BLOEMETJE BIJ HET PORTRET VAN TANTE PIM
TJALIE
IN AUSTRALIË HERDACHT
Leuwih Gadja
OUD KWIII-ERS OPGELET!
Op 3 juli overleed ze, tante Pim Eisin-
ger, 65 jaar, na een twee jaar lange
lijdensweg van ziekenhuizen en revali
datiecentra. Liggen, zitten, liggen en
dat voor tante Pim die haar leven lang
heeft gelopen, gerend, gedanst. De
Dood nog altijd is de grootste en
zachtste heelmeester die goddank red
ding brengt als alle menselijke heel
meesters het af laten weten.
Denken aan Pim Eisinger (Hoe spel je
je naam toch Pim? "Ach gewoon een
ei en een naaimachine!") is als het
bladeren in een liederenbundel met
alle liedjes van de wereld. Vrolijke,
lieflijke, romantische, dromerige, kol,
derliedjes, ze zong ze allemaal, in alle
talen. En of het nu Engels of Soenda-
nees was, wat ze voordroeg of zong,
dat was ze. Ze hield zo verschrikke
lijk veel van zingen (ook al hèb ik
helemaal geen stem!) dat het grootste
verdriet was, toen haar verlamming
haar dat plezier ontnam.
Pim's leven is voor iedereen een open
boek geweest. Men kende haar deug
den en ondeugden, haar verdriet en
haar vreugden. Ze deelde alles met
iedereen, maar haar ergste teleurstel
lingen droeg ze toch altijd alleen. Niet
door erover te zwijgen, daarvoor was
ze te openhartig, maar door met zich
zelf de spot te drijven. Een dappere
vrouw, critiek en het noodlot tartend,
lachend, zingend, dansend. Had ze al
les mee, of had ze alles tegen, je vroeg
je het telkens weer bij haar af.
Voor Tjalie, voor Tong-Tong is ze een
dierbare vriendin geweest, van het
eerste uur af. Ze was een stukje Soen-
daland, haar kennis van taal, land, men
sen is voor Tjalie een bron van vreug
de geweest. Haar stukjes in TT zijn
stukjes literatuur voor de eeuwigheid.
Drie jaar geleden speelde ze in onze
toneelclub mee. Ze dreef ons tot wan
hoop, het andere moment lagen we
dubbel van de lach om haar. Op de
uitvoeringen zelf was Pim onvervang
baar, een eerste klas show-vrouw zo
als de professionals uit de showwe
reld die haar kennen, zullen beamen.
Ze heeft altijd daverend applaus ge
had, terecht.
Twee jaar geleden viel het doek voor
Tante Pim. Wij hebben haar nog samen
die rolstoel kunnen geven, weet U nog?
En nu zetten we een bloemetje bij haar
portret. Het is zo weinig voor alles
wat ze voor ons gedaan heeft. Zoiets
denk je altijd achteraf. Zo is het leven.
L.D.
Op 30 juni 1961 werd de vereniging
Tong Tong Zuid Australië opgericht
- The Dutch-Indonesian Association of
South Australia - en haar eerste daad
was Tjalie te benoemen tot erelid van
deze groep Indische mensen, die in
Australië een nieuwe toekomst zocht.
De activiteiten van deze vereniging
worden, zoals trouwens reeds blijkt uit
de naam, geinspireerd door Tjalie's in
zichten in de rol van de Indische Ne
derlanders in de verstrooiing.
Op het vernemen van Tjalie's ver
scheiden zond het bestuur aan de fa
milie een brief van rouwbeklag en pu
bliceerde in de verenigings-circulai-
re van 4 juni een korte necrologie van
Tjalie. Wij ontlenen er het volgende
aan:
"Tjalie je bent een lichtend voorbeeld
geweest voor ons allen.
Een man belasterd, beroddeld en verguisd
door enkelen, en juist door hen waar je
het hardst voor gewerkt heb. Laten we
zeggen een bijna normaalverschijnsel in
veler leven. Doch je werd bewonderd en
geëerd door duizenden, voor je initiatief,
energie en volharding, en bovenal je op
rechte liefde voor onze Nederlandse cul
tuur, jouw geboorteland Indonesië en de
kleine man, de kleine Boeng.
1Vat Gij voor de minste der mijnen doet,
dat doet Gij voor mij, heeft Christus ge
zegd.
Hiermede nemen wij afscheid van je Tjalie,
en hoewel het ons persoonlijk diep treft,
is hel een troost te weten, dat je nu de
vrede en het geluk moogt genieten, dat je
zo rijkelijk hebt verdiend."
Wie erin slaagt, dergelijke gevoelens
wakker te roepen, heeft niet voor niets
geleefd.
Het is misschien wel prettig voor ge-
interesseerden te weten dat het Ere-
veld op Leuwih Gadja (buiten Tjimahi)
waar burger-geinterneerden begraven
werden, in alle opzichten er keurig
bij ligt. De graven en tuinen rondom
zijn erg goed verzorgd met bloemper
ken en een begroeid prieel waar men
kan uitrusten na langs de graven ge
lopen te hebben. Het ligt een eind
rijden van de hoofdweg Tjimahi-Ban-
dung, midden in de kampong eigenlijk,
maar zo vredig. Een behulpzame sol
daat leidde ons er heen vanuit Tjimahi.
Nooit gedacht dat we nog eens met de
Tentara samen in een auto zouden
zitten. Een van de vele uitingen van
behulpzaamheid die we op onze tocht
door Java ondervonden.
De KW III Schoolvereniging gaat weer
een reünie houden. Oud-leerlingen (en
eventuele andere belangstellenden) no
teer alvast maar: op zaterdag 19 Oc
tober in het Haagse congresgebouw.
Het lidmaatschap van de Schoolver
eniging (ad 12,50 per jaar) houdt in
dat het KWIII-lid met echtgenote of
introducee zonder kosten toegang tot
het feest heeft, maar ook niet leden
zijn welkom. Zij betalen dan 12,50
om aldus toegang te verkrijgen tot de
bijeenkomst. Alle introducees betalen
3,50. Om 16.00 begint men met een
borrel, om 18.00 volgt een (bescheiden)
maaltijd en om 19.30 begint een dans
avond.
Deelnemers wordt verzocht hun bijdra
ge vóór ultimo september te storten
bij de AMRO-bank in Wassenaar (Gra-
vestr. 6) t.g.v. rekening 48.46.29.27. Het
gironummer van de Bank is 33.45.30.
Giro- of bankafschrijvingsbiljet geldt
als toegangsbewijs.
In 1975 verschijnt, ter gelegenheid van
het tienjarig bestaan van de School
vereniging een boekje met de ge
schiedenis van het eerbiedwaardig in
stituut, waaraan zovelen onzer dierbare
herinnering hebben; het zal rijk geïl
lustreerd zijn en dus een kostbaar
geschenk voor vele generaties.
Men kan reeds thans intekenen op
deze uitgave (kosten 10,door een
briefje te schrijven aan de Heer W.
Doeve, Columbusstr. 254 te 's Graven-
hage.
4
