'S AVONDS VERMOEID NAAR BED?
GEEN ENERGIE?
VITALE POSITIEVE GEZONDHEID
VOOR MAN EN VROUW
kan voor u de oplossing zijn.
Verloren Paradijs
VIJF POP
Contact Nederl.-lndon.
Analisten
Dit nieuwe, natuurlijke antwoord
Als u 's avonds oververmoeid bent,
geen energie meer bezit, kan dat be
tekenen, dat u de natuurlijke vitaminen
nodig hebt, zo noodzakelijk voor de
juiste bloedtoevoer naar de spieren
van het lichaam en naar de hersenen.
Neem daarom Aktief Capsules. Deze
combineren hoge concentraties van
tarwekiemen (de rijkste bron van
„groei"- en ,,energie"-vitaminen) met
andere natuurlijke vitaminerijke con
centraties. Aktief Capsules zijn smaak
loos, werken niet gewoontevormend.
U zult verbaasd staan over de invloed
van Aktief Capsules op uw energie
en welzijn. Begin vandaag nog met
Aktief Capsules. Verkrijgbaar bij apo
theker en drogist, ƒ4,65 per kuur.
Nu verkrijgbaar in handige doordruk-
verpakking.
Nog eenmaal willen wij terugkomen op
de discussie, die gevoerd is onder
bovenstaande titel. (T.T. 15 juni 1974)
Er kwamen namelijk na de uiteen
zetting van dr. M. Soetjahjo op
nieuw een aantal brieven bij ons
binnen - boze en sympathieke -
ten aanzien waarvan wij moesten be
slissen: publiceren of niet. In het eer
ste geval dreigde de gedachtenwisse-
ling zich tot in het oneindige voort te
zetten, in het tweede zouden wij enige
belangstellende en dus zeer gewaar
deerde lezers tekort doen. Wat ons na
rijp beraad heeft doen besluiten niet
tot publicatie over te gaan maar de dis
cussie te sluiten is het volgende: de
gedachtenwisseling ging zich hoe lan
ger hoe meer op zijpaden begeven en
hield in vele gevallen nauwelijks meer
verband met het uitgangspunt. Dat was
toch: zou het mogelijk zijn voor Ne
derlanders om het einde hunner dagen
in Indonesië, waarniee zij gedurende
hun leven zulke nauwe banden hadden
onderhouden, in rust en vrede af te
wachten? Welnu, het antwoord is door
dr. Soetjahjo in alle duidelijkheid ge
geven: dat kan niet. In de eerste plaats
niet omdat de regering van Indonesië
vreemdelingen, onder wie Nederlan
ders, geen vestigingsvergunning ver
leent, behalve in zeer enkele gevallen
(economische onmisbaarheid etc.). In
de tweede plaats niet omdat - ook al
zou de Indonesische regering een an
der standpunt innemen dan zij doet -
voor de categorie waar het hier om
gaat de omstandigheden de uitvoering
van zulk een voornemen beletten, zo
als dr. Soetjahjo ten overvloede met
feiten en cijfers heeft aangetoond.
Op een punt willen wij nog even in
gaan. "Maar hoe redden de inwoners
het dan?" Wij zijn het met één inzen
der wel tot grote hoogte eens, wanneer
hij schrijft, niet te geloven in de idea
listische verklaring van dr. Soetjahjo,
dat de grote massa der Indonesiërs zich
realiseert, dat offers nodig zijn voor
de opbouw van een betere wereld. Wij
zijn van mening, dat velen allerlei ont
beringen geduldig dragen in het ge
loof, dat dit Allah's wil is. Het is nu
eenmaal zo, dat de afstand tussen rijk
(de indonesische elite plus de wester
se zakenlieden) en arm (de gewone
man) steeds groter schijnt te worden,
maar daarbij mag niet worden verge
ten dat het algemeen peil (inkomen per
hoofd der bevolking) geleidelijk maar
duidelijk stijgt. De redding van Indone
sië ligt in het feit, dat hog altijd tegen
de 70 van de bevolking in de agra
rische sfeer leeft. Welnu, de boer redt
zich wel. De bevolkingsgroei leidt er
intussen toe, dat althans op het platte
land van Java een steeds toenemend
aantal mensen als het ware uit de desa
naar de grote stad wordt geperst in
de hoop daar met allerlei karweitjes
aan de kost te komen. Dit leidt tot de
enorme groei van het aantal inwoners
der grote steden en tot de onzegbare
armoede en werkloosheid die men daar
aantreft. Hoe deze groep "het redt",
dwz. in leven blijft - of niet redt - mag
Onze Lieve Heer weten.
