Pa zei ervan, na
aandachtige beschouwing van de prent: "Dat stelt voor:
twee weken na het gebruik." Maar mijn Pa was ook een
Totok, zie je
(Maar alle scherts terzijde: weet iemand de oorsprong
van deze merkwaardige tekening? Of is het betoel de
eerste voorloper van Picasso?).
pen de jongen"Onze quizzes zit
ten er propvol van (en maar applau-
diseren, jongens!).
Een jonge lezeres schrijft:
"Hoewel wij uitstekend voorge
licht schijnen door kranten en
tijdschriften, waarin voortdurend
beroemdheden en specialisten
aan het woord zijn, loopt het le
ven telkens heel anders dan men
ons uitlegt. Daarom verveelt die
enorme berg lectuur telkens
gauw. Men legt zijn mooi geillus-
treerde voorlichting verveeld op
zij. Alles is al zo "bekeken" en
toch voelt men zich misleid. Hoe
komt dat toch?
V.B.
Wij wórden ook misleid omdat de Pers
"belangenvoorlichting" geeft dus som
mige belangen overbelicht en andere
geheel verzwijgt. Eén voorbeeld: het
kolonialisme is per sé NIET de grote
zondaar die iedereen graag van aller
lei kwaad beschuldigt. Wie wél zon
daren zijn, weet men vaak heel goed,
maar dat zijn z.g. "heilige huisjes'
dus die verdwijnen uit de werkelijkheid.
Natuurlijk wordt daardoor de "werke
lijkheid" van de pers onecht, dus fout.
We willen gaarne besluiten met een
"hommage aan Tong Tong" van de
hand van Liselotte Balgooy-Stout in
Amerika. Aan Lilian en Tjalie en aan
al onze medewerkers. Een brief die wij
graag plaatsen al lijkt het haast arro
gant dat wij onszelf eerlijk vinden en
de van beroemdheden overlopende
pers niet. Het is een waarheid, maar
wij begrijpen zélf ook niet waarom
Hier de groet uit Amerika:
Mag ik eindigen met een compli
ment voor de hoge kwaliteit van
Tong Tong. Ik ben blij, dat U en
dhr. Tjalie Robinson zulk door
zettingsvermogen hebben, dat u
ondanks de vele kritiek en tegen
slagen Tong Tong op poten hebt
weten te houden en anderen
hebben geinspireerd tot zulke
gevarieerde inzendingen. Dat is
het meest merkwaardige van dit
Indische blad, ik kan het niet
lezen zonder me op te winden, of
meegesleept te voelen van me
degevoelen, of weer al dan niet
zalig overgeplaatst te worden in
ons geliefd Indië. Je kunt niet
lauw blijven, en is dat niet een
goed teken in deze tijd waar je
je vaak de houding geeft "laat
maar waaien"? Dank u, dank u,
Tjalie Robinson, Lilian Ducelle,
JHR, Landrechter, Dr. Cleintuar,
Dr. De Graaf, Bartman (wat een
smeuige jachtverhalen zelfs voor
mij die maar zo-zo is voor jagen,
maar die een geboren jager als
echtgenoot heeft!), en dank u
anonieme inzenders voor een
blik in uw ziel en hart. Oh, oh,
Plantersvrouw en Birdwatcher,
onze vrouwelijke inzendsters niet
te vergeten!
Dank, en een sembah van een
Djokdjanese (nieuwe spelling ho
maar!)!! U bent lieverds!
Met vriendelijke groeten, en alle
respect!
Liselotte van Balgooy-Stout
Voor Juwelen en Uurwerken als
van ouds naar
Laan van Meerdervoort 520
Den Haag - Telef. 33 64 41
6