Wij weten het niet, al weten wij wel,
dat onder minder gunstige klimatolo
gische omstandigheden deze groep
binnen enige maanden zou uitsterven.
De afschuwelijke omstandigheden
waaronder deze mensen leven tarten
elke beschrijving. Toch redden zij het
althans het vege lijf.
J.H.R.
Ja, als je arm bent, of beter gezegd,
het alleen met een weduwenpensioen-
tje moet doen, kon je in ons goede
Indië soms dagen met 5 pop leven.
Ik was op weg naar mijn zuster aan de
Berendrechtslaan; woonde zelf aan de
Hoesinlaan (Alaydroeslaan), toen ik
bij een buur gekomen, klagelijk gehuil
hoorde. Op de stoep zat zoonlief van
een jaar of 18 met een boos gezicht.
Voorzichtig vroeg ik: "Huilt daar ie
mand?"
Eerst geen antwoord, later: "Mijn Moe
der!"
"Je moeder? Wat is daarmee? Mag ik
binnenkomen?" Zonder zijn goedkeu
ring af te wachten, liep ik naar de
slaapkamer, waar zijn moeder, languit
lag te huilen. "Wat is er toch, dat U zo
overstuur maakt? Uitpraten helpt
soms".
"O, dat kind van me, die jouwt me
maar uit en gooit me van alles voor de
voeten! Als ik het nou niet heb! Er is
geen rode cent meer in huis."
Ik terug naar zoonlief. "Zeg eens, waar
heb jij eigenlijk geld voor nodig? Dat
je je moeder van alles verwijt? Nou?"
"Dat er nu juist vandaag geen geld is!"
"Wat is er dan vandaag?"
Met schitterende ogen en een blos
kwam het zacht: "Ik ben vandaag
vader geworden en kan niet op de tram
om naar de C.B.Z. te gaan en ik wil
mijn kind zien!"
Waarom juist vandaag? Ja, waarom
juist die dag? Ik maakte mijn dompet
open en gooide alle inhoud in zijn
hand. "Daar, meer heb ik ook niet,
maar je kan op de tram!"
Hij vloog weg en ik vervolgde mijn
wandeling. Halverwege besefte ik, dat
ik nu zelf blut was. Ik vertelde m'n
zuster alles en wij lachten om die mop.
En toen"Zeg lieverd, piendjen
mij 5 pop!"
Zij tikte met haar vinger tegen haar
voorhoofd en zei: "Kijk maarNog
geen 5 pop!" En zij moest ook nog
teroes door tot habis boelan. Toch kén,
hoor, met 5 pop, toen froeher!
P. Jüch-Arnold.
Mevr. H. Rasmadji, Gang Sastra 95/166
A. Jalan Ceuimbulleuit te Bandung
vraagt of het mogelijk is het kontact
tussen Nederlandse en Indonesische
Analysten tot stand te brengen, n.l. van
de Analystencursus aan de faculteit
van Technische Wetenschappen van de
universiteit van Indonesië. Thans Fakul-
teit Teknik Universitas Indonesia. Er is
in Bandung een bond van oud-leerlin
gen opgericht. Het zou toch erg leuk
zijn als de Nederlandse collega's con
tact zochten met die bond en artikeltjes
over hun ervaringen in het bondsblad
wilden schrijven. De meeste oud-leer
lingen zullen mevr. Rasmadji gekend
hebben onder haar meisjesnaam, Ha-
nidah Soerjowinoto.
5
